*Το κείμενο είναι γραμμένο από τον Βασίλη Μόσχο



Ονειρεύομαι μια ομάδα που την φανέλα της φορούν οι καλύτεροι των καλύτερων: πρωταθλητές ΝΒΑ, πρωταθλητές κόσμου, πρωταθλητές Ευρώπης, Ολυμπιονίκες, hall of famers.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που σκορπούσε τον φόβο και τον τρόμο σε κάθε αντίπαλο, που σκορπούσε έκσταση κι ενθουσιασμό στον λαό της.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που για να βρεις εισιτήριο στους αγώνες της έτρεχες στην μαύρη αγορά, που δεν άκουγες την περιγραφή από την τηλεόραση από τις ιαχές του κόσμου.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που κέρδιζε τους πάντες, αλλά και όταν έχανε, είχαν οι ήττες της το ίδιο μεγαλείο με τις νίκες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που αποκαθήλωνε τους καλύτερους, που έβαζε τέλος σε δυναστείες και αυτοκρατορίες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που δεν κέρδιζε απλά, προσέφερε και θέαμα, απλόχερα, αφειδώλευτα, όπως καμία άλλη στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που ακόμα και οι ορκισμένοι της εχθροί την αναγνώριζαν, και υποκλίνονταν ταπεινά μπρος στο μεγαλείο της.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ, που παλεύει για την νίκη ως το τελευταίο δευτερόλεπτο, που ακόμα κι αν όλα δείχνουν το αντίθετο, θα κερδίσει ή θα πεθάνει όρθια μες στο γήπεδο.

Ονειρεύομαι μια ομάδα-γροθιά, αλύγιστη, που δεν μασάει από τρομοκρατίες και ψευτομαγκιές και σηκώνει το γάντι πρόθυμη να σπάσει και να χάσει δόντια.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που πολεμάει πάντα και παντού, όπως ο λαός της. Που έχει αλώσει τις πιο καυτές έδρες της Ελλάδος και της Ευρώπης, όπως οι τρελοί που την ακολουθούν έχουν πατήσει σις πιο αφιλόξενες κερκίδες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που θα ξανακάνει όλον τον κόσμο να παραμιλά, που θα την συγκρίνουν με τα αμερικανικά μεγαθήρια του ΝΒΑ και ομάδες μύθους του παρελθόντος.

Ονειρεύομαι μια ομάδα. Μια ομαδάρα.

Πάμε τώρα να το κάνουμε πράξη. Ως τις 2 Απριλίου.






Το κείμενο, είναι του Βασίλη Μόσχου*




Καλή ιδέα η επετειακή φανέλα του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. 

Μην σας ξενίζουν τα χρώματα, που ουδεμία σχέση έχουν με τα χρώματα του συλλόγου μας. Η επετειακή φανέλα τιμάει την Ελλάδα, συνεπώς θα φέρει και τα εθνικά της χρώματα. Όχι εννοιακά, αφηρημένα, αλλά σαν ανεξάρτητη εθνική και πολιτική οντότητα. 

Η επετειακή φανέλα τιμάει την Ελλάδα ως κράτος.

Το κράτος που με την “απελευθέρωση” της Μακεδονίας και της Θράκης όρισε «Γενικό Διοικητή» Βορείου Ελλάδος, που ακόμα και σήμερα διατηρεί ειδικό υπουργείο, που αναγνώριζε τους κατοίκους των νέων εδαφών του ως εσωτερικό εχθρό, που ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του στρατού βρισκόταν στις βόρειες παραμεθόριους, τα κέντρα εκπαίδευσης στεγάστηκαν στα νότια, για την “ορθή” εθνικοπατριωτική γαλούχηση των στρατευσίμων, που φρόντιζε την εσωτερική ασφάλεια με Κρητικούς χωροφύλακες και την παιδεία με Πελοποννήσιους δασκάλους, ώστε να εξασφαλιστεί η περίφημη εθνική ομοιογένεια μέχρι και γλωσσικά, πατάσσοντας τις πλούσιες τοπικές ιδιόλεκτους και προκρίνοντας τα καθαρευσουσιάνικα Αθηνέζικα σαν επίσημα εγκεκριμένη εθνική γλώσσα.

Το ίδιο κράτος που υποδέχθηκε τους πρόσφυγες της Ανατολίας εχθρικά, ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και φορείς “ύποπτων” φρονημάτων, ως κουμούνια που θα ανέτρεπαν το πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς, ως βενιζελικούς που θα έριχναν τον βασιλιά, ως  αντίχριστους Τουρκόσπορους που θα αλλοίωναν τον ελληνικό  πολιτισμό, τα ελληνικά ήθη κι έθιμα (βρε τι μου θυμίζει), τις προσφύγισσες ως παστρικές, ως πόρνες, που τις διαπόμπευαν και τις ξεφτίλιζαν δημόσια, που κυνήγησε ακόμα και την μουσική και τα τραγούδια τους επειδή εξιστορούσαν τον καημό του ξεριζωμού και τις καθημερινές τους κακουχίες.

