*Το κείμενο είναι γραμμένο από τον Βασίλη Μόσχο



Ονειρεύομαι μια ομάδα που την φανέλα της φορούν οι καλύτεροι των καλύτερων: πρωταθλητές ΝΒΑ, πρωταθλητές κόσμου, πρωταθλητές Ευρώπης, Ολυμπιονίκες, hall of famers.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που σκορπούσε τον φόβο και τον τρόμο σε κάθε αντίπαλο, που σκορπούσε έκσταση κι ενθουσιασμό στον λαό της.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που για να βρεις εισιτήριο στους αγώνες της έτρεχες στην μαύρη αγορά, που δεν άκουγες την περιγραφή από την τηλεόραση από τις ιαχές του κόσμου.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που κέρδιζε τους πάντες, αλλά και όταν έχανε, είχαν οι ήττες της το ίδιο μεγαλείο με τις νίκες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που αποκαθήλωνε τους καλύτερους, που έβαζε τέλος σε δυναστείες και αυτοκρατορίες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που δεν κέρδιζε απλά, προσέφερε και θέαμα, απλόχερα, αφειδώλευτα, όπως καμία άλλη στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που ακόμα και οι ορκισμένοι της εχθροί την αναγνώριζαν, και υποκλίνονταν ταπεινά μπρος στο μεγαλείο της.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ, που παλεύει για την νίκη ως το τελευταίο δευτερόλεπτο, που ακόμα κι αν όλα δείχνουν το αντίθετο, θα κερδίσει ή θα πεθάνει όρθια μες στο γήπεδο.

Ονειρεύομαι μια ομάδα-γροθιά, αλύγιστη, που δεν μασάει από τρομοκρατίες και ψευτομαγκιές και σηκώνει το γάντι πρόθυμη να σπάσει και να χάσει δόντια.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που πολεμάει πάντα και παντού, όπως ο λαός της. Που έχει αλώσει τις πιο καυτές έδρες της Ελλάδος και της Ευρώπης, όπως οι τρελοί που την ακολουθούν έχουν πατήσει σις πιο αφιλόξενες κερκίδες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που θα ξανακάνει όλον τον κόσμο να παραμιλά, που θα την συγκρίνουν με τα αμερικανικά μεγαθήρια του ΝΒΑ και ομάδες μύθους του παρελθόντος.

Ονειρεύομαι μια ομάδα. Μια ομαδάρα.

Πάμε τώρα να το κάνουμε πράξη. Ως τις 2 Απριλίου.






Το κείμενο, είναι του Βασίλη Μόσχου*




Καλή ιδέα η επετειακή φανέλα του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. 

Μην σας ξενίζουν τα χρώματα, που ουδεμία σχέση έχουν με τα χρώματα του συλλόγου μας. Η επετειακή φανέλα τιμάει την Ελλάδα, συνεπώς θα φέρει και τα εθνικά της χρώματα. Όχι εννοιακά, αφηρημένα, αλλά σαν ανεξάρτητη εθνική και πολιτική οντότητα. 

Η επετειακή φανέλα τιμάει την Ελλάδα ως κράτος.

Το κράτος που με την “απελευθέρωση” της Μακεδονίας και της Θράκης όρισε «Γενικό Διοικητή» Βορείου Ελλάδος, που ακόμα και σήμερα διατηρεί ειδικό υπουργείο, που αναγνώριζε τους κατοίκους των νέων εδαφών του ως εσωτερικό εχθρό, που ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του στρατού βρισκόταν στις βόρειες παραμεθόριους, τα κέντρα εκπαίδευσης στεγάστηκαν στα νότια, για την “ορθή” εθνικοπατριωτική γαλούχηση των στρατευσίμων, που φρόντιζε την εσωτερική ασφάλεια με Κρητικούς χωροφύλακες και την παιδεία με Πελοποννήσιους δασκάλους, ώστε να εξασφαλιστεί η περίφημη εθνική ομοιογένεια μέχρι και γλωσσικά, πατάσσοντας τις πλούσιες τοπικές ιδιόλεκτους και προκρίνοντας τα καθαρευσουσιάνικα Αθηνέζικα σαν επίσημα εγκεκριμένη εθνική γλώσσα.

Το ίδιο κράτος που υποδέχθηκε τους πρόσφυγες της Ανατολίας εχθρικά, ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και φορείς “ύποπτων” φρονημάτων, ως κουμούνια που θα ανέτρεπαν το πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς, ως βενιζελικούς που θα έριχναν τον βασιλιά, ως  αντίχριστους Τουρκόσπορους που θα αλλοίωναν τον ελληνικό  πολιτισμό, τα ελληνικά ήθη κι έθιμα (βρε τι μου θυμίζει), τις προσφύγισσες ως παστρικές, ως πόρνες, που τις διαπόμπευαν και τις ξεφτίλιζαν δημόσια, που κυνήγησε ακόμα και την μουσική και τα τραγούδια τους επειδή εξιστορούσαν τον καημό του ξεριζωμού και τις καθημερινές τους κακουχίες.

