Καλά, αν δεν διάβασες το προηγούμενο, τότε δεν πας καλά.
Αν πάλι, το διάβασες, κάνε μια επανάληψη να μπεις στο νόημα.

Την έκανες;
Περιμένω εγώ.

Πάμε.



Καλοκαίρι 2004




Αν ήταν σκηνή από ταινία, θα ήταν αυτή:
Η μαμά, διαβάζει το παραμύθι στο παιδάκι της, το οποίο κρατάει με δυσκολία ανοιχτά τα μάτια του.
Τελικώς, αποκοιμιέται στην αγκαλιά της, και η μανούλα, του σιγοψιθυρίζει στο αυτί "Σε αγαπώ".
Το παιδί, ανοίγει τα ματάκια του, και της χαμογελάει, την ώρα που αυτή το βάζει στο κρεβάτι.

Και τότε, ακούγεται η μεγάλη έκρηξη, το κεφάλι της μαμάς μπαίνει κατρακυλώντας στο δωμάτιο, ο μικρός ουρλιάζει χεζμένος από το φόβο του, την ώρα που βλέπει από το παράθυρο, το σκυλί του κρεμασμένο, και καμιά κατοστάδα Ορκς και Ούρουκ Χάι να μπαίνουν στο σπίτι.

Έτσι πήγε το καλοκαίρι που ζούσαμε το όνειρο της παρθενικής μας συμμετοχής στους ομίλοι του Τσου Λου. Και όσο η σιχαμένη ξαδέρφη έχανε παίχτες (και καλούς παίχτες μάλιστα) γιατί αδυνατούσε να πληρώσει νοίκια, μισθούς και τσιγάρα, τόσο κάναμε όνειρα εμείς να πάρουμε κάναν Τσιάρτα, κάναν Λάκη, κάναν κι εγώδεξέρω ποιον.

Είχαμε έτοιμη, στρωμένη ομάδα, που ήταν ταμάμ για το Ελληνικό πρωτάθλημα, και ήθελε 3-4 ποιοτικές προσθήκες, για να σταθεί και στην Ευρώπη.
Ο Σκαρμούτσος, κι ο Ανδράλας, μόνο τέτοιοι δεν ήταν, και η υπόλοιπη ιστορία με φαξ, μαξ, και Γκόλντμαν Σαξ, είναι γνωστή, και χιλιοτραγουδιζμένη.

Πόσο αντέξαμε; Ένα ημίχρονο περίπου.
Πότε εκτροχιάστηκε το τρένο στο Λιανοκλάδι; ΟΚ, τις μέρες μετά τα παιγνίδια με τους Εβραίοι, ήμασταν μια Μεγάλη Παρασκεύη. Αλλά η χαριστική βολή δόθηκε στη Νέα Σμύρνη, και την ολική κατάρρευση της ομάδας στο Β' ημίχρονο.
Ούτε για χαβαλέ δεν προσφέρεται, η πιο μαύρη σεζόν της σύγχρονης ιστορίας μας.




Καλοκαίρι 2005



Οέο, οέο, με αρχηγό τον Τέο, πρωτάθλημα θα πάρουμε, τι μαλακίες λέω.
Και τι πρωτάθλημα να πάρεις ρε Γιωρίκα, όταν την προετοιμασία σου, την κάνει ο Ίου, Ίου, Ίου, πρωτάθλημα και Κύπελλο με Καραγεωργίου, και στην πορεία τον διαδέχεται ο Γιωρίκας Κωστίκας.

Το υλικό, δεν ήταν κακό: Μπροστά πχ, είχες και τον Νάνο, και τον Μίετσελ, και τον Σικαμπάλα, και τον Οικοδόμο, και στον πάγκο τον Γιασεμάκη..
Απλά, δεν είχες καθόλου προπονητή.
Ούτε διοίκηση.

Την τρέλα της επιστροφής του Τέο, ακολουθεί ο προβληματισμός από τις αναιμικές εμφανίσεις στα πρώτα φιλικά, μια άνετη νίκη επί της σιχαμένης ξαδέρφης στο τελευταίο φιλικό πριν την έναρξη του πρωταθλήματος (και μια ντρίμπλα του Σικαμπάλα σε ένα γατί της ΑΕΚ, ντρίμπλα από κείνες που αν τις φας, όχι απλώς σταματάς το ποδόσφαιρο, αλλά αλλάζεις και ταυτότητα, και μούτρα, γιατί όποιος σε βλέπει, θα σε δείχνει με το δάχτυλο, και θα λέει να ένας μαλέας. Κάπως έτσι)


η οποία έναρξη του πρωταθλήματος έρχεται κάποτε.
Και αυτό, είναι παραδοσιακά το πρόβλημα μας, και ο λόγος που καταστρέφονται τόσα και τόσα όμορφα καλοκαίρια: Το ότι, κάποτε, το πρωτάθλημα θα αρχίσει.

