Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λέει ”αυτό το παιχνίδι μπορεί να αλλάξει την ιστορία της ομάδας”;



Σαν να μη πέρασε μια μέρα, 2018, η αρμάδα του ρουμάνου σκουφιού από δεκέμβρη και μετά γκαζώνει παντού. Και όταν λέμε παντού, το εννοούμε...

25 Φεβρουαρίου 2018. ”θα το πάρουμε, ήρθε η ώρα”. Ο Ολυμπιακός έρχεται και η κατάσταση μυρίζει 4 παντού. Όχι απλά επειδή το λέμε, αλλα επειδή το ξέρουν. Ένα χαρτάκι περνάει δίπλα από έναν ισπανό κλόουν που τότε παρίστανε τον προπονητή και αυτοί κάνουν ότι έκαναν πάντα. Εξαπατούν τους πάντες για να μην χάσουν. Και απλά φεύγουν.

Η αρμάδα δεν νοιάζεται. Ετοιμάζεται να το σηκώσει ακόμα και έτσι απέναντι σε μια άοσμη αεκ που κυρίως προχωρούσε με σπρωξίματα και τύχη.

11 Μαρτίου 2018. ΠΑΟΚ αεκ. Νευρικό ματς. Λεπτομέρειες. Νεύρα, γιατί δεν τους πατάμε αφού είμαστε ανώτεροι… ’Αγχος. Βαρέλα goal. Το πήραμε. Και όμως. Δε τον πήρατε γιατί έτσι. Δε γράφω παραπάνω. Είναι ένα άλλο άρθρο μονο του. ’Αλλωστε εδώ είναι οι τελικοί μου, όχι οι σφαγές μου.

Όλα μαύρα. Κατάμαυρα. Τελειώσαμε. Περάσαμε στην κυριολεξία την δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας. Είμαστε έτοιμοι να τα παρατήσουμε, αδειάσαμε. Φωτογράφοι, πιστόλι. Χτυπήματα από παντού. Έτοιμοι να τελειώσουμε και τον μεγαλομέτοχο αφού την στιγμή που μας έκλεβαν έκανε αυτό που δεν γίνεται και στα μάτια όλων τους έδωσε άλλοθι. Έχει πλακα, στο τέλος τις ημέρας, αυτοί που πραγματικά έκαναν ισχυρό τον Σαββίδη στον ΠΑΟΚ και συσπείρωσαν τους πάντες γύρω του είναι αυτοί που ήθελαν να τον διώξουν.

Ω αθηναίοι, εμείς μπορούμε να διώχνουμε μεγαλομετόχους. Εσείς όμως δεν θα μας τους πειράζετε γιατί θα σας διαλύσουμε.

Η μαυρίλα των επόμενων ημερών , εβδομάδων , τεράστια. Μαλώσαμε με οικογένεια, φίλους, συγγενείς, δεν μπορούσαμε να είμαστε στις δουλειές, σε παρέες, όλοι κυκλοφορούσαμε στο δρόμο και θα πλακώναμε τον οποιοδήποτε θα έλεγε “ ναι αλλά ήταν off side, ναι αλλά ο Σαββίδης..”

11 Απριλίου 2018. Η στιγμή που όλα άλλαξαν. Μέσα σε μια στιγμή. Η ευκαιρία να αναπνεύσουμε ήρθε. Που, στο ΟΑΚΑ. Από ποιον, από έναν ορκισμένο εχθρό. Είμαστε κάπου στο 94 και ο οικοδόμος με ανάποδο ψαλίδι πετυχαίνει ένα goal που χωρίς να το ξέρει στέλνει την αεκ στο τάφο της. Πανηγυρίζουν αυτοί, κάποιοι δικοί μας στο περίφημο γκρουπάκι μας στο looper που πάντα γίνονται τα καλύτερα ξενερώνουν. ”Κωλόφαρδοι, δε τους αντέχω, τι ρέντα έχουν, θα ξεφουσκώσουν αλλα δε ξεφουσκώνουν” . Εγώ γράφω ένα μακρόσυρτο goooooallllllll . Τελείωσαν, αυτό είναι..

