Μπήκαμε στην τρίτη μέρα αφού τελείωσε (;) το ματσάκι του Παλέ, κι αν δεν είχαμε αυτά που έγιναν χθες με τον Σούλη, αλήθεια, ούτε σήμερα θα γράφαμε αράδα για το παιγνίδι.
Ποιο παιγνίδι φυσικά, ο συμπολίτης έπεσε στην παγίδα που στήνει χρόνια τώρα, κατάφερε να αναγκάσει έναν ψυχανώμαλο ρέφερι, να διακόψει το ματς, χωρίς κανέναν (μα κανέναν όμως) σοβαρό λόγο.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επέμεναν να μην αδειάζουν και τo Vassilis Lipirides Hall, σας δείχνει δηλαδή ο άλλος ότι είναι μαλάκας, τον δείχνετε κι εσείς από τη μεριά σας, ότι είστε πιο μαλάκες από αυτόν.
Με αυτά και με τα άλλα, τερμάτισε το μαλακόμετρο σε ένα ακόμα Άρης - ΠΑΟΚ, και η ομάδα όχι μόνο πήρε μια ξεκούραστη νίκη, αλλά έφερε στα ίσια και τις παρατάσεις που παίζει 2 βδομάδες τώρα: Από τις τρεις σε δύο μέρες, στο τουρνουά της Κρήτης, στη μια της επόμενης βδομάδας στην Πυλαία και στις 2, μεσοβδόμαδα με τη Χαρτογιακά.
Φυσικά, εννοείται πως προσυπογράφουμε την ανακοίνωση των συνδέσμων: Τον κατακαημένο συμπολίτη, θέλουμε να τον γλεντάμε στο γήπεδο, και όχι στα χαρτιά, και ει δυνατόν, σε γεμάτο Παλέ, ή όπως μετονομάστηκε πρόσφατα, Bob McAdoo Hall.
Δεν θέλει ο ΕΣΑΚΕ; Πραγματικά, we don't give two craps, η ζωή συνεχίζεται, μπαϊ μπαϊ μαϊ ντάρλινγκ, ρίξτε τους και δέκα αγωνιστικές στο κεφάλι, και πάμε για το Μια πόλη, μια όμαδα, σε όλα τα αθλήματα.

Την επομένη, λίγο πριν ξεκινήσει το ποδοσφαιρικό ρεσιτάλ της Παναγιάς, τα ευχάριστα έρχονται από την Κηφισιά: Η τοπική ομάδα, νικάει τον γάβρο, και το όνειρο τρελό (που έχουμε οι μπασκετικοί, κάθε χρονιά που στήνουμε καλή ομάδα) αρχίζει να γίνεται το αστειάκι εκείνο που το λες στον άλλο, και εκείνος δεν πολυγελάει:
- Μαλάκα, φαντάζεσαι να γίνει κάνα τρελό, και να πάμε για κάνα πρωτάθλημα φέτος στο μπάσκετ;
-  Γιατί τρελό;

Η αναμονή του ΠΑΟΚ - Ατρόμητος γίνεται εν μέσω ονείρων χιλίων, στο δικό μου, ο Όντουμ κλείνεται από τρεις, δίνει στον Δέδα, ο χρόνος τελειώνει, κι αυτός εκτελεί από τα 9 μέτρα μέσα στο ΣΕΦ. Break στην έδρα του γάβρου, 1-1 και η σειρά πάει στην Πυλαία για 2 παιγνίδια - κόλαση. Τα νικάς, και το σηκώνεις.
Ξυπνάω από το όνειρο που βλέπω με ανοιχτά τα μάτια, ακούγοντας τις λέξεις Μαρκόπουλος και Ολυμπιακός, στην ίδια πρόταση. Σε μικρή κι όλας, όχι σαν μια πρόταση του στυλ "Ο Μαρκόπουλος, ο καλύτερος προπονητής στην Ελλάδα, στήνει την ομάδα του για το Ευρωπαϊκό παιγνίδι της Τετάρτης, και μετά από κείνο έχουμε τον ΚΑΟΔ. Η πούτσα που αναμένεται να φάνε Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός φέτος, αργεί ακόμα".
Όχι, οι λέξεις ήταν πολύ κοντά μεταξύ τους, κάτι πάει να συλλάβει το θολωμένο μου μυαλό, αλλά θολωμένο μπορεί, αρρωστημένο όχι: Δεν υπάρχει περίπτωση ο Ολυμπιακός να κάνει πρόταση στον Σούλη.
Ακούω στο θlibero τι κάνει η Παλμέιρας (καλά είναι, χαιρετίσματα) η Χελσινγκρουντζ, μια άλλη με μόνο σύμφωνα, και συνδεόμαστε με Τούμπα.
Νέα διακοπή. Έκτακτο ΔΣ στην ΚΑΕ λέει, για το θέμα Μαρκόπουλου.
Ποιο θέμα Μαρκόπουλου;




