Κούραση εμφανίστηκε στα παιδιά, και πως να μην εμφανιστεί λέμε εμείς, αφού μετράνε ήδη το έβδομο επίσημο παιγνίδι της σεζόν.

Το μαδαφάκιν έβδομο, και όσο θυμάμαι ότι επί Μακ Χαβ κλείσαμε μια χρονιά με 50κάτι, και ρόστερ με Χαλκιά, Ίβιτς, Κοντρέρας, Γκαρσία και κάτι ακόμα 30φευγάρηδες, τόση τρέλα με πιάνει που κανένας από αυτούς δεν είχε επικαλεστεί τη λέξη "κούραση".

Και τη λέμε τώρα, 22 Σεπτεμβρίου.

Από την άλλη, πως να κατηγορήσεις τους Σκόνδρες, και τους Κατσικάδες, που το πήραν απόφαση ότι τέρμα τα ζελέ, τέρμα οι τσάρκες για καφέ, τέρμα τα τουίτ, τέρμα τα ημισκούμπρια, τέρμα ο Μιθριδά, δεν θα ξανακάνουν ποτέ πια ηχογρά, και ότι βρέξει χιονίσει, Κυριακή - Πέμπτη - Δευτέρα, αυτοί θα είναι, και αυτοί θα παίζουν.

Αλήθεια, δεν ξέρουμε αν κάποιοι από αυτούς που αναφέρουμε, το γουστάρουν κι όλα το άθλημα, ή το κάνουν part time, καλή είναι και η μπαλίτσα, σε βλέπει και κάνα γκομενάκι, να πουλήσουμε και λίγο μούρη στις mutual.

"Κάναμε μια μέτρια εμφάνιση, ήμασταν κουρασμένοι αλλά καταφέραμε και σκοράραμε και πήραμε μια σημαντική νίκη. Η ομάδα έχει δυνατότητες, κερδίσαμε αυτό το ματς αν και κουρασμένοι. Πρέπει να ξεκουραστούμε για την συνέχεια, έχουμε δύσκολα ματς. Οταν παίζεις συνεχόμενα ματς, υπάρχει κούραση. Το σημαντικό είναι πως παρά την κούραση κερδίζουμε και κοιτάμε την συνέχεια".

Αυτά είπε μέσες άκρες ο Τζόνυ Σκο, το καλύτερο δεξί μπακ στην Ελλάδα, ο καλύτερος Έλληνας δεξιός μπακ στην Ελλάδα, ο καλύτερος των καλυτέρων που έκανε ένα χρόνο να βρει το δικό του κουμπί, αλλά φέτος γαμάει μάνες, χήρες κι ορφανά. 

Όλοι καλοί είναι δηλαδή φέτος εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω αν το χετε πάρει γραμμή, αλλά η ομάδα πετάει, οι μεταγραφές που έγιναν σκίζουν, αυτές που δεν έγιναν είναι ακόμα καλύτερες, και το Μαϊο δεν θα μαστε απλώς καλά, θα κατουράμε καλότητα.

Πραγματικά, και γέρασα ρε γαμώτο, έχω αρχίσει να ξεχνάω, εγώ που θυμόμουνα ποιος έκανε το 2-0, στο 3-0 του κυπέλλου με τον γάβρο το 1991, ξέχασα από πότε έχουμε να κάνουμε τόσο γαμάτο Σεπτέμβρη.

Δεν μιλάμε απλώς για καλή αρχή, και νίκες επαγγελματικές, ή καλές εμφανίσεις, μιλάμε ότι γαμάμε κώλους αλύπητα. Βασικά, μπαίνουμε στο σαλόνι σας, χέζουμε πάνω στο χαλί σας, τρώμε το σκυλί σας ζωντανό, ρίχνουμε κι έναν μπούτσο στη μάνα σας, και όχι στη γυναίκα σας που είναι πολύ πασέ. 

Γαμάμε και δέρνουμε, και όλοι στάζουν μέλι για το παπάρι του Αγγέλη (μόνο έτσι ταίριαζε) και αλήθεια είμαστε τρισευτυχισμένοι, και παρακαλάμε αυτός ο μήνας να μην τελειώσει ποτέ.