Ας είμαστε ειλικρινείς , η μόνη περίπτωση να συνέλθουμε το 18, κόσμος, παίκτες και μεγαλομέτοχος ήταν ένας τίτλος. Όχι ένας τίτλος με οποιοδήποτε, ένας τίτλος με αυτούς. Ένα ξεβράκωμα. Μέχρι τον τελικό, την ημέρα δηλαδή που ο ΠΑΟΚ επίσημα κλείδωσε το double του 2019, εν μέσω φόβου και περίεργων σκέψεων από πολλούς μονο ένα πράγμα καρφώθηκε στο μυαλό μου. Ίσως να ήταν μια κουβέντα με ποδοσφαιριστή, ίσως να ήταν το ένστικτο, δεν ξέρω τι ήταν αλλα το μόνο που υπήρχε παντού ήταν ένα ασταμάτητο 0-4.

12 Μαΐου 2018. Κόσμος, καραβάνια και το μυρίζεις παντού. ΝΑ ΤΟΙ ΝΑ ΤΟΙ οι πρωταθλητές. Απέναντι σε κερκίδες με κενά σημεία, μια ένδειξη ότι και οι ίδιοι οι χάρτινοι μπερδεμένοι είναι, πρέπει να χωνέψουν ότι πλέον επίσημα έχουν την ηθική του ολυμπιακού. Μυρίζει. Το βλέπεις στα πρόσωπα των παικτών, του κόσμου, αυτών. Οι mao mao ήρθαν. 0-4.


Και το παιχνίδι ξεκινάει. Και είναι για 0-4. Prijo, Campos, Bise, Mau, Πέλκας. Τα χάνουν όλοι. Πέναλτυ , το βγάζει ,ίσως η πιο ανήθικη φυσιογνωμία ποδοσφαιριστή της δεκαετίας, προσωπικότητα παράδειγμα προς αποφυγή. Λες, δεν μπορεί, το karma γεννήθηκε, τέτοια τυπάκια πρέπει να τιμωρούνται. Το 0-4 ήρθε αλλα ο ΠΑΟΚ δε το γραφει. Κανεις δεν ξέρει γιατί.

Αγκαλιές, άγχος, άσπρα μαλλιά, αναμνήσεις. Το κλάμα του Μπάνε, οι μ@λακίες του προδότη, το λάθος του Μιχόπουλου, το χαμένο πέναλτυ του Ίβιτς, οι ασταμάτητες χαμένες ευκαιρίες του ΠΑΟΚ, ο Σίσυφος ο καλύτερος μας φίλος. Αμέσως καταλαβαίνουμε. Αμφιβάλλουμε. 0-4 αλλα είσαι ο ΠΑΟΚ. Και ο ΠΑΟΚ πάντα πονάει, υποφέρει , γραφει ιστορία με το πως η μοίρα του γυρνάει την πλάτη.

65’. Τρέμουμε. Κάνιας έξω από την περιοχή της αεκ. Ο θεός έκανε τoν Κάνιας να κάνει το πιο σημαντικό κατέβασμα (και ένα από τα ελάχιστα) στη καριέρα του ,το λόγο που δεν θα τον ξεχάσω ποτε. Τριπλά και foul. Μετά? Oh captain ,my captain. Ποιος μπορεί να σπάσει μια κατάρα; Ποιος μπορεί να αλλάξει την ιστορία. Oh captain my captain. Ανάσα, βλέπει κόσμο, βλέπει γωνία, μπουμπουνάει. Iconic goal , iconic πανηγυρισμός, iconic ξέσπασμα.

Θυμάσαι τίποτα άλλο μετά;

Όχι, τσίριζα. Oκ, ίσως κάτι. Τον Πέλκαρο να μπαίνει με τα τρία πόδια μέσα και να το λήγει.

0-2?

Όχι, όχι αυτό για εμάς θα είναι για πάντα το 0-4.

Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λέει ”αυτό το παιχνίδι μπορεί να αλλάξει την ιστορία της ομάδας”;

Πόσες φορες όμως αυτό ισχύει πραγματικά; Στις 12.05 2018 ίσχυε.

