Αφού όμως θυμηθήκαμε τον Ιτάντζ, ας πάμε και μια βόλτα από τα μέρη του. Ο Ιτάντζ δόθηκε δανεικός στην Κόνιασπορ της πόλης Konya ή ελληνιστί Ικόνιο. Το Ικόνιο βρίσκεται στην περιοχή της αρχαίας Φρυγίας που είχε κάποτε το μυθολογικό βασιλιά Τάνταλο. Ο Τάνταλος ήταν ένα αλάνι με πολύ καλές διασυνδέσεις στους κύκλους των θεών του Ολύμπου και τον καλούσαν σε όλα τα μπάρμπεκιου και τα γκαλά της εποχής. Η αποδοχή όμως που είχε, τον έκανε αλαζόνα απέναντι στους θεούς και θεώρησε ότι μπορεί να τους ξεγελάσει. Μπορεί σήμερα να θεωρούνταν αυτονόητο ότι θα τους έκλεβε στα χαρτιά, αλλά οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν πιο πολύ σπλατεράδες πάρα πατεράδες, οπότε προτίμησε να κόψει τον γιο του, τον Πέλοπα, σε μερίδες και να τον σερβίρει στους θεούς. Όταν οι θεοί το κατάλαβαν, που θα το καταλάβαιναν άλλωστε γιατί είχαν άκρες στον ΕΦΕΤ, τιμώρησαν τον Τάνταλο με το αιώνιο μαρτύριο της “πείνας και της δίψας”. Όσο για τον Πέλοπα, τον επανακόλλησαν και από τοπική λιχουδιά έγινε το πρώτο ζόμπι της παγκόσμιας ιστορίας, στη σόλο καριέρα που ακολούθησε έδωσε το όνομα του στην Πελοπόννησο και οι απόγονοι του συνεχίζουν την ανθρωποφαγική καριέρα του γεννήτορά τους.

          Το μαρτύριο της “πείνας και της δίψας” γνωστό και ως μαρτύριο του Ταντάλου, δεν ήταν η απλή ιστορία ανορεξίας των σύγχρονων μοντέλων που τρώνε βαμβάκι για να γεμίσει η κοιλιά τους, ήταν ένα μαρτύριο στο οποίο ο Τάνταλος έβλεπε βασανιστικά να υπάρχει παντού φαγητό και ποτά, μα όταν τα πλησίαζε και άπλωνε το χέρι του, αυτά εξαφανίζονταν. Ένας σύγχρονος τεχνοκράτης θα αναρωτιόταν βέβαια γιατί δεν έβαζε το πόδι του, τότε και εγώ θα του απαντούσα ότι το ίδιο έπρεπε να κάνει και ο Κλάους και ο Λούκας και ο Γεωργιάδης στον πρώτο αγώνα της Τούμπας, αλλά ούτε εγώ θα πάρω σοβαρή απάντηση.

          Δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση η παραβολή του Ταντάλου και η ιστορία του μαρτυρίου του, σε σχέση με την αντίστοιχη ιστορία του ΠΑΟΚ και του Champions League, ούτε χρειάζεται να είμαστε υπεραισιόδοξοι για την ιστορία της τιμωρίας της Μέταλιστ. Θα κάτσουμε σιωπηλά σε μια γωνίτσα και σαν “καταρτισμένοι απόγονοι” (sic) των μυθικών μας προγόνων θα ελπίσουμε στην κάθαρση που μας υπόσχονται οι αρχαίες τραγωδίες.

          Στα καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, αποκλειστήκαμε από μια πολύ καλά δουλεμένη, δυνατή και πλούσια ομάδα. Αποκλειστήκαμε δύσκολα αλλά και δίκαια (παπάρια δίκαια, το πέναλτι ήταν μάρς και Γεωργιάδης δεν ήταν οφσάιντ @#%^ κωλογερμαναράδες), ενώ τα πρώτα δείγματα του φετινού ΠΑΟΚ είναι ανέλπιστα ελπιδοφόρα και θεαματικά. Βέβαια είναι αρκετά νωρίς για πιο αναλυτικά σχόλια, αλλά εδώ θα είμαστε σε όλη τη σεζόν που μόλις ξεκίνησε για να αποδομήσουμε μέχρι μποζονίου τον φετινό ΠΑΟΚ.