Το ίδιο κράτος όπου οι προσφυγικοί συνοικισμοί είχαν αφεθεί στην μοίρα τους για ολόκληρες δεκαετίες, στην φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές όπως τρεχούμενο νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, όπου ψυχές στεγάζονταν σε παράγκες, τολ και αντίσκηνα (βρε τι μου θυμίζει, θα σκάσω), σαν πεδίο άσκησης διάφορων οργανωμένων και μη νταήδων που τραμπούκιζαν και λεηλατούσαν ανενόχλητοι, με τα όργανα του νόμου να σφυρίζουν κλέφτικα μπροστά στα πογκρόμ, όταν δεν συμμετείχαν ενεργά σε αυτά.

Το κράτος που, ύστερα από έναν ολόκληρο αιώνα, αποσιωπά αυτά τα εγκλήματα από τα επίσημα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας.

Όπως μέχρι και σήμερα, οι εχθροί του συλλόγου μας εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν ως φιλοξενούμενους, παρείσακτους, ανεπιθύμητους. Σαν ξένους. 

Για να μην ξεχάσουμε και τα εγκλήματα του ελληνικού κράτους με θύμα τον ίδιο τον σύλλογο, από τα ηρωικά πρώτα χρόνια του νεοσύστατου ΠΑΟΚ με τις διώξεις του Παγκαλικού δικτατορικού καθεστώτος και τις θρασύδειλες μαφιόζικες επιθέσεις, όπου χρειάστηκε να επιστρατευτούν μάγκες πρόσφυγες από τα καφενεία, με πιστόλια και μαχαίρια, για να προστατεύουν το γήπεδο στο Συντριβάνι από δολιοφθορές, μέχρι την κλοπή του πρωταθλήματος το 2018 και την σκευωρία της στημένης επιτροπής πέρσι, με ενδιάμεσες στάσεις κάθε κλεμμένο αθλητή, βαθμό, αγώνα και τίτλο σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ από το αθλητικό παρακράτος των μεγάλων εφοπλιστικών και βιομηχανικών τζακιών της πρωτεύουσας, για τα οποία τα πάντα τους ανήκουν κληρονομικώ δικαιώματι και όποτε κάποιος τολμά να σηκώσει ανάστημα τσακίζεται με συνοπτικές διαδικασίες. 

Ή το διαχρονικό έγκλημα οικονομικής αφαίμαξης του βορρά από τον πρωτευουσιάνικο πολιτικό υδροκεφαλισμό, με την εικόνα παραίτησης κι εγκατάλειψης ύστερα από την υπερδεκαετή οικονομική κρίση και την πανδημία να είναι εντονότερη από ποτέ, με καινούριο κύμα εσωτερικής μετανάστευσης προς την Αθήνα για καλύτερες δουλειές κι ευκαιρίες, με την συστηματική παρεμπόδιση οποιασδήποτε μεγαλόπνοης επιχειρηματικής δραστηριότητας απειλεί την πρωτοκαθεδρία και τα συμφέροντα των γνωστών και θεσμικά προστατευμένων ολιγοπωλίων, με έργα υποδομής να χάσκουν ημιτελή για δεκαετίες και να πληγώνουν ανεπανόρθωτα τον ίδιο τον αστικό ιστό της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας, με το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο αυτής της χώρας να λεηλατείται συστηματικά κι ατιμώρητα, εσχάτως να στοχοποιείται και από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, αντί να αναδεικνύεται σε πολύτιμο στολίδι της.

Αλλά και τις χρόνιες διακρίσεις κατά αθλητών της ομάδας μας, αλλά και των υπόλοιπων ομάδων του βορρά, στην στελέχωση της εθνικής Ελλάδος, την φανέλα της οποίας θα φορούσαν μονάχα εάν κι εφόσον μεταγράφονταν σε κάποιον από τους τρεις δυνάστες του ελληνικού αθλητισμού, μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Φανέλα που μοιάζει εκπληκτικά με την επετειακή μας.

Αυτή την χώρα, αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα αποφασίζει ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ να τιμήσει για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821.

Και θα ήταν μια πραγματικά καλή ιδέα η τιμή αυτή.

Εάν αυτή η χώρα, αυτό το κράτος, αυτό το σύστημα δεν αντιπροσώπευε όλα όσα καλείται να πολεμήσει αυτός ο σύλλογος, ο τόπος του κι ο λαός του.

Από την πρώτη κιόλας μέρα της ύπαρξής του.



28 Ιουνίου 2019

«H ΠΑΕ ΠΑΟΚ ανακοινώνει το τέλος της συνεργασίας της με τον Ράζβαν Λουτσέσκου. Ο
Ρουμάνος τεχνικός ενημέρωσε ότι κάνει χρήση όρου του συμβολαίου του σχετικά με
πρόωρη αποχώρησή του.
Ο ΠΑΟΚ εύχεται στον Ράζβαν Λουτσέσκου καλή επιτυχία στη συνέχεια της καριέρας του.»