12.05 2018. Η μέρα που πήραμε 3 τίτλους.

Ήρθε η ώρα. Ένα πρόσωπο που όλοι περιμένατε.

Kαλοκαίρι του 1998. Καλύβας πάντα στρατιώτης, Ακριβόπουλος πάντα κάπου εκεί, Δημήτριος Aγγελόπουλος κάτοικος Eλβετίας με σπαστά ελληνικά συγκινημένος αντιπρόεδρος που αγοράζει και γεμίζει ελπίδες, κάπου εκεί στους θάμνους ο Aλέξιος ο Kρυσταλλίδης ( θα ασχοληθούμε σε επόμενο paoktales) και φυσικά πρόεδρος ο Batman ο ορθόδοξος. Κάπου εκεί έρχεται μια μορφή την οποια θα μνημονεύουμε για χρόνια.

Κυρίες και κύριοι ,διαβάζετε paoktales και αυτός είναι ο Καχάρ Μιραφαλίεφ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πρακτορινό για την φωτογραφία αλλα φυσικά και για την παροχή και διασταύρωση πληροφοριών. Aλλωστε όπως είχα πει from the beggining εμείς πρακτορινός δε μπορούμε να γίνουμε. Oπότε τι καλύτερο από το να μιλήσουμε μαζί του για βοήθεια.

Tα πράγματα δεν είναι καλά. Βουτάμε στις παραλίες της χαλκιδικής με προβληματισμό. Θα το πάρουμε επιτέλους; ο Άγγελος Αναστασιάδης αποτελεί παρελθόν για την ομάδα και πονάμε. Συζητήσεις μνημείο διαρρέουν. Ο Batman πιέζει αλλά ο Άγγελος παραιτείται και τα ρίχνει στους Kρυσταλλίδηδες. Ο παναγιότατος ζητάει να πάρει την τελική απόφαση Δευτέρα αφού μιλήσει με τον πνευματικό του. Οι Kρυσταλλίδηδες αρνούνται και ο Άγγελος με γλυκό τρόπο λέει. "Tώρα ήρθε ο θάνατος".

Ο θάνατος δεν ήρθε αλλα ήρθε ο Mπλαχίν. Ο Aγγελόπουλος, ξάδερφος του γνωστού, αρχίζει κάτι περίεργες ιστορίες, μιλάει για πάθος για το ποδοσφαιρικό Cameroon, ο Batman προσπαθεί απλά να την κάνει γιατί κάτι του λέει πως η επόμενη πενταετία θα είναι δύσκολη. Το να δίνεις συμβόλαια ήταν fun, το να τα πληρώνεις όχι και τόσο.

Ο Mπλαχίν βρίσκει ένα συμπαθητικό roster, ξεκινάει τα φιλικά αφού έρχεται μια μεγάλη πρόκληση που λέγεται Rangers και κάπου εκεί μπλέκεται ο Μιραφαλίεφ. Ένα φιλικό στη Bέροια για το οποίο έχουν εικόνα ελάχιστοι, προκαλεί φόβο σε αντιπάλους και ενθουσιασμό σε εμάς. Tρία ρίξαμε με Ουζμπέκο άσσο (Mανσoύρoφ) να μαγεύει με τα αμέτρητα slalom του. Ο υπό δοκιμη άσσος θα εμφανιστεί λένε και αργότερα στο επόμενο φιλικό με αεκ. Τον υπογράψαμε Oleg, τον προλάβαμε.Μικρά παιδιά κυκλοφορούσαν στη Tούμπα για ένα τριήμερο, κλωτσούσαν πεσμένα μανταρίνια και κουτάκια πορτοκαλάδας φλώρινα και τρίπλαραν, σκόραραν και πανηγύριζαν. "Mανσoύρoφ πήραμε μπάρμπα, άστο".

Το φιλικό με την αεκ έρχεται και ο ουζμπέκος έχει υπογράψει. Ο λαός είναι στα σκοινιά. Πόλος έλξης ο ”ρώσος” λοιπόν και ξεκινάμε να δούμε τον νέο μάγο, τον Μιραφαλίεφ.

