Ξεκινάει σήμερα και επίσημα η νέα αγωνιστική χρονιά για τον μεγάλο μας Π.Α.Ο.Κ., με ένα πολύ δυνατό και πολύ μεγάλο παιχνίδι. Αυτό των προκριματικών του Champions League.
3η απόπειρα συμμετοχής στους ομίλους της κορυφαίας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης, και ελπίζουμε να είναι και η φαρμακερή. Τα πράγματα βέβαια για ακόμα μια φορά, δεν είναι εύκολα.
Σαν κάτι να γίνεται με αυτήν την ομάδα, και όποτε παίζει προκριματικά Champions League, να μην είναι φυσιολογικές οι συνθήκες... Όλο κάτι συμβαίνει, θαρρείς και κάποιος να την έχει καταραστεί.
Η αρχή είχε γίνει με την πρώτη μας συμμετοχή στα προκριματικά το καλοκαίρι του 2004. Μετά από μία πολύ καλή χρονιά, και τερματίζοντας η ομάδα μας στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος,
(τότε η Ελλάδα έβγαζε 3 ομάδες στο Champions League. Ο πρώτος και ο δεύτερος απευθείας στους ομίλους, και ο 3ος στον τελευταίο προκριματικό γύρο), μπήκαμε στην κλήρωση σαν ισχυροί.
Το πράγμα φαινόταν στραβό από την αρχή, καθώς περιμένεις την πρώτη σου συμμετοχή σε προκριματικά, και οι μοναδικές μεταγραφές που κάνει ο Άγγελος, ήταν το μεγάλο σέντερ φορ που ακούει στο όνομα Σκαρμούτσος....(!!!), αλλά και ο μεγάλος Πάρης Ανδράλας.
Η κληρωτίδα βέβαια μας έκανε το χατήρι και για αντίπαλο μας έστειλε τους Εβραίους της Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Ίσως ήταν η καλύτερη ευκαιρία τότε, καθώς, χρειαζόταν μόνο ένας προκριματικός, και με μία ομάδα όπου ήταν άγνωστη στον ποδοσφαιρικό χάρτη.
Από την κλήρωση ακόμα, όλοι μας είχαμε θεωρήσει πως μόνο με τις φανέλες η ομάδα μας θα περνούσε στους ομίλους. Πριν καν το πρώτο ματς, πανηγυρίζαμε την πρόκριση μας...
Αλλά για ακόμα μία φορά, επιβεβαιώθηκε ο κανόνας που λέει, πως αν δεν τελειώσουν τα 90 λεπτά, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα.
Μπορώ να πω βέβαια, πως ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν πολύ ανώτερος και πολύ καλύτερος σε εκείνο το παιχνίδι από τους Εβραίους, χάνοντας ένα σωρό ευκαιρίες για να προηγηθεί. Κι επειδή Π.Α.Ο.Κ. είσαι, επιβεβαιώθηκε άλλος ένας άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου. Όποιος χάνει τις ευκαιρίες, θα δεχθεί το γκολ...
Η αν θέλετε, όπως θα έλεγε και ο Σωτηρακόπουλος...,
"όπως άλλωστε έχει πει και ο μεγάλος Ίβιτσα Όσιμ, η μπάλα είναι μία πόρνη"...
Δύο τυφλές αντεπιθέσεις οι Εβραίοι, και 0-2 σε μία Τούμπα που κόχλαζε, έτσι για πλάκα.
Το μόνο που κατάφερε ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν να μειώσει το σκορ στο δεύτερο ημίχρονο με τον Γιασεμάκη.
Κι επειδή Π.Α.Ο.Κ. είσαι και πάλι, κι εκεί που λες ότι εντάξει, είμαι καλύτερη ομάδα, θα πάω εκεί μέσα να τα παίξω όλα για όλα. Μπορώ να θα τους περάσω, έρχεται ο ουρανός στο κεφάλι σου, και απορείς γιατί όλα αυτά να συμβαίνουν σε μία μόνο ομάδα σε όλο τον πλανήτη, γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά στον Π.Α.Ο.Κ., και μόνο στον Π.Α.Ο.Κ..
Δεν φτάνει που έφαγες την ξενέρα από την ήττα, για να μαστε σίγουροι ότι δεν θα περάσουμε στους ομίλους, έρχεται και η βόμβα με την τιμωρία της ομάδας και 0-3 το σκορ για την Μακάμπι στα χαρτιά..
Το γνωστό σε όλους φιάσκο Λουκά. Ίσως η μεγαλύτερη μέρα ντροπής γι αυτόν τον σύλλογο, όπου σε έκανε ξεφτίλα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη...
Όσοι είστε μικρότεροι σε ηλικία και δεν ξέρετε γι αυτό, καλύτερα να μην μάθετε ποτέ.
Στον επαναληπτικό τα πράγματα πλέον ήταν πολύ εύκολα για την Μακάμπι σε ένα ματς διαδικαστικού χαρακτήρα, όπου πήραν κι εκεί την νίκη με 1-0...
Πάρτε και το βίντεο με τα στιγμιότυπα εκείνου του αγώνα.