Ο ηγέτης του ποδοσφαιρικού τμήματος, ο αρχιτέκτονας της μεγαλύτερης επιτυχίας στην
ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος, δύο μέρες πριν ξεκινήσει το βασικό στάδιο της
προετοιμασίας της χρονιάς, παίρνει το καπελάκι του και φεύγει. Και μας αφήνει μαλάκες.
Μιας χρονιάς όνειρο, τη χρονιά που έκρυβες στο μαξιλάρι σου όταν σ' έβαζε η μαμά για
ύπνο και παρακαλούσες να είναι αλήθεια και να μπεις καμαρωτός σαν πρωταθλητής μέσα
στην τάξη και να φουσκώνεις από υπερηφάνεια. Τα καλύτερα έρχονταν λοιπόν και αυτήν τη
χρονιά, θα τη διαδεχόταν μια καινούρια, τη χρονιά που θα εκτοξευόμασταν στον ουρανό,
θα ξεκινούσαμε την αυτοκρατορία μας θα μπαίναμε στους ομίλοι, θα τρώγαμε παιδιά και
θα καίγαμε χωριά…

Κι εκεί που τα όνειρά μας θα παίρναν εκδίκηση (όπως στον υποταγμένο στον Εσκομπάρ
συμπολίτη, παίρνουν οι εφιάλτες) κάπου ανάμεσα σε μοχίτα και καϊπιρίνιες, καλοκαιρινούς
έρωτες ("I am double champion, i love you", "Έχω και αήττητο, πάμε μια βόλτα;") και τρεις
εκλογικές αναμετρήσεις (όπου απέδειξες με χαρακτηριστικό τρόπο σα λαός, ποσό μαλάκας
είσαι) αυτός που έκανε τα όνειρά μας πραγματικότητα (από κοινού με τον Ιβάν) αποφασίζει
να κάνει "χρήση όρου συμβολαίου" που λέει και ΠΑΕ και να μας αφήσει στα κρύα του
λουτρού για να αποδημήσει σε τόπους μακρινούς που η θερμοκρασία, σέβεται τον εαυτό
της... Γιατί τα δικά μας καλοκαίρια τα σαλονικιώτικα, είναι και αλλιώτικα, έχουν πάντα τον
τρόπο τους να μας λούζουν με κρύο ιδρώτα για να μη βαριέσαι ποτέ στον πλανήτη ΠΑΟΚ..
Σ' αυτό το κυνήγι ανεμόμυλων που διάλεξες ( ή σε διάλεξε) μικρός να βασανίζεις γλυκά τον
εαυτό σου...
Ο "πατέρας" τους...
Παίζανε και για αυτόν. Αυτός τους έκανε οικογένεια. Αυτός δημιούργησε και
προσωπικότητες. Ο Βαρέλα, ένας στόπερ των 150 χιλιάδων από το Πράσινο Ακρωτήρι,
έφτασε να έχει συμβόλαιο μεγαλύτερο από το ΑΕΠ του ίδιου του Πράσινου Ακρωτηρίου και
να μπορεί να το αγοράσει και να το βάψει και ότι χρώμα θέλει. Αυτός τους έδινε κίνητρο να
ζουν για κάθε ματς ξεχωριστά σα να ‘ναι ένας πόλεμος, μέχρι τον επόμενο και να μπαίνουν
με το μαχαίρι στα δόντια να σκοτώσουν τον αντίπαλο παρουσιάζοντας μια ρέπλικα του
στρατηγού με το καφέ δερμάτινο, με τους 11 καμικάζι, του 2010... Απέναντι στον κάθε
πούστη και τον κάθε κλέφτη! Κι αυτό περνούσε και στην κερκίδα. Η ομάδα έχτισε τέτοιο
μέταλλο και νοοτροπία νικητή τη διετία του Λουτσέσκου που φαινόταν ότι δύσκολα θα τα
χάσει ακόμα και χωρίς αυτόν.. Ώσπου έσπασε η αλυσίδα και ράγισε ο αρμός… Και όλα εδώ
πληρώθηκαν… Η οικογένεια δεν είναι ίδια πια. Βασικά δεν ξέρουμε πια κι αν είναι
οικογένεια και τι αισθήματα έχουν για το διπλανό τους, τον από πάνω τους, τις συνειδήσεις
τους... Και οι ομάδες που δεν είναι οικογένεια, δε μακροημερεύουν...
Γιατί έφυγε;