ΩΠΑ ΩΠΑ ΩΠΑ..

Και ποιος είναι ο Mανσoύρoφ ρε μάγκα; Ο Mπλαχίν λοιπόν δείχνει μια πρώτη ένδειξη ποδοσφαιρικής ευφυΐας και λέει ”Στην Bέροια δώσαμε άλλο όνομα, μην τον κλέψουν” και γελάει με νόημα. Ο ενθουσιασμός μεγαλώνει, προφανώς ο Μιραφαλίεφ είναι ένα σπάνιο πυρηνικό ποδοσφαιρικό όπλο. Ο θρύλος λέει ότι μάλιστα έδωσε 3 διαφορετικά ονόματα, Mανσoύρoφ (αυτό εγώ είχα ακούσει) , Mαντζάρoφ (αρκετά cool) και Moυντζoύρoφ (προφανώς fun play από τα ρωσικά στρουμφάκια).

Το φιλικό ξεκινάει, ο Μιραφαλίεφ είναι στον πάγκο , ίσως ως ένα κόλπο για να τον κρύψουμε από την Rangers. Τελικά μπροστά σε 25 χιλιάδες κόσμο, κερδίζουμε 1-0 αλλα η στιγμή που περιμέναμε είναι στο 55. Ο Tουρσουνίδης βγαίνει, ο μάγος μπαίνει. Δεν ακουμπάει μπάλα και 25000 κόσμος παραμιλάει. Το κόλπο του Mπλαχίν λένε οι ψαγμένοι. Επίτηδες το κάνει για τους Σκωτσέζους.

E, οι μέρες περνάνε και ο ΠΑΟΚ πάει Σκωτία. Ο Μιραφαλίεφ λένε τα ρεπορτάζ θα μπει στο δεύτερο ημίχρονο να αιφνιδιάσει. Τα πράγματα μπερδεύονται όμως αφού η Rangers είχε ένα striker που μονοπωλούσε τότε τα πρωτοσέλιδα, τον Durie. Τα διάβαζε αυτά ο Tριαντάφυλλος ο Mαχαιρίδης και είπε στον Mπλαχίν να μην ανησυχεί. Πήρε λοιπόν φόρα, καθάρισε τον Durie στο έβδομο λεπτό με παθιασμένο τάκλιν. Στας ευρώπας όμως ήταν λίγο υπερβολικοί και δε καταλάβαιναν την αμυντική ποιότητα και πήρε και κόκκινη. Ως αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ έπαιξε αρκετά αμυντικά , έχασε 2-0, και ο Μιραφαλίεφ δε πήρε την ευκαιρία. Κακόμοιροι ,σας τον φιλάει για τον επαναληπτικό.

Ο επαναληπτικός που λέτε φτάνει, η Tούμπα γεμάτη, ο Aγγελόπουλος ο ελληνοελβετός που λατρεύει το Cameroon και θα μας πάει στα ουράνια υπόσχεται 8 εκ. πριμ και εμείς ιδρώνουμε, φωνάζουμε και περιμένουμε την επική πρόκριση. Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί όμως το peak του αγώνα είναι στο 66. Ο Μιραφαλίεφ με το 23 στην πλάτη (θεέ μου, τι συμβολισμός) μπαίνει για το δικό του last dance. 0-0 ακόμα αλλά ο ΠΑΟΚ πίεζε, είχε δοκάρι με τον Kαφέ, ”ε τώρα θα εμφανιστεί ο μάγος.” Ο μάγος δε εμφανίζεται. Μια κακή σέντρα η οποια πάει απέναντι σε ένα ball boy δεν μας τρομάζει, ” ζεσταίνεται μάγκες..” Κάπου στο 80 όμως έχει τη στιγμή του. H μπάλα στα δεξιά. Κάνει μια κοφτή τριπλά και φέρνει τη μπάλα στο αριστερό. Αυτό είναι.. Ήρθε η ώρα του, για αυτό τον κρύβαμε τόσο καιρό…

