ΠΑΠΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ
ΜΠΙΖΙΜ ΠΑΟΚ. Μια φράση που
δείχνει από πού ερχόμαστε και τι έπρεπε να τιμάμε. Μια φράση που έλεγαν οι
παππούδες μας, για να δείξουν πως αυτός ο σύλλογος δεν είναι απλά ένδεκα
ποδοσφαιριστές που κλωτσάνε μια μπάλα. Δεν είναι ούτε ο Κούδας, ούτε ο Μπάνε.
Είναι το αίσθημα ότι ο σύλλογος μας, είναι το καταφύγιο ¨της Γής των
κολασμένων¨, των κυνηγημένων και κάθε αδικημένου. Ή μάλλον ήταν. Γιατί κάποια
φάση κοιμηθήκαμε. Βάλαμε πάνω από τις αξίες μας και τα ιδανικά μας, τους τρεις
πόντους της νίκης. Και όταν απομακρύνεσαι από το παρελθόν σου, χάνεις τον δρόμο
σου. Και γίνεσαι κάποιος άλλος. Κάποιος που αυτό το παρελθόν το βιάζει, το
χλευάζει και γίνεται ο ίδιος, το τέρας που του περιέγραφαν οι παππούδες του.
Ο παππούς μου ήταν Μικρασιάτης. Ήρθε το 22, μωρό κρυμμένο στον κόρφο της μάνας του, από την Προύσα και εγκαταστάθηκαν σε ένα μικρό χωριό στην Θράκη. Δυο οικογένειες όλες και όλες, εξοστρακισμένες στα περίχωρα του χωριού. Άνθρωποι διαφορετικοί που βίωσαν ξεριζωμό και τον χειρότερο ρατσισμό του κόσμου. Τον ελληνικό ρατσισμό, άλλοτε ωμό και απροκάλυπτο και άλλες φορές με ψιθύρους χαμηλούς που δεν τους ακούς αλλά τους αντιλαμβάνεσαι εύκολα. Ο παππούς μου και η οικογένεια του ξεκίνησαν από το μηδέν και βρήκαν μια πατρίδα, δεύτερη που δεν τους ήθελε. Και θα με πεις «τι μας νοιάζει ρε μεγάλε, ο παππούς σου. Πές μας για τον Χατσερίδη, βρίσε τον Σάββιδη κάνε κάνα meme να γελάσουμε.»
Σε νοιάζει και σε
παρανοιάζει φίλε μου. Γιατί ο σύλλογος που έχουμε την ευλογία να έχουμε
παραλάβει ήταν προσφυγικός. Ήταν; Ναι ήταν μαλακά συνοπαδέ μου. Δεν είναι πια γιατί
ποτέ δεν σουτάραμε από το γήπεδο πανιά με νεκροκεφαλές και σύμβολα της πιο
μαύρης ιδεολογίας- και απλά τα εξορίσαμε απέναντι. Γιατί λέγαμε μεταξύ μας την ευφάνταστη παπαριά
¨Είμαστε τόσοι πολλοί, έ λογικό είναι να υπάρχουν και αυτοί¨. Γιατί η ιαχή ¨ΠΑΟΚ¨ έγινε μουσική υπόκρουση
σε εμπρησμούς καταλήψεων. Γιατί θεωρούμε αδέρφια μας τους ΝΕΟΝΑΖΙ, επειδή είναι
ομόθρησκοι. Γιατί τους αντίστοιχους οπαδούς από την Πόλη που προερχόμαστε, τους
διώξαμε κακήν κακώς από το γήπεδο γιατί ήταν Τούρκοι. Και πιο πρόσφατα γιατί το όνομα του ΠΑΟΚ,
έγινε άλλοθι σε βρώμικα πολιτικά παιχνίδια και κρυψώνα στους ΝΑΖΙ να ξεράσουν
το δηλητήριο τους.
Δεν υπάρχει
τίποτα πιο εύκολο από τον στρουθοκαμηλισμό. Να πούμε «είναι ψέματα», είναι
μοντάζ είναι προπαγάνδα. «Κάτω τα χέρια από τον ΠΑΟΚ». Κάποτε το λέγαμε για να
διώξουμε όποιον ήθελε να παίξει παιχνίδια στην πλάτη της αγάπης μας. Πλέον
είναι η φράση για να βάλουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Να χέσουμε το
παρελθόν μας, αρκεί να υπάρχει μια επίπλαστη ομόνοια στα 90 λεπτά. Η καλοπέραση
της εποχής Σαββίδη, που ήθελε συσπείρωση για τους τρείς πόντους της νίκης και
όχι για την ίδια μας την ύπαρξη, μας κοίμισε. Και όσο κοιμόμασταν ήρθε το φίδι
και μόλυνε το σπίτι μας. Και ακόμα κοιμόμαστε.
Μάλλον χάσαμε. Πλέον
ο διπλανός μας, ο «αδερφός» μας είναι τέρας. Είναι ίδιος με το τέρας που
αντιμετώπισαν οι παππούδες μας όταν ήρθαν εδώ. Κοινωνός της πιο φριχτής
ιδεολογίας που γέννησε ανθρώπινος νους. Και αν πριν αυτό κρυβόταν επιμελώς , εκμεταλλευόμενοι
το αστείο πανηγύρι γύρω από ένα όνομα, πλέον γίνεται απροκάλυπτα.
Παππού μάλλον
χάσαμε. Αλλά πριν φύγουμε ηττημένοι, θα φωνάξουμε. Και αν ξυπνήσουμε ίσως να
είναι ακόμα ΜΠΙΖΙΜ ΠΑΟΚ και όχι ΣΕΝΙΝ ΠΑΟΚ.
Διά την αντιγραφήν
0 σχόλια