Γιατί πολύ κανονικότητα είχε πέσει στα γραφεία κι εμείς σα γνήσια τέκνα τον προγόνων
μας, τηρούμε τις παραδόσεις. Ο Γιωργάκης είπε να παίξει το "διοίκηση στον ΠΑΟΚ" και όλα
πόπα...
Στήριξη ήθελε... Μόνος του τραβούσε όλο το επικοινωνιακό λούκι από το κλεμμένο και
μετά και όλον τον πόλεμο των μπάσταρδων. Μόνος του ούρλιαζε για την κλοπή! Αυτός
απορρόφησε όλον τον κραδασμό. Από τους σιχαμένους του γειτονικού κράτους στα νότια
(μακάρι σύνορα από τα βάθη της ψυχής μας). Ήθελε απόλυτη στήριξη και λευκή επιταγή
για το ρόστερ. Όχι μπάτζετ Μπαρτσελόνα. Να μείνει ο κορμός και 2-3 παίκτες να σε πάνε
ένα επίπεδο παραπάνω. Και η διοίκηση τι έκανε; Ό,τι μας έχει αποδείξει 8 χρόνια τώρα...
Συνέταξε ένα νέο κεφάλαιο στο εγχειρίδιο της αυτοκαταστροφής. Του φέραν κάποιον
Αουγκούστο, χωρίς να τον ζητήσει, γιατί έχει τον ίδιο μάνατζερ με τον Ζαμπά και κάνουν
μπίζνες μαζί του. Ένα παιδί που έχει καλό σουτ (και μεταξύ άλλων και πολύ καλό σουτ,
εκτός από το καλό του σουτ…) και καλό μάνατζερ (ε βέβαια) με κονέ στην ομοσπονδία της
Βραζιλίας ο οποίος παρεμπιπτόντως ακούγεται ότι θα είναι και ο νέος τεχνικός διευθυντής
μας, (αν έχετε το Θεό σας) και τον έχωσε και στην Ολυμπιακή ομάδα της χώρας. Και τον
παλιό γνώριμο της παραλιακής και της Βαλαωρίτου, καλό φίλο να πιείς ένα (ή και
παραπάνω) ποτό/ά Μίροσλαβ Στοχ επειδή έκανε ντριμπλίτσες για 2-3 ματς πριν 7 χρόνια
(και μετά πήρε σβάρνα τα μπαρ και δεν ξανάπαιξε μπάλα) αλλά ο έρωτας του Γιώργη δεν
έσβησε ποτέ. Του Ραζβάν πάντως δεν άναψε, αλλά ποιος να ρωτήσει τον προπονητή και
γιατί άλλωστε; Η λογική δεν ήταν και το δυνατό μας σημείο ποτέ…
Ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Μια ψυχανάλυση όπως θα μας έλεγε και ο
τρελογιατρός που τον τρελάναμε κι αυτόν.

Γενάρη του 18’, στην κρισιμότερη στροφή του πρωταθλήματος, φεύγει ο Τσίμιροτ.
Αντικαταστάθηκε(;) από τον Μουλέν. Από το «κανάλι» της μεταγραφής Πρίγιοβιτς
μουλέν... (Σεφερλούπερ) Πάντως το γραφείο μάνατζερ Τσίμιροτ, δεν το αφήσαμε
παραπονεμένο αφού με τα μισά λεφτά της μεταγραφής Τσίμιροτ, πήραμε τον Μιχόγεβιτς.
(Τώρα θα με ρωτήσεις ποιος είναι ο Μιχόγεβιτς και θα έχεις και δίκιο…). Παρόλα αυτά ο
Ραζβάν δεν είπε τίποτα, το κατάπιε… Το καλοκαίρι του 18’, του έφεραν Χατσερίντι. Εκεί κάτι
ψέλλισε, εκ των υστέρων βέβαια, ότι προσπάθησε ο Ιβάν να του υποδείξει παίκτες αλλά
μεγάλη μούρη ο Ρουμάνος, έκανε ξανά την πάπια και όποιον δε γούσραρε τον έστειλε στην
εξέδρα. Και στο μεταξύ, το financial fair play έτρεχε με όλες αυτές τις μαλακίες
ταυτόχρονα…
Τη φετινή χρονιά λοιπόν, ζήτησε σοβαρότητα που επιτάσσεται για έναν οργανισμό
πρωταθλητή και 2-3 προσθήκες για το μεγάλο βήμα, να μπούμε τσουλού και να τους
πάρουμε φαλάγγι εντός συνόρων. Το τι συνέβη, αναλύθηκε…
Μια μέρα, μεσημέρι λοιπόν, την έκανε… Πήρε μέχρι και τον υπεύθυνο ανοίγματος των μπεκ
(απ’ τα νεύρα του;) κι έφυγε. Σε λάθος τάιμινγκ;; Ναι σε λάθος τάιμινγκ. Το μοναδικό του
λάθος από τη μέρα που τον υποδεχθήκαμε με ανοιχτές (βασικά μόνο ανοιχτές, δεν τον
σφίξαμε και πολύ) αγκάλες Το σκεφτόταν καιρό; Κουράστηκες Ήταν αναποφάσιστος;
άσπρισαν τα μαλλιά του στη δυτική Κολομβία (που καλός ο χαβαλές με τους Ρουμάνους και
τα επαγγέλματα αλλά κι εμείς εδώ, δεν πάμε πίσω. Εδώ τους εκλέγουμε με αυτοδυναμία)
Αποφάσισε σε χρόνο buzzer beater... Γεια σας...


