Μάλιστα κύριε καθηγητά

By Butters Loop 9:08 π.μ. Επικαιρότητα, Butters Loop, Slider

Έχουμε συνηθίσει να δείχνουμε έναν (τουλάχιστον) σεβασμό, στο θεσμό του καθηγητή.
Θες ότι όταν γνωρίζουμε τον δάσκαλο, την αρχική φοβία, διαδέχεται ο χαβαλές, όταν φτάνει η ώρα να υποδεχτούμε έναν καθηγητή, είμαστε ελαφρώς πιο ώριμοι, και ελάχιστα έστω σοβαροί για να ακούσουμε αυτά που έχει να μας πει.
Στην περίπτωση του καθηγητή Πανεπιστημίου κι όλας, Σπυρίδων Σφέτα, τίποτε από τα παραπάνω δεν θα πρεπε να ισχύει.
Για την κίνηση του Κάτσε:
«Θέλω να πιστεύω ότι ήταν συνειδητή κίνηση. Ίσως να μην υπολόγιζε τις συνέπειες στην Ελλάδα. Πάντως δεν έχει καμία σχέση με τον δικό μας ποδοσφαιριστή που χαιρέτησε ναζιστικά. Ο Κατίδης το έκανε πάνω στον αναβρασμό ενώ ο Κάτσε λέει ψέματα αν δεν ξέρει. Ίσως δεν μπορούσε να εκτιμήσει τον αντίκτυπο στους Έλληνες. Υπάρχει και μία άλλη διάσταση στην έξαρση του αλβανικού εθνικισμού αλλά σε ένα μέρος υπάρχει μία τάση εκδίκησης προς της Ελλάδα.
Για την νοοτροπία των Αλβανών:
«Ξέρω την νοοτροπία των Αλβανών. Κάνουν κάτι και έχουν την τάση να κρύβονται. Υπάρχει λίγο το στοιχείο της αχαριστίας όχι σε όλους, και της αφερεγγυότητας. Ακόμη και από συναδέλφους καθηγητές. Γι' αυτό έχουν βάλει ως αρετή την μπέσα επειδή δεν την έχουν»
Όταν ένας καθηγητής, μιλάει δημόσια σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό, και εκστομίζει τέτοιες μπαρούφες, τι απαίτηση να έχουμε από τους Ελληνόψυχους Οπαδούς ΠΑΟΚ;

ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ, ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥ

Κουμάλο, δεν είναι πάντως.

Ο Πόζογλου, ποιον σε θυμίζει σύντροφε Μήτσο, από το κέντρο;

ΠΑΟΚ ρε μουνιά.

Η πιο metal ομάδα στον πλανήτη.

Η ΖΕΒΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

Παράδειγμα ανθρωπιάς!

Γιωρίκα, πήρες Ζέβασοφτ;

Θα σε χρειαστούν.

Όντως, πέρασε στα… ψιλά, το διαβάσαμε και αξίζει να σας το μεταφέρουμε. Γιατί, πραγματικά, εκτός από τον ψεύτικο κόσμο των social media, υπάρχει και η άλλη πλευρά…

Οι ειδήσεις του STAR κράζουν αυτές του ALPHA ότι χάσανε το δρόμο.

Μετά το τέλος του εντός έδρας αγώνα του ΠΑΟΚ κόντρα στον Πανιώνιο, ένας πιτσιρίκος γύρω στα 8-9 ετών καθόταν έξω από τα αποδυτήρια της Τούμπας και έκλαιγε. Παρακαλούσε για μια φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, όμως κανένας ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ δεν συγκινήθηκε…

Για καλή τύχη του πιτσιρικά, το δάκρυ στο πρόσωπό του έγινε αντιληπτό από τον νεαρό ποδοσφαιριστή του Πανιωνίου, Αλέξανδρο Κούρο. Ο Αλβανός στην καταγωγή, που στα 7 του χρόνια βρέθηκε μετανάστης στην Ελλάδα γι’ αυτό και είναι μέλος της εθνικής Ελπίδων μας, δεν το σκέφτηκε και πολύ. Έβγαλε από την τσάντα του τη φανέλα που νωρίτερα του είχε δώσει ο Λούκας Πέρεθ και την έκανε δώρο στον πιτσιρικά! «Σε μένα δεν θα λείψει η φανέλα, ο μικρός όμως, έγινε χαρούμενος» εξήγησε ο νεαρός αμυντικός του Πανιωνίου για την κίνηση του. Μπράβο στο παλικάρι…

Συμπέρασμα

Ούτως ή άλλως, το κειμενάκι, με την αλήθεια πολύ σχέση δεν έχει, να το πιάσουμε εμείς να του δώσουμε το spin που του πρέπει;

Ο πιτσιρικάς έπρεπε να φύγει. Η μητέρα του, καθηλωμένη στην αναπηρική καρέκλα, από τη μέρα που έχασε τον άνδρα της, και πατέρα του παιδιού, περίμενε αυτά τα 0.80€ που έβγαλε ο μικρός, πουλώντας φελιζόλ πριν το ματς, και γυαλίζοντας τατουάζ, ή χτενίζοντας μούσια (ενίοτε και κρατώντας το i-phone, να βγουν τα παιδιά φωτογραφία) κατά τη διάρκεια αυτού.

Αυτά τα 0.80€ θα φτάνανε για να αγοράσει ο μικρός ζεστό ψωμάκι, να βουτήξουν στο νερό τα 8 αδέρφια του, και να γεμίσουν την κοιλίτσα τους.

Ο ίδιος του, θα έτρωγε τις παντόφλες του.

Τι περίμενε;

Μια φανέλα.

Μια απλή, ασήμαντη φανέλα.

Έλληνες και ξένοι παίχτες και των 2 ομάδων περνούσαν από δίπλα του, κανένας δεν τον έδινε σημασία.

Μέχρι που πέρασε ο Αλβανός, ο Κούρος, που έχει μπέσα και φιλότιμο, και είδε στα μάτια του μικρού, τη δική του δύσκολη ζωή, τα δικά του ψηλά σκαλοπάτια που προσπάθησε να ανέβει, με τα λούσα και τα μεγαλεία.

Πετραδάκι, πετραδάκι, τα χτισε όλα ο Κούρος, και μόλις είδε τον πιτσιρικά, τον πλησίασε.

"Πως σε λένε ρε μάγκα;"

"Γιακουμή, κύριε"

"Και τι γυρεύεις εδώ ρε Γιακουμή;"

"Μια φανέλα καλέ μου κύριε.. Μια φανέλα να πάω να την ζμπρώξω στο "Βλακονέρο CLUB", να την κληρώσουν, να πάρω κάνα like, μπας και κάνει share η άρρωστη η μανούλα μου το ψωμί"

Ο Αλβανός λύγισε.

Μαζί του και ο φωτογράφος.

Και ο Μίνος που περνούσε από δίπλα.

Δεν είναι τυχαίο που η μόνη καταγεγραμμένη σκηνή με το συμβάν, είναι αυτή.