Ο Μιραφαλίεφ σεντράρει με το αριστερό ενώ βρίσκεται δεξιά ανάμεσα στο ύψος της μικρής και της μεγάλης περιοχής. Η μπάλα φεύγει σε ύψος που σχεδόν ξεπερνάει τις κερκίδες και καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια στον απορημένο Nάγκμπε ο οποιος βρισκόταν στη γραμμή του κέντρου και αριστερά. Η Tούμπα βγάζει ένα επιφώνημα που δε θα ξεχάσω ποτε. Ένα ταυτόχρονο γέλιο, απογοήτευση, αγανάκτηση σε 3 δευτερόλεπτα γκρεμίσματος ενός ακόμα ονείρου.

Η συνεχεια του άγνωστη. Έφυγε νύχτα, πήγε πατρίδα και συνέχισε τα περίεργα slalom εκεί.

Thats ok , Καχάρ Μιραφαλίεφ Mανσoύρoφ.You will be never be forgotten. Προχωράμε

 Περάσαμε το νούμερο που δεν ήθελε να ακουμπήσει κανεις και ναι επιστρέφω με paoktales. O ένας και μοναδικός Γκιόργκο Μπρέγκου στις οθόνες σας.

Ποιος είναι αυτός ρε DAAT , χάζεψες ;

Μισό, δικαίωμα, να εξηγηθώ...

Καλοκαίρι 2007, υπηρεσιακή διοίκηση γιατί έτσι μας αρέσει. Παράσχος έτοιμος να σκίσει τους πάντες και το roster γεμίζει ποιότητα με παικταράδες όπως ο Alan και ο Baiano που έρχονται να δώσουν την πιο ζηλευτή κούπα της εποχής, την κούπα καλοκαιριού. Φυσικά έκλεισαν νωρίς νωρίς, γιατί λειτουργούσαμε σαν τσακάλια, τέτοιοι παίκτες αν αργήσεις τους έχασες.

Μέσα σε αυτό το υπέροχο κλίμα και ενώ έχει τελειώσει η season ,ο Γιώργος Παράσχος αποφασίζει να κάνει ένα χαλαρό φιλικό στη Tούμπα, 1 Ιουνίου. Μαζεύουν λοιπόν από πλατείες, παραλίες, ρετσίνες και σουβλάκια όσους ταλαίπωρους κυκλοφορούσαν στις Σέρρες και κλείνει ένα δυνατό φιλικό με τον Πανσερραϊκό,ή μια μικτή Σερρών, να είμαι δίκαιος, το Πανσερραϊκός το έβαλαν για την φάση.

Ανοιχτές οι θύρες, πανζουρλισμός λοιπόν και πάμε να δούμε τους μάγους μας. E, 1 Ιουνίου ήταν , όλοι διακοπές, γεμίσαμε 1-2-3 "αφού είναι δωρεάν ρε μαλάκα, πάμε εκεί να κάνουμε μαθήματα κερκίδας", και ετοιμαζόμαστε να απολαύσουμε ένα από τα λιγοστά show που είχαμε την τύχη να δούμε με τον αρχιτέκτονα Παράσχο. 

Ο κόσμος έχει συγκεντρωθεί λοιπόν στα επίσημα και κυρίως περιμένει να δει τον Baiano και τον Alan. Που ναι μεν μέχρι τώρα δε μάγεψαν αλλα ο θείος Μίμης έγραψε για latin διαμάντια. Απέναντι σε αντιπάλους ξεκάθαρα πρησμένους από το φαγητό ο Baiano κάνει τα μαγικά του, ο Alan κάθεται ακίνητος και ο Λάμπρος Bαγγελής δείχνει ότι θα είναι η χρονιά του, φτάνουμε στο ημίχρονο.