Τι έγινε μετά; Τι μπορείς να σώσεις βασικά μετά; Θεωρητικά, «πολλά» θα πεις. Τι μπορείς
να κάνεις όταν ραγίζουν τα θεμέλια όμως κι ας είναι το οικοδόμημα, όρθιο; Η ομάδα
ταξίδεψε για προετοιμασία χωρις προπονητή. Έψαξες προπονητή με το πιστόλι στον
κρόταφο γιατί έρχονταν ο Άγιαξ (όλοι το ξέραμε, πριν την κλήρωση), βρήκες έναν φέρελπι(;)
Πορτογάλο που η φιλοσοφία του είναι όμως πολύ διαφορετική από το δουλεμένο
διαφορετικά γκρουπ που παρέλαβε. Και απ' ότι φαίνεται σου είπε ότι θα περάσει τη δική
του φιλοσοφία και δε θα συνεχίσει την προηγούμενη κι εσύ το δεχτηκες. Και πήρε όλα τα
υλικά που είχε, τα έβαλε στο μπλέντερ και τα 'κανε κιμά. Άλλη φιλοσοφία, άλλο σύστημα,
άλλοι αυτοματισμοί (στο ματς με τη Σλόβαν στη Σλοβακία, όσοι το θυμάστε, πολλοί παίκτες
κάναν αντίθετες κινήσεις από τις πάσες) Αν έχεις παίξει έστω και tehkan world cup
κατανοείς ότι δεν είναι εύκολο να αφομοιώσεις μια καινούρια πραγματικότητα και νέες
συνθήκες. Να μάθεις τον καινούριο δάσκαλο. Ειδικά μια κακομαθημένη φάρα ανθρώπων,
όπως οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που μέχρι να σταματήσουν το ποδόσφαιρο,
συμπεριφέρονται σαν παιδιά…
Έψαχνες παίκτες , με το χρόνο να σε πιέζει, ήθελες ένα εξάρι κανονικό, γιατί ο προκάτοχος
άφησε μόνο οχτάρια, έφαγες δέκα άκυρα και κατέληξες στον Εσίτι με την ελπίδα να σου
βγει. Και δε σου βγήκε.. Και με όλα αυτά τα τραγελαφικά, έχασες την Ευρώπη, άλλαξε η
κυβέρνηση για να σου φέρει τη Μακεδονία πίσω (ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ) και να διαλύσει, εκτός απ'
τις ζωές μας, και τον ΠΑΟΚ μας. Με εντολή Εσκομπάρ λοιπόν σου έκοψε το συμβόλαιο με
την ΕΡΤ και σου μπήκε η θηλιά στο λαιμό για τα καλά. Ασφυξία... Και δεν μπόρεσες να
πάρεις και παίκτες-επιλογές Φερέιρα να τον στηρίξεις λίγο σε αυτό που ήθελε να φτιάξει.
Με όλην αυτήν την μπουρδελοκατάσταση λοιπόν, ξεκινάει η χρονιά..
Μπήκες στο πρωτάθλημα να διατηρήσεις τα κεκτημένα, με ξενερωμένους παίκτες εξαιτίας
Λουτσέσκου και αποκλεισμού, με έναν επιπλέον χρόνο στην πλάτη για κάποιος που
μετράνε αντίστροφα, με πολλές δυνατές και απαραίτητες για πρωταθλητισμό
προσωπικότητές σου στα πιτς ή σε άλλες πολιτείες, τις σταθερές σου σε σταθερές non-stop
διακοπές με μεταγραφές που (δεν) έγιναν για κανέναν πούστη λόγο, με έναν προπονητή σε
mood souvlaki-tzatziki-poustoboutsoirtha, παραλαμβάνοντας ένα ρόστερ, δημιούργημα
άλλου, και με το ελεύθερο να το κάνει ό,τι θέλει,(αλλά χωρίς προσθήκες) να αλλάξει το
σχηματισμό από 4-2-3-1 σε 3-1-4-1-1 σε μια νύχτα, που μέχρι να μάθει την ομάδα,
αποκλείστηκε και από το my style rocks και όταν την έμαθε(;) δεν υπήρχε φράγκο (ελέω
financial fair play) και έμεινε όπως ήταν..
Ειδικότερα: Με τον βασικό σου τερματοφύλακα να την έχει ψωνίσει (και να ψωνίζει ότι
κινείται) με αποτέλεσμα να πάρει τα παπούτσια στο χέρι και να αποκτήσει ψυχολογικά.. Το
μπακ-απ του που του πήρε τη θέση, να θέτει υποψηφιότητα για τον πρώτο γκολκίπερ της
ανθρωπότητας που δεν έχει έρθει σε επαφή με την μπάλα εκτός από το να τη μαζεύει απ'
τα δίχτυα. Το ένα σου μπακ που ήταν μεγάλος καταλύτης για την ομάδα που σήκωσε μέχρι
και τις κούπες nescafe στα κυλικεία, να έχει γίνει στόπερ και να είναι έξω απ' τα νερά του,
το άλλο σου μπακ, παίζει ακόμα και τραυματίας είτε γιατί είναι ο μόνος που εξυπηρετεί τα
θέλω του προπονητή είτε είναι ανεπισήμως στη βιτρίνα ενόψει καλοκαιριού με
αποτέλεσμα ο αρχηγός μας, ο δικός μας Αντρέ (που ακόμα δεν έχει ανανεώσει…) όταν
επέστρεψε να μην έχει χώρο να συνεχίσει εκεί όπου αναδείχθηκε mvp του πρωταθλήματος
και να αναγκάζεται να παίξει στο νέο σύστημα κάτι σαν εσωτερικός μέσος, μια θέση που
δεν έπαιξε ποτέ.. Τα στόπερ σου που πέρσι ήταν από τα καλύτερα δίδυμα στην Ευρώπη,
φέτος να είναι αγνώριστα, να αφήνουν υπόνοιες για τον νέο τρόπο παιχνιδιού και για την
απόσταση των γραμμών ενώ ο αντικαταστάτης τους είναι τόσο καλος αγωνιστικά, όσο και
στα μεγάλα λάθη. Τα χαφ σου να μην ταιριάζουν, ή να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις
νέες συνθήκες εκτός από τη φωτεινή εξαίρεση τον Μίσιτς που πέρσι ήρθε το χειμώνα και
δεν έγινε μέλος του γκρουπ άρα τη χρονιά του νταμπλ δεν είχε καμία ουσιαστική συμβολή,
αν θέλουμε δηλαδή να βάλουμε τη λογική της συνέχειας και της ομαλής μετάβασης στο
τραπέζι. Τα εξτρέμ σου να παίζουν σ' ένα σύστημα χωρίς εξτρέμ και τα δύο και μοναδικά
σου φορ να μην έχουν το ειδικό βάρος να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους και συχνά
να είναι απελπιστικά μόνα τους στην αντίπαλη περιοχή χωρίς καμία βοήθεια ή
τροφοδότηση..

