Facts: * Τα βράδια της Ευρώπης, οι Πέμπτες μας, αποτέλεσαν σε πολύ δύσκολες περιόδους, περιόδους επίδειξης δύναμης του συστήματος, το αποκουμπι μας.
Για αυτό ΠΑΟΚ παίξε τόπι, να παραμιλαει όλη η Ευρώπη...
* Η Τούμπα, ήταν η έδρα φόβητρο, η έδρα που σου εξασφάλιζε ότι αν δεν πάρεις εσύ το αποτέλεσμα που θέλεις, ο αντίπαλος θα φτύσει αίμα για να το πάρει αυτός.
Σίγουρα, ακόμα και στα χειρότερα της πάντως, δεν ήταν ποτέ η έδρα που θα έρθει να σε κάνει πλάκα ο κάθε πικραμένος.

* Money can't buy happiness, αλλά με τα χρόνια, τα λεφτά αυτά έφεραν στην ομάδα παίχτες - προσωπικότητες που θα μπορούσαν άνετα να σταθούν στις περισσότερες, εκτός των τοπ, ομάδες της Ευρώπης.
Μάτος, Βαρέλα, Μαουρίτσιο, Πριγιοβιτς κατά πρώτο λογο, είναι παίχτες που μπορεί να μην πάρουν φανέλα βασικού σπίτια τους στη Ρεάλ, αλλά σε μια Βαλένθια θα λογιζονταν βασικοί.
Οι 3/4 στο πρώτο ημίχρονο χτες το βράδυ, μόνο  ως αγνώριστοι μπορούν να χαρακτηριστούν.

* Ο Λουτσεσκου είναι ένας προπονητής που δουλεύει πολύ. Φάνηκε και πέρσι (σε μια ομάδα που δεν έστησε αυτός) φάνηκε και φέτος το καλοκαίρι στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα που είδαμε στο γήπεδο ήταν μια ομάδα που έφερε ξεκάθαρα σφραγίδα προπονητή, με όποια θετικά κι αρνητικά αυτό συνεπάγεται.

* Η ομάδα που βλέπουμε εδώ και 3 χρόνια σχεδόν, αν και με διαφορετικούς προπονητές, έχει αποκτήσει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα: θέλει να κρατάει πολύ ώρα τη μπάλα στα πόδια της, με ψυχραιμία ψάχνει να βρει το διάδρομο στην αντίπαλη εστία, δεν ψάχνει το απονενοημενο, κοιτάζει να αναπτύσσεται ορθολογικά, με το αδιάκοπο πρεσινγκ ψηλά, φροντίζει να κερδίζει ξανά όλες τις χαμένες μπάλες ώστε να ξαναρχίσει να επιτίθεται.
Δεν ξέρουμε τι από αυτά είδατε χτες στο μοναδικό κομμάτι του παιχνιδιού που μπαίνει σε κριτική, στο πρώτο δηλαδή ημίχρονο.

Αυτά ήταν τα facts.
Πάμε τώρα στα hard facts.

Ο τρόπος με τον οποίο εκλάπη (γιατί δεν χάθηκε, δεν το έχασε κανένας) το περσινό πρωτάθλημα, αναπόφευκτα δημιούργησε μια ψύχωση, η οποία έφερε μαζί της και μια φοβία: Μην πας πολύ μακριά σύντροφε Ηλία από την Πυλαία. Εσύ, ο οπαδός, είσαι στο +8, και φοβάσαι μην το χάσεις. Φαντάσου ο παίχτης.
Η ψύχωση αυτή, επέφερε ανυπολόγιστη ζημιά στην ψυχολογία της ομάδας, και στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα παιγνίδια, τουλάχιστον του πρωταθλήματος - δεν είδαμε μπάλα σχεδόν σε κανένα.
Το σύνολο νικάει όμως, νικάει ασταμάτητα, και η όποια γκρίνια, θα ήταν αδικαιολόγητη.
Ενώ το άγχος λοιπόν πέφτει και καταπλακώνει όλα τα ματς πρωταθλήματος σαν το πανί της Μηχανιώνας, στην Ευρώπη, στο αποκουμπι σου, περιμένεις να δεις κάτι διαφορετικό.
Εκεί είναι λοιπόν που  έρχεται και ξεδιπλώνεται ο παραλογισμός του οργανισμού σε όλο του το μεγαλείο: Θες λόγω της ψύχωσης, θες λόγω κακής διαχείρισης από τον προπονητή, θες λόγω ανεπάρκειας συγκεκριμένων παιχτών που πήραν περισσότερο χρόνο στα Ευρωπαϊκά, απ'ότι στα Ελληνικά, το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό.
Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να ψάξουμε μήπως μέσα από την ομάδα διαλέγουν παιγνίδια, κάτι που είναι από τη φύση του ντροπιαστικό, ούτε στο τριπακι του μήπως δεν κάνουν οι μισοί παίχτες του ρόστερ: οκ, ακόμα κι οι αλλαγές σε αυτά τα ματς, είναι πολύ συγκεκριμένες, πάνω κάτω το κουπί συγκεκριμένοι το τραβάνε.



Αυτό που θα έπρεπε να μας προβληματίσει όμως, είναι η εικόνα της ομάδας, η οποία, στην τελική είναι η ίδια με αυτή του πρωταθλήματος: Η διαφορά είναι ότι η Μπάτε είναι καλύτερη ομάδα από τη Λαμία, και η Βιντι από τη Λάρισα.
Κακώς έχουμε στο μυαλό μας ότι άλλον ΠΑΟΚ βλέπουμε στην Ευρώπη, και άλλον στην Ελλάδα. Τον ίδιο βλέπουμε, οι αντίπαλοι αλλάζουν, και αυτός ο ΠΑΟΚ είναι κακός από τη Μπενφίκα και μετά.

Το ότι δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την ομάδα μας σε τέτοια απόσταση από τους διώκτες της στο πρωτάθλημα, δεν σημαίνει ότι είμαστε και υποχρεωμένοι να υποκλινόμαστε στον εκάστοτε προπονητή. Πέρσι μας έδειξε πράγματα, παραδεχτηκαμε το λάθος μας, τον βγάλαμε το καπέλο. Φέτος μετά το διάστημα Ιούλιου- Αυγούστου, δεν βλέπουμε απολύτως τίποτα, κι αυτό οφείλει να προβληματίζει.
Οι ανησυχίες επεκτείνονται και σε άλλες παραμέτρους, αλλά ειδικά μετά από τέτοιο βράδυ, δεν είναι της παρούσης, το πρωτάθλημα πραγματικά ελευθερώνει, και συνεχίζουμε προσηλωμένοι στο στόχο, τον μοναδικό άλλωστε που απέμεινε.
Όλα τα υπόλοιπα θα τα δούμε εν καιρώ, και ειλικρινά μακάρι να κάνουμε λάθος.