Το ίδιο κράτος όπου οι προσφυγικοί συνοικισμοί είχαν αφεθεί στην μοίρα τους για ολόκληρες δεκαετίες, στην φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές όπως τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, όπου ψυχές στεγάζονταν σε παράγκες, τολ και αντίσκηνα (βρε τι μου θυμίζει, θα σκάσω), σαν πεδίο άσκησης διάφορων οργανωμένων και μη νταήδων που τραμπούκιζαν και λεηλατούσαν ανενόχλητοι, με τα όργανα του νόμου να σφυρίζουν κλέφτικα μπροστά στα πογκρόμ, όταν δεν συμμετείχαν ενεργά σε αυτά.

Το κράτος που, ύστερα από έναν ολόκληρο αιώνα, αποσιωπά αυτά τα εγκλήματα από τα επίσημα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας.

Όπως μέχρι και σήμερα, οι εχθροί του συλλόγου μας εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν ως φιλοξενούμενους, παρείσακτους, ανεπιθύμητους. Σαν ξένους. 

Για να μην ξεχάσουμε και τα εγκλήματα του ελληνικού κράτους με θύμα τον ίδιο τον σύλλογο, από τα ηρωικά πρώτα χρόνια του νεοσύστατου ΠΑΟΚ με τις διώξεις του Παγκαλικού δικτατορικού καθεστώτος και τις θρασύδειλες μαφιόζικες επιθέσεις, όπου χρειάστηκε να επιστρατευτούν μάγκες πρόσφυγες από τα καφενεία, με πιστόλια και μαχαίρια, για να προστατεύουν το γήπεδο στο Συντριβάνι από δολιοφθορές, μέχρι την κλοπή του πρωταθλήματος το 2018 και την σκευωρία της στημένης επιτροπής πέρσι, με ενδιάμεσες στάσεις κάθε κλεμμένο αθλητή, βαθμό, αγώνα και τίτλο σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ από το αθλητικό παρακράτος των μεγάλων εφοπλιστικών και βιομηχανικών τζακιών της πρωτεύουσας, για τα οποία τα πάντα τους ανήκουν κληρονομικώ δικαιώματι και όποτε κάποιος τολμά να σηκώσει ανάστημα τσακίζεται με συνοπτικές διαδικασίες. 

Ή το διαχρονικό έγκλημα οικονομικής αφαίμαξης του βορρά από τον πρωτευουσιάνικο πολιτικό υδροκεφαλισμό, με την εικόνα παραίτησης κι εγκατάλειψης ύστερα από την υπερδεκαετή οικονομική κρίση και την πανδημία να είναι εντονότερη από ποτέ, με καινούριο κύμα εσωτερικής μετανάστευσης προς την Αθήνα για καλύτερες δουλειές κι ευκαιρίες, με την συστηματική παρεμπόδιση οποιασδήποτε μεγαλόπνοης επιχειρηματικής δραστηριότητας απειλεί την πρωτοκαθεδρία και τα συμφέροντα των γνωστών και θεσμικά προστατευμένων ολιγοπωλίων, με έργα υποδομής να χάσκουν ημιτελή για δεκαετίες και να πληγώνουν ανεπανόρθωτα τον ίδιο τον αστικό ιστό της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας, με το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο αυτής της χώρας να λεηλατείται συστηματικά κι ατιμώρητα, εσχάτως να στοχοποιείται και από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, αντί να αναδεικνύεται σε πολύτιμο στολίδι της.

Αλλά και τις χρόνιες διακρίσεις κατά αθλητών της ομάδας μας, αλλά και των υπόλοιπων ομάδων του βορρά, στην στελέχωση της εθνικής Ελλάδος, την φανέλα της οποίας θα φορούσαν μονάχα εάν κι εφόσον μεταγράφονταν σε κάποιον από τους τρεις δυνάστες του ελληνικού αθλητισμού, μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Φανέλα που μοιάζει εκπληκτικά με την επετειακή μας.

Αυτή την χώρα, αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα αποφασίζει ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ να τιμήσει για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821.

Και θα ήταν μια πραγματικά καλή ιδέα η τιμή αυτή.

Εάν αυτή η χώρα, αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα δεν αντιπροσώπευε όλα όσα καλείται να πολεμήσει αυτός ο σύλλογος, ο τόπος του κι ο λαός του.

Από την πρώτη κιόλας μέρα της ύπαρξής του.