Το καλοκαίρι είναι η καλύτερη ποδοσφαιρική περίοδος. «Μα πως?» θα αναρωτηθεί κάποιος «Δεν έχει μπάλα» Μα γι αυτό ακριβώς… Το πιο αγαπημένο μου πράμα στο ποδόσφαιρο είναι η προετοιμασία. Και δυστυχώς η περίοδος αυτή έλαβεν τέλονς ...
(που θα λεγε κι ο Αποστόλης από την Ελληνοφρένεια
Κάθε χρόνο προσμένω σάν παιδάκι τα Χριστούγεννα σαν φαντάρος την άδειά του σαν τον Καρατζαφέρη να τον φωνάξει ο Αντωνάκης (πολιτικό σχόλιο Β΄ Εθνικής,), να ξεκινήσει η προετοιμασία, όχι μόνο η δικιά μας αλλά όλων των ομάδων. Δεν χορταίνω να διαβάζω για παίκτες που καταπίνουν χιλιόμετρα, για τα κιλά του ιδρώτα που χύνονται για αναγεννημένους ποδοσφαιριστές( μόνιμη θέση ο Γιωργάκης ο Τουρσουνίδης) για το ότι ο Μπάγεβιτς δεν χάνει ποτέ στο τάβλι κι άλλα πολλά.
Τρελαίνομαι με τα προπονητικά γήπεδα που παίζουν οι ομάδες, τα οποία διαθέτουν έναν συμβολισμό και μία σημειολογία μεγαλύτερης ταύτισης, διότι παρακολουθώντας την ομάδα φαντασιώνεσαι ότι αυτή αγωνίζεται στο γήπεδο της γειτονιάς σου, απέναντι στον Οδυσσέα Κορδελιού ή τον Μέγα Αλέξανδρο Καλαμαριάς. Είναι γνωστό εξάλλου ότι η θέα του γηπέδου του Κορδελιού είναι εφάμιλλη με τις καταπράσινες εκτάσεις της κεντρικής Ευρώπης που πηγαίνουν οι σύλλογοί μας. Εξάλλου που αλλού θα απολαμβάναμε αυτό το μαγικό στιγμιότυπο πέρα από την συγκεκριμένη χρονική περίοδο youtu.be/ccRx0nCVL-U.
Ώρες ώρες εύχομαι να ήμανε οπαδός καμιάς ρωσικής ομάδος που διακόπτεται το πρωτάθλημά τους κανά μήνα κι έχουν εμβόλιμη προετοιμασία «μεσούσσης (ο Μπερμπίλης κι ο Ρεσούλ Αγάς ) της περιόδου», που θα λέγε κι ο καλά αδιάβαστος δημοσιογράφος…, Θα μου και πάλι κάποιος ότι «Νταξει μαν έχει και τα φιλικά» (αυτός ο κάποιος μάλλον είναι και ραπάς)
Τα εγχώρια φιλικά δεν μου λένε τίποτα, αν δεν είναι απέναντι στην Ίντερ (Μπρατισλάβας) ή στην Μπαρτσελόνα (των Βαλκανίων a.k.a Aris)