Τα καμπανάκια χτυπάνε, δέχεσαι γκολ σε κάθε κατεβασιά, αλλά κουτσά στραβά και
ελλείψει σοβαρού ανταγωνισμού στο πρωτάθλημα της μπανανίας, παραμένεις στο παιχνίδι
παρά το ότι η τράπουλα ανακατέβεται, παίκτες θάβονται άλλοι ξεθάβονται, υπάρχουν
σκαμπανεβάσματα πολλά ενώ σε μερικά διαστήματα σου δίνεται η εντύπωση, ότι αν αυτό
το στυλ, λειτουργήσει σωστά, ίσως δούμε κάτι μοναδικό σε βάθος χρόνου αλλά αυτές οι
αναλαμπές είναι πολύ μικρές. Το πετυχημένο δόγμα Λουτσέσκου που βασιζόταν σε (όχι
φίλε μου, δεν ήταν 1-0 με άμυνα και αντεπιθέσεις) κατοχή-repress-ανάπτυξη απ' τα πλάγιαχτίσιμο από πίσω, δεν υπάρχει πια. Στόχος του Φερέιρα είναι να παίξει παραγωγικό και
επιθετικό ποδόσφαιρο με διαφορετικούς σχηματισμούς σε άμυνα και επίθεση με τον άξονα
να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή και να μη δίνει μόνο το τέμπο αλλά και να δημιουργεί και το
ένα μπακ στην αλλαγή σχηματισμού στη φάση επίθεσης να παίρνει όλη την πλευρά
δημιουργώντας υπεραριθμίες.
Ή και αρρυθμίες ενίοτε…
Μέσα σε όλα αυτά το σύστημα της δυτικής Κολομβίας που εσύ εξέλεξες και μπράβο σου
(αν έχεις κόψει το χέρι σου), παίζει τα ρέστα του. Ο Εσκομπάρ με τους εντολοδόχους του
που έχει ορίσει στην κυβέρνηση, ψάχνει την κατάλληλη στιγμή να σε βγάλει απ' το παιχνίδι
(όπου «σε» βάλε Ιβάν, Καπιταλιστικό παιχνίδι επιβολής είναι με πρόσχημα τις ομάδες αλλά
αυτό είναι άλλο κεφάλαιο (sic)). Και τη βρίσκει (τώρα το αν έδωσες δικαίωμα δεν είναι της
παρούσης) . Με έναν στημένο θίασο που τον απαρτίζουν: ένας δικαστικός που
κατηγορήθηκε για δωροδοκία, παράβαση καθήκοντος, ψευδές πόθεν έσχες και τη
δολοφονία του Τζον Κένεντι, ένας άλλος που ζητούσε να χρηματιστεί, δύο καθηγητές του
Πανεπιστημίου Πειραιά που πιάσανε πόστο αμέσως μετά την καταγγελία των σιχαμένων
και για ατραξιόν μια ψεκασμένη πανελίστρια της Αννίτας Πάνια, ρατσίστρια, οπαδό του
Αρτέμη Σώρρα που καλεί τους πολίτες σε οπλοκατοχή και το επιχείρημα της ήταν μέσες
άκρες «Πήγα στην Ξάνθη και είδα το ξενοδοχείο και δε μου φάνηκε για τόσα λεφτά που
λέει ο ολυμπιακος ότι πουλήθηκε και όλοι στα καφενεία λέγαν ότι η ΠΑΕ Ξάνθη ανήκει στον
Σαββίδη οπότε αυτός την έχει αλλά καλά έκανε και την πήρε αλλιώς θα την παίρναν οι
Τούρκοι και θα μας γαμούσαν οι μουσουλμάνοι και μπορεί να μας άρεσε και να γινόμασταν
κι εμείς και μετά δεν έχει μπέικον». Ή κάπως έτσι. Τέλος πάντων, σε επίσημο έγγραφο
αναφέρεται αυτό, οπότε αν αύριο-μεθαύριο μπουκάρει ο Ερντογάν με τα τανκς, με αυτό το
έγγραφο είναι πολύ πιθανό να μπουκάρουν και οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ για να μας
αποτελειώσουν πιο γρήγορα…
Ο στόχος τους είναι ένας και ξεκάθαρος. Να πάρει μπούλο ο Σαββίδης. Τους τρώει την πίτα.
Και με πρόφαση το ποδόσφαιρο να διαμορφώσουν από τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης ένα
κλίμα που θα αποσυνθέτει την ομάδα, βυθίζοντάς την στην εσωστρέφεια (το αρχαιότερο
άθλημα της πόλης) και να καλλιεργήσει ένα τέτοιο κλίμα, που δε θα το γυρνάει ούτε ο
Κομπότης. Όπως και το 18’ με την χάρτινη (μακάρι σαπεκοένσε) που μια ολόκληρη κοινή
γνώμη, η ίδια που βγάζει αυτές τις κυβερνήσεις, πείσθηκε ότι ο ΠΑΟΚ έπαιρνε το
πρωτάθλημα αλλά μπήκε ο Σαββίδης με το όπλο για να μην το πάρει. (!!!) Ακόμα και τώρα,
υπάρχει κόσμος χωρίς (αποδεδειγμένη τουλάχιστον) νοητική στέρηση, πιστεύει ότι εκείνο
το πρωτάθλημα χάθηκε από την είσοδο του Σαββίδη και όχι από τα μουνόπανα που δεν
έπαιξαν τα παιχνίδια γιατί θα πήγαινε η πούτσα σύννεφο. Κι έτσι, με τη φωτογραφία του
Ιβάν με το όπλο να παίζει 24/7 σε Σκάι, ΕΡΤ, CNN, 4E, Bang Bros κ.α. και με όλα τα σκυλιά
να αλυχτάνε, τα στημένα και υπό πίεση δικαστήρια σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί και
καληνύχτα…