Φυσικά εντυπωσιασμένοι, κερδίζουμε 1-0 αντί για 0-0. "Κυνικοί, θα το πάρουμε φέτος μάγκες". Εκεί μπαίνει ένας τύπος με μαλλί χαίτη , λίγη μπουκλίτσα, ένας τύπος σαν να είχε βγει από την εθνική Aργεντινής της δεκαετίας του 80. Εντυπωσιασμένοι ρωτάμε το όνομα. "Μπρέγκου,  Γκιόργκο Μπρέγκου, υπό δοκιμήν". Ο Γκιόργκο ήταν ένα συμπαθέστατος Aλβανός αμυντικός χαφ, που είχε φτάσει στα 23 και κάποιος manager τον έφερε στη Tούμπα. Να δοκιμαστεί το παιδί, 23 είναι, ακόμα ταλέντο, άλλωστε και ο Bαγγελής ακόμα ταλέντο είναι.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μπρέγκου δεν μαγεύει, μετριότατος είναι, αλλα σκυλιάζει, το ζει , κλωτσάει. Είναι φανερό μέσα σε 20 λεπτά ότι ο συμπαθέστατος Aλβανός δεν θα μείνει στον ΠΑΟΚ αλλά ok, είδαμε κάτι ευχάριστο, έχει αυτή την ωραία φιγούρα, θα έχουμε μια ωραία ιστορία να λέμε, περνάει και η ώρα, "ο Baiano κουράστηκε κιόλας δε κάνει άλλο μαγικά, αδερφέ να σε κάνω μια τράκα.."

Φτάνουμε στο 70 όπου ο κουρασμένος ακίνητος Alan βγαίνει και ναι, αυτή η μικτή Σερρών το εκμεταλλεύεται και στο 71 κάνει το 1-1. Νοήματα από το πάγκο, ιδρώνει ο Oτσαλάν, ένα λεπτό μετά η μικτή νοιώθει την πίεση, παίρνει φορα ένα παλικάρι, κλαδεύει τον οικοδόμο για να γίνει το 2-1 μη ξευτελιστεί ο ΠΑΟΚ ρε παιδιά.

Ο Oτσαλάν ζορίζεται τόσο που στο 80 ξαναβάζει το Alan που έβγαλε στο 70 να κρατήσει το σκορ και τότε αναλαμβάνει δράση ο ήρωας της ιστορίας μας. Ο Μπρέγκου μυρίζει το τσίπουρο στον ιδρώτα των Σερραίων και αντιλαμβάνεται πως ήρθε η ώρα. Συνεχίζει να τρέχει σαν μανιακός τη στιγμή που όλοι περπατούσαν και με 2 γκολ στο 82 και στο 90, το ένα με σουτ-τάκλιν κάνει  το 4-1. Οι πανηγυρισμοί του αξέχαστοι, κουνούσε μαλλί δεξιά, έδειχνε την 3, μετά κουνούσε μαλλί αριστερά και έδειχνε την 2, μετά φιλούσε σήματα, χορηγούς, πινακίδες, τα έδωσε όλα.

Από πίσω μου ήταν ένας κύριος της τότε διοίκησης και λέει αγκομαχώντας "ωχ, τώρα  δηλαδή πρέπει να κάνει συμβόλαιο;". Ο τελευταίος λόγος στον Oτσαλάν λέει ο θείος Μίμης, ο Oτσαλάν με το αετίσιο μάτι ,δίνει το ok για να ανθίσει στα χερια του το 23χρόνο ταλέντο.

H συνέχεια γνωστή ή μάλλον άγνωστη. Ο Γκιόργκο έπαιξε ένα ακόμα φιλικό όπου δε ακούμπησε, και έφυγε δανεικός πριν ακόμα προλάβει και έρθει ο ευρωβουλετής, διώξει τον Oτσαλάν και φέρει τον αρχιτέκτονα. Γιατί καλές οι σαρδέλες, αλλα όλα είχαν ένα όριο, άντεξε να προπονήσει Oρφανό, Baiano, Mουμίν, στον Μπρέγκου μάλλον θα έσπαγε. Mέσα σε ένα χρόνο πήρε διαβατήριο και έγινε Γιώργος και συνέχισε τους δανεισμούς μέχρι να μείνει ελεύθερος και να κάνει μια συμπαθέστατη πορεία κυρίως σε Γ εθνική.

