Η UEFA παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της να φανεί σαν θεσμός και θεματοφύλακας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ποτέ δεν κατάφερε να καμουφλάρει αρκετά το γεγονός ότι πρόκειται για έναν αδιαμφισβήτητα οικονομικό κολοσσό που κάνει ότι μπορεί για να εξασφαλίσει την κερδοφορία του. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, προσπαθεί να αποτρέψει τις δραστηριότητες της από τις κακοτοπιές. Οι πολιτικές, οι φυλετικές, οι κοινωνικές και φυσικά οι εθνοτικές διαφωνίες, είναι αδύνατον να εκλείψουν αλλά είναι δυνατόν να περιοριστούν αρκεί να στηθεί το σωστό πλαίσιο. Έτσι λοιπόν μετά από πολυετή ενασχόληση στο αντικείμενο η UEFA βρήκε το απόλυτο πλαίσιο πάνω στο οποίο θα έστηνε όλη της τη «νομοθεσία», αλλά και τους ηθικούς κανόνες σε θέματα συμπεριφοράς και δεοντολογίας.

          Το πλαίσιο αυτό στήθηκε γύρω από το περιβόητο “RESPECT”. Τόσο οι παίκτες, όσο οι παράγοντες και φυσικά όσο και οι οπαδοί θα έπρεπε να μάθουν να σέβονται αυτόν που τους πληρώνει και για να συνεχίσει να πληρώνει θα πρέπει να δείξουν ότι σέβονται και το παιχνίδι και τους αντιπάλους και τους διαφορετικούς φυλετικά ή θρησκευτικά που συμμετέχουν στο ίδιο παιχνίδι. Μπορεί λοιπόν να αμφισβητούμε της αγνές προθέσεις της UEFA, αλλά δύσκολα μπορούμε να μην τους αναγνωρίσουμε την οξυδέρκεια της επιλογής τους. Απέφυγαν να θέσουν ζητήματα όπως ειρήνη, δημοκρατία, ισότητα, οικουμενικότητα απλώς μας λένε να μην αντιδράσουμε στην διαφορετικότητα του διπλανού μας και φυσικά να μην τον προκαλέσουμε, θέτοντας σε κίνδυνο την ηρεμία. Η ειρήνη είναι σπουδαιότερη της αλήθειας, όπως είχε πει Βολταίρος.  

          Για να κρίνουμε όσο γίνεται πιο αντικειμενικά ένα επαγγελματία ποδοσφαιριστή, που σίγουρα το ελαφρυντικό της νιότης του δεν μπορεί να συγχωρεί τα πάντα, αλλά και με δεδομένη τη χαρακτηριστικά αποκρουστική άγνοια της πλειονότητας των ποδοσφαιριστών, μάλλον θα συμπορευθούμε με τη λογική του σεβασμού και όχι κρίνοντας τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

          Ο Κάτσε «αμάρτησε» γιατί δε σεβάστηκε μια πλειάδα ευαίσθητων στοιχείων. Πρώτο και κυριότερο την καταγωγή του συλλόγου που αγωνίζεται και αυτό γιατί η ιμπεριαλιστική διάθεση του UCK δεν έχει καμία σχέση την ιδεολογία μιας ομάδας που την δημιούργησαν «ξεριζωμένοι» Έλληνες. Πόσω μάλλον όταν η καταγωγή των ιδρυτών του ΠΑΟΚ ήταν από την κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη, γεγονός στο οποίο οφείλεται και η διαχρονική ανεκτικότητα του ΠΑΟΚ να υποδεχτεί κάθε «απόκληρο» στους κόλπους του, με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να είναι αρκετά δημοφιλής στους Έλληνες της προσφυγιάς και της διασποράς. Δεύτερο δε σεβάστηκε την έκρυθμη κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας την οποία βιώνει εδώ και 20 σχεδόν χρόνια και εντελώς αψυχολόγητα έριξε νερό στο μύλο μιας πολύ έντονης κόντρας που αναπτύσσεται στους κόλπους της. Τρίτον, δε σεβάστηκε τους συμπαίκτες του αυτούς που είναι εθνικά άμεσα θιγόμενοι.

          Στο ηθικό κομμάτι ο Κάτσε είναι ένοχος γιατί μας δίχασε, αλλά από την άλλη πάλι αυτός είναι που εμφανίζει τις μεγαλύτερες «απώλειες». Εμφανίστηκε στα μάτια μας σαν ένα πανηλίθιο, παρορμητικό και ενδεχομένως επηρμένο παιδάκι, που έβαλε σε ρίσκο την καριέρα του και  την οικογένειά του, που σε πρώτη φάση έπεσε στα χέρια αετονύχηδων μάνατζερ που μετά την πληρωμή της προμήθειάς τους εξαφανίστηκαν και τον άφησαν μόνο να βολοδέρνει απροστάτευτος. Ενώ σε δεύτερη φάση έγινε μαριονέτα, για να μην πω διαφημιστική «γλάστρα» του UCK.

          Το γεγονός στη συνολική του αποτίμηση βγάζει τον Κάτσε να είναι ποδοσφαιρικά αλλά και ηθικά ένοχος, για αυτές τις κατηγορίες «δικαιοσύνη» πρέπει να αποδώσει η διοίκηση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και να κλείσει το θέμα. Ούτε η ΕΠΟ έχει αρμοδιότητα, ούτε ο εισαγγελέας, ούτε το ΣτΕ, ούτε τα ΟΥΚ. Οτιδήποτε άλλο είναι για λαϊκή κατανάλωση και για να προωθήσει ο καθένας την προσωπική του ατζέντα.

Για το «πολιτικό» σκέλος της υπόθεσης σας παραπέμπουμε να διαβάσετε την ανακοίνωση της Θύρας 4