Δεύτερη προσπάθεια για συμμετοχή στους ομίλους του Champions League, ήταν πριν από 3 καλοκαίρια. Ιούλιος και τότε του 2010 και όπως είπα πιο πάνω, κάθε φορά που παίζει προκριματικά αυτή η ομάδα, κάτι συμβαίνει...
Εκείνο το καλοκαίρι λοιπόν, κι ενώ η αγωνιστική χρονιά τελείωσε υπέροχα, (
θα μπορούσε να τελειώσει βέβαια τέλεια, καθώς ο Π.Α.Ο.Κ. έπρεπε να ήταν ο πρωταθλητής, αλλά ο Σπανάθας και η παρέα του μας το στέρησαν) κάνοντας μία από τις καλύτερες αγωνιστικές χρονιές της σύγχρονης ιστορίας αυτής της ομάδας, τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά.
Βλέπε η μη αναμενόμενη ενίσχυση της ομάδας, βλέπε η επιστροφή του Σαλπιγγίδη όπου δίχασε τον λαό, ε δεν ήθελε και πολύ να στραβώσει το κλίμα.
Παρά τα όποια προβλήματα στην ομάδα, στην διοίκηση με τα πήγαινε έλα του τέως, και τις φήμες ότι υπήρχαν σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις Ζαγοράκη - Βρύζα, τα προβλήματα στην τεχνική ηγεσία, με το τεράστιο λάθος και την πρόσληψη του Μπερέτα και την απομάκρυνση του από τα φιλικά ακόμα, αλλά και την πρόσληψη του Δερμιτζάκη, ο λαός ήταν και πάλι εκεί. Ήταν εκεί και πίστευε στην πρόκριση.
Η κληρωτίδα αυτή τη φορά έφερε απέναντί μας μία ομάδα θρύλο του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τον Άγιαξ. Ο οποίος μπορεί να μην ήταν η υπερδύναμη του παρελθόντος, αλλά δεν παύει να είναι ο Άγιαξ.
Ο λαός έκανε για ακόμα μία φορά το χρέος του, 4.000 κομμάτια έκαναν Τούμπα το Άμστερνταμ Αρίνα, και ο Π.Α.Ο.Κ. πήρε ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα για την ρεβάνς.
Η αλήθεια είναι ότι το 1-1 του πρώτου αγώνα ήταν πλασματικό. Ο Π.Α.Ο.Κ. είχε κλειστεί στην άμυνα, και προσπαθούσε να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Κι αφού γλιτώσαμε στην άμυνα και δεχθήκαμε μόνο ένα γκολ, παρά τις πολλές ευκαιρίες των Ολλανδών, ήρθε η αντεπίθεση που έψαχνε η ομάδα μας, και με 3 επαφές σε όλο το γήπεδο από Βιερίνια, Σαλπιγγίδη, ο Ίβιτς ήταν αυτός που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα στέλνοντας και στα ουράνια τους 4.000 στο γήπεδο, αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες σε όλο τον κόσμο που παρακολουθούσαν το ματς.
Αυτό το 1-1 λοιπόν, γέμισε ελπίδες τον κόσμο της ομάδας ότι εκείνο το καλοκαίρι ίσως ήταν το καλοκαίρι του Π.Α.Ο.Κ.. Μέσα στην Τούμπα δεν γλιτώνουν οι Ολλανδοί.
Το πρώτο ημίχρονο ειδικά κάτι τέτοιο έδειχνε, καθώς σε σχέση με το πρώτο ματς, οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ο Άγιαξ ήταν αυτός που αμυνόταν κι ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν αυτός που πίεζε κι έχανε την μία ευκαιρία πίσω από την άλλη. Το σκορ άνοιξε νωρίς ο Βιερίνια, και το πάρτι στις κερκίδες έδειχνε να μην έχει τελειωμό. Άνετα το σκορ στο πρώτο ημίχρονο θα μπορούσε να ήταν τουλάχιστον 3-0 και να κάνεις πλάκα στο δεύτερο.
Κι επειδή όπως πάντα Π.Α.Ο.Κ. είσαι, κι αυτά τα κάνει μόνο αυτή η ομάδα και καμία άλλη στον πλανήτη, από το 45 μέχρι το 55 έσβησαν τα φώτα, υπήρξε γενικό μπλακ άουτ, και μέσα σε 10 λεπτά από το πουθενά το 1-0 έγινε 1-3.
Παρόλα αυτά όμως παίχτες και λαός δεν παράτησαν το ματς. Ακόμα και στο 1-3 όλοι έδειχναν να το πιστεύουν. Κι αν ευτυχίσαμε να μειώσουμε αμέσως σε 2-3, μέχρι το 3-3 στις καθυστερήσεις χάθηκαν τεράστιες ευκαιρίες με αποκορύφωμα το τετ-α-τετ του Σαλπιγγίδη, και το χαμένο πέναλντι του Ίβιτς.