Αλλά θα τελειώσει. Και θα ρθουνε και πιο δύσκολοι. Και όλη αυτή η σκατά πιάνω, χρυσάφι γίνεται, αύρα θα φύγει. Και θα επιστρέψουμε στη μικροαστική μιζέρια μας.

Γιατί θαύματα, όσο κι αν πάμε παρέα με τη βασίλισσα φέτος, δεν γίνονται.

Και το ρόστερ είναι λίγο. Είναι μικρό, ελλιπές και λίγο. Και κάθε φορά που πέφτει ο Μακ πχ, σκέφτεσαι ότι αν τον χάσεις κι αυτόν, που θα πας ως τον Γενάρη -τότε που θα μας φέρει τους νέους μας παιχταράδες το μάτι / μπουγατσομάχαιρο (τόσο που κόβει) ο Ζήσης ο Μίζας. Που θα μας κάνει τα νέα μπαμ ο ηγέτης των πιστών.

Κάθε φορά που τρώει κάρτα ο Βίτορ πχ, σκέφτεσαι τα πιθανά σενάρια, και η μόνη εξίσωση που βγάζει αποτέλεσμα, είναι αυτή με τον Τζόνυ Σκο, στόπερ, και τον τεθλιμμένο λυράρη της Πολίχνης, στη φυσική του (πια) θέση, αυτή του δεξιού μπακ.

Το θετικό, είναι ότι η ομάδα φαίνεται δουλεμένη. Δείχνει χτισμένη πάνω σε σωστές βάσεις, και το κυριότερο, με σωστή νοοτροπία, νοοτροπία νικητή.

Το αρνητικό, που είναι και η θλιβερή πραγματικότητα, είναι ότι όταν χάσουμε έστω και για λίγο τον προσανατολισμό μας, τα αρπακτικά των μέσων μαζικής εξημέρωσης, θα ορμήξουν να την κατασπαράξουν.

Βγάζοντας φταίχτες τον Άγγελο, την Παναγιά, τον Μάαρτενς, και τον Τζιόλη, και αφήνοντας στο απυρόβλητο τον μεγιστάνα με το σκαρπίνι και το φουλάρι.

Ξεχνώντας (?) πως στη μοναδική ευκαιρία που παρουσιάζεται στην ομάδα του, να σηκώσει κάτι, ένα κύπελλο, ένα πρωτάθλημα, μια ασφάλεια, την άφησε αβοήθητη.

ΥΓ Έχετε πολύ πλάκα όλοι εσείς οι (κατά βάση Χριστιανόταλιμπάν) που μπαίνετε μία στο τόσο στο φβ μας, για να κράξετε για κάτι που δεν σας άρεσε, και να μας κάνετε και υποδείξεις για το πως θα έπρεπε να το γράψουμε. Το Looper5, στήθηκε για έναν συγκεκριμένο σκοπό, και αυτός όσο και να χτυπάτε τον κώλο σας, δεν αλλάζει, και δεν θα αλλάξει. Το πως τον θέλουμε τον ΠΑΟΚ μας, είναι αδιαπραγμάτευτο, και δεν έχουμε σκοπό να το συζητήσουμε με κανέναν, και για κανέναν λόγο. Αυτοί είμαστε, αυτά πρεσβεύουμε, αυτοί ήμασταν πάντα, το τι λέμε σε έναν ωκεανό πληροφόρησης που λέγεται ίντερνετ, δεν έχει την παραμικρή, μα την παραμικρή αξία, και το ξέρουμε, και καλό είναι να το μάθετε κι εσείς. Αν νομίζετε πως μπορείτε με ένα comment, κι ένα στάτους, να αποτρέψετε, ή να εγκρίνετε μια μεταγραφή, μια πρόσληψη, μια παραίτηση, υπάρχει χώρος για σας, και λέγεται Παοκμάνια. Εκεί όπου απευθύνονται στους Ζήσηδες και τους Άγγελους, με το μικρό τους όνομα.

 Εμείς ένα μικρό site απόψεων είμαστε, nada menos, nada mas.

Αφιερωμένο.