Ο οργανισμός ΠΑΟΚ,στην καταγγελία (φαίνεται να) δείχνει ψυχραιμία, μαθημένος πλέον
και ο λαός παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και αποκρούει τα πουστριλίκια με ένα
τεράστιο συλλαλητήριο. Ο Φερέιρα ζει μια άλλη πραγματικότητα μακριά απ’ τη χώρα του
και ενόσω η ΠΑΕ τρέχει σε δικαστήρια και εφετεία και ο λαός με τεντωμένα νεύρα που
μετά το νταμπλ και το αήττητο και την αμφισβήτηση των μπάσταρδων δε σηκώνει μύγα στο
σπαθί του, απαιτεί εμφατικές απαντήσεις και από την ομάδα που δεν έρχονται. Και όταν
δεν έρχονται, ο Αμπέλ κάπου εκεί το χάνει. Κι εκεί που έχτιζε μια καινούρια φιλοσοφία
έκανε το βήμα πίσω. Ακύρωσε τον εαυτό του. Ξέθαψε το μοναδικό εξάρι που έχει στο
ρόστερ, τον Εσίτι και του έδωσε φανέλα βασικού με τη λογική, να κρατήσει το μηδέν
παίζοντας εντελώς άναρχα με καμία τακτική ισορροπία, να φαίνεται κομμένη στα δύο, με
κανένα σχέδιο ανάπτυξης, δείχνοντας φανερά αδύναμη να παράξει το οτιδήποτε και απλά
περιμένοντας ένα θαύμα να μπει ένα γκολ κι ένα δεύτερο θαύμα να μη δεχτεί. Έτσι μέσα σε
έξι μήνες η ομάδα από τη φίλοσοφία Λουτσέσκου, πέρασε στη φιλοσοφία Φερέιρα και
μεσούσης της περιόδου περνάει σε μία ακόμη φιλοσοφία, τη «Φερέιρα προφίλ Β'»
Τρικυμία εν κρανίω εν ολίγοις…. Εκεί αρχίζουν δειλά-δειλά τα πρώτα σύννεφα για τον
Φερέιρα, οι «opinion leaders» να βγάζουν τα άπλυτά του στη φόρα, ότι η ομάδα είναι
αγύμναστη και το λένε οι παίκτες, ότι έχει εμμονές, ότι έχασε τα αποδυτήρια, ότι δε γίνεται
σωστή διαχείριση κλπ κλπ… Και μάλλον έτσι είναι η κατάσταση. Μετά το κράξιμο, το
συμμαζεύει άρον-άρον (δηλαδή εξαφανίζει τον Εσίτι, μπορεί και να τον θάβει στη
Μεσήμβρια) ανακτά τον κωδικό και γυρίζει το λουλά στο προφίλ Α να φορτσάρει για το
κύπελλο και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που θα ξεκαθάριζε σε μεγάλο βαθμό τα
πράγματα. Περνάει τον περιορισμένων δυνατοτήτων Παναθηναϊκό στο κύπελλο και
περιμένει στην Τούμπα τον κουρασμένο από την Ευρώπη Ολυμπιακό. Καλύτερες συνθήκες,
δεν μπορούσε να έχει (αν δεν είχε και κάποιους τραυματίες θα λέγαμε ιδανικές).
Η Τούμπα γεμάτη, έτοιμη να δώσει απαντήσεις, ο Γιώργης να έχει γαμηθεί μετά το πρώτο
ματς και να tagάρει το «23/2» ακόμα και σε φωτογραφίες με το σκύλο του να κάνει σκι, λες
και η ομάδα, μας έδινε το δικαίωμα να βγάζουμε γλώσσα αλλά δε γαμείς. ΠΑΟΚ είσαι. Θα
τους γαμήσουμε. Εδώ είναι Τούμπα και τα σχετικά.
Και η ομάδα έβγαλε ότι σύμπλεγμα απέκτησε από τις 28 Ιουνίου και μετά. Κάτι σα
μικρογραφία όλης της σεζόν… Κατώτερη των περιστάσεων… Ακόμα και όταν έμεινε πίσω
στο σκορ δεν έδειχνε ότι θα καταφέρει να πάρει κάτι, πλην του ξεσπάσματος με το
ακυρωθέν γκολ. Ο,τι και να συνέβαινε όμως, ακόμα και αν ερχόταν η νίκη , η ουσία πλέον
είναι αλλού…