Δεν είναι τυχαίες άλλωστε και οι δηλώσεις του Μάρτιν Γιολ, προπονητή του Άγιαξ στην συνέντευξη τύπου όπου είχε πει πως αν έμπαινε το πέναλτι ο Π.Α.Ο.Κ. θα ήταν αυτός που θα περνούσε...
Βέβαια, ίσως και να ταν της μοίρας μας γραφτό να αποκλειστούμε, καθώς ακολούθησαν τα παιχνίδια με την Φενέρμαχτσε, και την μεγαλειώδη πρόκριση της Π.Α.Ο.Κ.άρας μας μέσα στην Πόλη...
Τα βίντεο από τα ματς με τον Άγιαξ.
Και ερχόμαστε στο σήμερα.
Φέτος τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά απ ότι στις 2 προηγούμενες φορές, αλλά και πάλι δεν λείπουν τα μυστήρια.
Μπορεί η ομάδα να έχει διοικητική σταθερότητα, μπορεί η ομάδα να έχει έναν πολύ μεγάλο προπονητή, μπορεί να μην έγιναν βέβαια οι μεγάλες μεταγραφές που περιμέναμε, αλλά τουλάχιστον έχουμε ένα πολύ αξιόλογο σύνολο, με αρκετά καλούς ποδοσφαιριστές καθώς επίσης έχουμε και βάθος στον πάγκο, αλλά πάλι υπάρχουν και περίεργες καταστάσεις.
Το πιο βασικό απ όλα είναι πως η ομάδα μας θα παίξει χωρίς την μεγάλη της δύναμη που δεν είναι άλλη από τον λαό της.
Το ότι βέβαια παίζουμε κεκλεισμένων των θυρών σε καμία περίπτωση δεν είναι ευθύνη των οπαδών, καθώς πέρυσι διοίκηση και ΕΛ.ΑΣ. πετούσαν χαρταετό, κι ας υπήρχαν οι φήμες ότι θα υπάρξουν επεισόδια. Οι μοναδικοί που φταίνε, είναι οι κύριοι της περσινής διοίκησης καθώς άφησαν απροστάτευτη την ομάδα και τον κόσμο στα τερτίπια των Αυστριακών, κι αν δεν έπαιρνε ο κόσμος τον νόμο στα χέρια του, εκείνο το βράδυ σίγουρα θα θρηνούσαμε θύματα.
Πέρα από αυτό, είχαμε τις τραγικές αποφάσεις της Uefa, καθώς μετά την αρχική τιμωρία των Τούρκων με 3 χρόνια αποκλεισμό και την σίγουρη συμμετοχή του Π.Α.Ο.Κ. στους ισχυρούς, είχαμε την τελική δικαίωσή τους την τελευταία μέρα ακριβώς πριν την κλήρωση φέρνοντας και πάλι την ομάδα μας τους ανίσχυρους.
Π.Α.Ο.Κ. είσαι βέβαια, κι αυτή η ζωή πάντα σε βάζει με το κεφάλι στα δύσκολα και η κληρωτίδα σου έφερε να αντιμετωπίσεις την πιο έτοιμη και πιο φορμαρισμένη ομάδα από τις πιθανές αντιπάλους σου.
Σαν όνομα βέβαια η Μέταλιστ δεν μπορεί να σε τρομάξει, αλλά τα τελευταία χρόνια όλοι βλέπουμε το τι χρήμα πέφτουν σε ομάδες της Ρωσίας και της Ουκρανίας και το πόσο ανεβαίνουν στην Ευρώπη οι ομάδες από αυτές τις δύο χώρες.
Τα παιχνίδια σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολα. Και ειδικά το αυριανό όπου θα γίνει σε ένα άδειο γήπεδο.
Για να προκριθούμε οι παίχτες μας πρέπει να ματώσουν τις φανέλες, και να δώσουν το 110% των δυνατοτήτων τους.
Η αλήθεια είναι πως εγώ προσωπικά είμαι αρκετά αισιόδοξος γι αυτά τα παιχνίδια. Όχι γιατί δεν με φοβίζουν οι Ουκρανοί... Ούτε γιατί έχεις τέτοιο ρόστερ όπου σε γεμίζει με εμπιστοσύνη....
Αυτό που με κάνει να είμαι αισιόδοξος, είναι ο κύριος που κάθεται στον πάγκο. Αυτός και μόνο αυτός...
Ποντάρω πολλά στον Στέφενς, και πιστεύω πως έχει ετοιμάσει την ομάδα όπως πρέπει.
Επίσης στα θετικά, το κλίμα που επικρατεί στην ομάδα και στις σχέσεις μεταξύ των παιχτών. Μέχρι στιγμής δείχνουν να είναι δεμένοι μεταξύ τους και να είναι μία οικογένεια...
Όλα αυτά όμως είναι λόγια... Τα πάντα θα φανούν με έργα μέσα στο χορτάρι...
Πάμε ρε Π.Α.Ο.Κ.άρα μου... Καλή αρχή, και τρέλανε μας... Στείλε μας στα.... Αστέρια...
Π.Α.Ο.Κ. εσύ, εσύ θα προκριθείς...
Υ.Γ. Βλέπω να σκοράρει ο Λούκας.... Λες....;