Το ποιος είναι ο Ολυμπιακός, το ξέρουμε χρόνια τώρα. Μιλάμε για την ομάδα που τραβάει σαν μαγνήτης όλα τα καθάρματα της Μπανανίας που έχουμε για κράτος. Όλα όσα κάνει σε διαιτητές, αντιπάλους, φορείς, μουμουέ, είναι όλα αντιπροσωπευτικά της κουλτούρας του σαν σύλλογος. Όλα.
Τα νερά της ΤΣΣΚΑ, οι μπασκέτες του ΣΕΦ, η παράγκα, ο φαταούλ, το σωματείο - ορισμός της παρασκηνιακής δράσης, και των μεθοδεύσεων.
Ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε στην υπόθεση Σούλη Μαρκόπουλου, δεν θα μπορούσε - και γιατί άλλωστε; - να αποτελεί εξαίρεση.
Είδαμε αυτές τις μέρες να γράφονται κορώνες και κορώνες στον τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, από ψεματάκια, μέχρι ψεματάρες, πουθενά όμως δεν είδαμε να στηλιτεύεται, να αναφέρεται έστω, η κίνηση του Ολυμπιακού. Παντού, το θέμα είναι ο Σούλης, η κόρη του Σούλη, ο Μπάνε, ο λαός, κι ο ΠΑΟΚ.

Οι ελεεινοί, αν έχουν το Θεό τους (που δεν τον έχουν, δεν τον είχαν ποτέ) ανάμεσα σε δεκάδες προπονητές που τους προτάθηκαν, λιγουρεύτηκαν τον Σούλη, τον άνθρωπο που ετοιμάζει με φραγκοδίφραγκα μια ομαδάρα κάθε χρόνο, μια ομαδάρα η οποία (ειδικά η φετινή) θα τους γίνει στενός κορσές.
Τον πλησίασαν, τον τάξανε, τον πρότειναν, άλλοι λένε ότι συναντήθηκαν στην Αθήνα, την ώρα που ο τύπος έχει συμβόλαιο σε άλλη ομάδα..
Η φημολογία λέει, ότι ο Σούλης, συμφώνησε, κι ότι ο ΠΑΟΚ ήρθε αμέσως σε επαφή με τον Σφαιρόπουλο. Δεν ξέρουμε, μπροστά δεν είμαστε, πιθανότατα κι αυτοί που τα λένε, την τύφλα τους δεν ξέρουνε, αλλά τα είπε ένας, τα έγραψε ένας άλλος, τα αναπαρήγαγε ένας τρίτος, νάτο το αποκλειστικό.

Στο όλο θέμα, δεν μπορούμε να μην μείνουμε στην αντίδραση του Σούλη. Μπορούσε πράγματι να παραιτηθεί, μπορούσε ακόμα και προσφυγή να κάνει, και ούτε γάτα ούτε ζημιά: Αυτοί που τον χαρακτήριζαν προδότη άλλωστε, δεν πατάνε καν στο γήπεδο, αυτοί που πηγαίνουν, ξέρουν ποιος είναι.

Η αντίδραση της ΚΑΕ στο θέμα, δεν ήταν η αναμενόμενη. Όχι τόσο σε αυτές που μας έχει συνηθίσει ο ΠΑΟΚ (που δεν μπορεί να κρατήσει ό,τι καλό έχει) αλλά όσο σε αυτές που μας έχει συνηθίσει ο ίδιος ο Μπάνε: Ουδείς αναντικατάστατος, θυμήσου περίπτωση Μούλα στον γάβρο, Χαριτόπουλου πρόπερσι, ΜακΓκράθ την ίδια χρονιά, Χάρη Μαρκόπουλου φέτος, και πάει λέγοντας: Θες να πας; Πήγαινε.
Αυτή τη φορά, η στάση της ΚΑΕ, ενίσχυσε την πιο πάνω θεωρία για το όνειρο που αρχίζουμε δειλά δειλά να βλέπουμε οι μπασκετικοί.
Η ομάδα πάει για πρωτάθλημα.

Κι όλους τρέλα σας πουλάμε.

ΥΓ Με το ΠΑΟΚ - Ατρόμαχτος, ούτε που ασχολήθηκα. Συγχαρητήρια στον κΆγγελο, κάποιοι με είπαν πως στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα πέταγε φωτιές, σπίθες, και αστεράκια νίντζα, ο γκαϊλές μου επί 2 ώρες, ήταν τι θα γίνει με τον Σούλη.
Όταν η καρδιά μου πήγε στη θέση της, συνέχισα το όνειρο από κει που το άφησα: Ο Βον παίρνει παραμάζωμα τον Μάκβεθ Χάντερ, και η ομάδα σκορπάει τον Θρήνο, στο πρώτο από τα 2 παιγνίδια που θα γίνουν στην Πυλαία: 2-1. Είμαστε μια νίκη μακριά από το Πρωτάθλημα.