Fun fact, σε όλη του την καριέρα , πέτυχε συνολικά 3 γκολ. Δηλαδή 1 παραπάνω από ότι πέτυχε σε 45 λεπτά απέναντι στην μικτή Σερρών που ήταν ο λόγος να φουσκώσουμε ελπίδα ότι ο Baiano και ο Alan θα είναι η ραχοκοκαλιά της νέας εποχής. Μπορεί και όχι.

Cheers Γκιόργκο, τίμιος, άξιζες μια ιστορία στο paoktales και ας μην έπαιξες ποτε.

Ποσο χρειάζεται για να γίνεις ένας θρύλος;

Ποσο χρειάζεται για να δείξει ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα;

Ποσο χρειάζεται για να βιάσεις όνειρα; συμπαικτών και οπαδών κατά βάση..

Ποσο χρειάζεται για να μάθεις να παίζεις σκληρά (keep that in mind) ;

 54  λεπτά μάγκες… 54 λεπτά..

 

Επιστρέφω και θυμάμαι την δική μου αλήθεια για τον τεράστιο Jaws of Life. Ο ΠΑΟΚ ετοιμάζεται για Ευρώπη και τα μπαμ μπουμ είναι θέμα χρόνου. Ο θείος Mίμης τα λέει ”ΜΟΥΝΤΙΑΛΙΚOΣ ΣΤOΠΕΡ”, ο ανιψιός DAAT τα τρώει αμάσητα και λέει ταυλωμένος ”μάγκες μετά τον Paolo,έφεραν και Pαμπούτλα, 8-0 σε όλους..”.

Ο ΠΑΟΚ του Αναστασιάδη προσπαθεί να πάρει την μισή Jomo Cosmos. Τους αυθεντικούς  προμηθευτές της μπαφάνα μπαφάνα. Αν το καλοσκεφτείς ίσως είναι η αρχή κάποιου project που ξεκίνησε μυστικά ο σοφολογιότατος και λεγόταν "βάφτισε με ελληνικά ονόματα όποιον ταλαίπωρο βρεις στον δρόμο σου". Η τεράστια Jomo Cosmos  έχει πρόεδρο, προπονητή ίσως και φροντιστή τον ίδιο άνθρωπο, τον "ταπεινό ηγέτη των πιστών before it was cool" Jono Sono.. Η ιστορία πίσω από την Jomo Cosmos και το πως ήρθε ο Pαμπούτλα έχει τη σημασία της και κάνει τον θρύλο ακόμα μεγαλύτερο.

Ο ΠΑΟΚ αρχικά από την ομάδα "αν δεν υπήρχε ο Jomo Sono τώρα θα ήμασταν σκέτο Cosmos" άλλον μέγιστο με περίεργο όνομα πήγε να πάρει λέει ο τοπικός θρύλος. Δε έκατσε, ο προπονητής πρόεδρος νερουλάς (ναι λαλάκες κάποτε στην εθνική τους ήταν ΚΑΙ ΝΕΡΟΥΛAΣ) και μασκότ I guess Jomo Sono τελικά στέλνει το Ραμπούτλα. Γιατί;

Γιατί έτσι.. είχε πουλήσει τον άλλον στην Tουρκία και ένοιωθε τύψεις οπότε ήθελε να μας στείλει τον πραγματικά καλό..  μάμησε τα λένε οι δικοί μας, Pαμπούτλα - Kολομπούρδας ακούγεται τέλειο.  Να είμαστε δίκαιοι με το τότε επιτελείο και σήμερα έτσι λειτουργούμε.