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι πλέον αυτός που ήταν τα τελευταία 2-3 χρόνια. Δεν τελείωσε τίποτα
βέβαια, όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και να επαναλάβει το νταμπλ. Στο τέλος της
χρονιάς όμως πρέπει να κάνει μια γενναία αυτοκριτική. Να σηκώσει το χαλί, να κοιταχτεί
στον καθρέφτη. Να αναλογιστεί τι δεν πήγε καλά και η ομάδα δεν εκτοξεύτηκε όπως
έδειχνε και ως όφειλε. Ακόμα κι αν δεν έχασε τους παίκτες που τον έκαναν πρωταθλητή,
έχασε ένα-ένα σχεδόν τα περισσότερα χαρακτηριστικά πρωταθλητή. Τον προπονητή που
τον οδηγούσε με σπασμένα φρένα και είχε σε απόσταση τους κάθε λογής Γιώργηδες. ( ή
τους έκανε ζάφτι τέλος πάντων) Που είχε μεταδώσει το μέταλλο στα αποδυτήρια. Να δει
που χάθηκε η σπίθα από τα μάτια όλων. Γιατί δεν αγαπάει πια ο κόσμος αυτό που βλέπει;
«Άδειασε» η ομάδα από την περσινή επιτυχία ή την επηρέασαν οι αλλαγές; Ή και τα δύο;
Και τι πιο πολύ; Μπορούν πια αυτοί οι παίκτες; Ποιοι μπορούν και ποιοι όχι. Θα χρειαστούν
δύσκολες αποφάσεις. Μπορεί να έχουμε και δύσκολους αποχαιρετισμούς και «τέλος
εποχής» και «κλείσιμο κύκλου». Έτσι είναι η ζωή η ίδια… Και να αποφασίσει ποιο δρόμο
θέλει να τραβήξει. Αν θέλει να συνεχίσει με το μοντέλο Φερέιρα και πιστεύουν ότι μπορεί
να το σώσει, θα πρέπει να του δώσουν τη δυνατότητα να φτιάξει αυτός την ομάδα, με το
ρόστερ που θέλει και τις συνθήκες που θέλει. Το πρόσφατο παρελθόν μας έχει διδάξει ότι
οποίος προπονητής, λύγισε στην πίεση κι έκανε «ιδεολογικούς συμβιβασμούς» και
κυβιστήσεις χάριν του άμεσου αποτελέσματος, έφυγε νύχτα… (Τούντορ, Στανόγεβιτς κλπ)
Αν πάλι όχι, ας παραδεχτούν ότι έκριναν λάθος κι ας πάνε στον επόμενο. Και ας του
δώσουν τα κλειδιά να φτιάξει το γκρουπ του με την μπάλανς του και τη μένταλ αγκρεσίβιτί
του. Το γκρουπ του Λουτσέσκου, έπαψε να είναι γκρουπ γιατί έπαψε να υπάρχει και ο
Λουτσέσκου…

Υ.Γ. Εσύ που ψήφισες τους δολοφόνους και εμπόρους ναρκωτικών που δε δίνουν δεκάρα για τη ζωή σου και θέλουν να ρίξουν τον ΠΑΟΚ, είσαι εντάξει με τη συνείδησή σου; Την πήρες πίσω τη Μακεδονία σου;