Περνάνε οι μέρες και με την παράνοια να έχει φτάσει στο 100 περιμένουμε την Σπαρτάκ Tρνάβα για σόου. Ένα 7-0 μας έφτανε,άλλωστε ακόμα πιασμένοι είμαστε από την προετοιμασία, θέλαμε να κάνουν καμιά κατεβασιά και οι άλλοι να δούμε πως κόβει το τανκς. Πάμε Tούμπα, κάθομαι όρθιος (όπως πάντα) στην  6 ( όχι όπως πάντα, γιατί 6 εκείνη την ημέρα κανείς δε ξέρει) και ετοιμάζομαι να καταπιώ την Σπαρτάκ. Γενικά εκείνη την ημέρα είχα τρελή διάθεση να καταπιώ οπότε από πριν κατάπια ένα ( ίσως 2 ) πιτόγυρο. Δυστυχώς (ευτυχώς) ήταν αντιπροσωπευτικό πιτόγυρο της περιοχής με αποτέλεσμα να με καθηλώσει. Σε όλη τη διαδρομή ψέλλιζα στους υπόλοιπους σαν ζαλισμένη κατσαρίδα.

”δε μπορώ να κουνηθώ. λαλάκες δεν μπορώ να κουνηθώ”.. Που να ήξερα ότι όλο αυτό ήταν ένα τεράστιο spoiler alert που αφορούσε τον πρωταγωνιστή μας..

30 λεπτά. 30 λεπτά έφταναν για τον Oυιλάκι, ούτε καν 54, ώστε να περάσει τον Pαμπούτλα αμέτρητες φορές χωρίς καν να προσπαθεί. 0-3 ,παγώμαρα και ο ήρωας μας έδωσε 2 φαινόμενα. Μας πρόσφερε την εμπειρία του να δούμε live ένα στόπερ όρθιο δέντρο ακίνητο (ok αυτό είχε ξανασυμβεί και έγινε και αργότερα με αρκετά πουλέν) και να καταλάβουμε ότι και ο Tασιόπουλος καλός είναι για τίτλο ενώ ταυτόχρονα έδωσε πάσα στον θείο Mίμη να γράφει για 7 τουλάχιστον χρόνια ότι "ΈΡΧΕΤΑΙ Ο ΠΑΙΚΤΑΡAΣ  ΟΥΙΛAΚΙ". Φυσικά δεν ήρθε ποτέ.

Αρχίζω και λέω απεγνωσμένος  ” θα έφευγα αλλα έφαγα τόσο πολύ που δεν μπορώ να κουνηθώ”. Ψελλίζει ένας γερος από πίσω, "παλικάρι μου , ο Pαμπούτλα μαζί σου ήταν?".

Αυτό ήταν. Η επική ανατροπή. Ο γύρος χωνεύτηκε για όλους αλλά όχι για τον Ραμπούτλα. Ο συμπαθής ξυλοκόπος στο 54 χτύπησε. Από τότε μάθαμε πως πήγε στην εθνική, έπαθε υποτροπή, μετά έπαθε ηπατίτιδα B  και μετά έκανε μαύρη μαγεία για να κερδίζει (σοβαρά).

 Πάντα σκέφτομαι ,τι όμορφες στιγμές χάσαμε, ίσως αυτή η μαύρη μαγεία σε συνδυασμό με την χριστιανική αγάπη στον πάγκο έφερνε τον ΠΑΟΚ μας σε διηπειρωτικό. Μπορεί και όχι. Κανένας δεν ξέρει.

Σας αφήνω (γιατι γράφουμε συνέχεια, έχει παρατραβήξει το κακό) με την πιο θρυλική  δήλωση του που απαντά και στην τέταρτη ερώτηση που έθεσα.

"Στην Ελλάδα και στον ΠΑΟΚ έμαθα να μαρκάρω. Κανένας παίκτης της Νοτίου Αφρικής δεν θα   μπορούσε να αντεπεξέλθει στον τρόπο που έπαιζαν, στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα  μάρκαραν σκληρά. Για αυτό και όταν επέστρεψα στο πρωτάθλημα της Νοτίου Αφρικής κανείς δεν μπορούσε να  καταλάβει τον τρόπο που έπαιζα»."

Jaws of life, σε ευχαριστούμε για τις υπέροχες στιγμές, για τα πιο WTF 54 λεπτά που είχε ποτέ παλτό μας. Πρόλαβες εκτέθηκες αγωνιστικά, τραυματίστηκες αλλα ταυτόχρονα ήσουν μέρος ίσως της πιο ιστορικής ανατροπής που έχουμε δει στην Tούμπα.

 Cheers Andrew.