Και αρχίζει, και χάνουμε στην Ξάνθη, και στα καπάκια φέρνουμε και Χ με τον Ατρόμαχτο στην Τούμπα, και στο τρικάπακο φέρνουμε και Χ με την Μέταλουργκ (ή όπως θα έλεγε και ο μέγας Σπυρόπουλος, Μεταλούργκ) στην Τούμπα, και ο Ίου - Ίου, αποτελεί παρελθόν.
Μάλιστα, το Χ με τη Μεταλούργκ, είναι η αιτία να δούμε για πρώτη φορά τον Παγώνη να μιλάει, φιμώνοντας όλους εμάς τους κακοπροαίρετους που υποστηρίζαμε πως δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο.
Η ομάδα πήρε τα πάνω της λίγο με την αλλαγή προπονητή, έραψε κι ένα κουστουμάκι στον γάβρο, αλλά μετά το πρόσκαιρο σοκ, συνέχισε στα ίδια χάλια.
Έτσι, αλλάξαμε ξανά προπονητή, και ξανά, και ξανά, και ξανά..

Ο Παγώνης, μαθαίνει το άθλημα.

Πόσο αντέξαμε; Προσωπικά, άντεξα 20' από την πρεμιέρα της Ξάνθης. Μετά, την έκλεισα.
Πότε εκτροχιάστηκε το τρένο στο Λιανοκλάδι; Το τρένο, my dear Watson, δεν ξεκίνησε ποτέ.



Καλοκαίρι 2006


Και αν το καλοκαίρι του '04, ήταν το πιο μαύρο, αυτό του '06, είναι αυτό που δεν θέλει να θυμάται κανείς.
Ο Θλιμμένος Νάνος μάλιστα, είναι τόσο άρρωστο ΠΑΟΚτσάκι το παιδί, που θέλει τόσο πολύ να το ξεχάσει αυτό το καλοκαίρι, που τα κατάφερε, και δεν θυμάται τίποτα.

Αρχικά, είχαμε την κατάληψη των γραφείων.
Μετά, είχαμε τον αποκλεισμό από την Κυρά Ουέφα, λόγω μιας οφειλής στον Μαεζόνο Μασακίγιο. Ο ίδιος ο Ζόνο, όταν το μαθε πως ο ΠΑΟΚ δεν θα παίξει Ευρώπη, επειδή αυτός είναι μαλάκας και καρφί, έκανε χαρακίρι.
Χάρη στην ανθρωπότητα έκανε, εδώ που τα λέμε.



Στη συνέχεια, είχαμε την πατροπαράδοτη εμφάνιση επενδυτή.
Μάλιστα, επειδή ο Θεός συγκινήθηκε πολύ από τον αγώνα μας, μας έστειλε 2 για να διαλέξουμε.
Μετά, έχουμε τις μεταγραφές, που είναι η μία καλύτερη από την άλλη (ο Συμπόσιο, ο Μαγάρα, ο Πεπίτο Γκονσάλες, και ο Μαρκαουάν), λίγο αργότερα έχουμε τους εράνους και τα SMS για να μην φύγει ο Τεθλιμμένος Λυράρης της Πολίχνης, ακόμα πιο μετά, έχουμε μέχρι και συναυλία για να μείνει στην ομάδα το ροξάκι που σκοτώνει, πολύ αργότερα, κατεβαίνει αντιπροσωπεία οπαδών στην Αθήνα για να μην τον αφήσει να πάει στον βάζελο, και τέλος, έχουμε τις 3 νέες μας μεταγραφές: Τον πιο σακάτη κι από τον Βαγγελή, Θανάση Τσίγκα, τον κλικαδόρο Χαραλαμπίδη, και το Ουγγρικό μυδράλιο Σαντόρ Τόργκελε, που όποτε σκοράρει, βγαίνει στην κεντρική πλατεία της Βουδαπέστης ένας Ουγγαρέζος (ο άντρας αυτηνής που ανακάλυψε τη σαλάτα) με ένα κέρας για να ενημερώσει τους συμπατριώτες του, πως ο Σαντόρ σκόραρε.
Τότε, σταματάει για δέκα λεπτά κάθε δραστηριότητα, όσοι οδηγούνε βγαίνουν από τα αμάξια τους, και όλοι μαζί συγκεντρώνονται στο πλησιέστερο ρολόι της πλατείας, για να κοιτάξουν προς την κατεύθυνση του ορίζοντα όπου βρίσκεται ο παίχτης, πιάνοντας ο καθένας το δεξί γλουτό του διπλανού του.

Αυτό γίνεται όταν σκοράρει ο Τόργκελε.

Κάθε 25 χρόνια δηλαδή.

Και συγγνώμη δηλαδή, αλλά είπαμε ΠΑΟΚ είσαι, ό,τι κι αν γίνει, για πρωτάθλημα θα πας, αλλά που πας ρε Καραμήτρο;

Με αυτά και με αυτά όμως, το πρωτάθλημα ξεκίνησε εντυπωσιακά.
Η ΑΕΚ που πράγματι πήγαινε για πρωτάθλημα, φτύνει αίμα για να μας κάνει μισή φάση στην πρεμιέρα, με 4.000 κομμάτια στο ΟΑΚΑ να σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το αν αυτή η ομάδα είχε το 10% του τσαμπουκά αυτού του λαού, που θα έφτανε.
Επίσης, γίνεται και η πρώτη επίσημη εμφάνιση της συνθηματάρας.



2η αγωνιστική, ΠΑΟΚ - γριά 3-1 με χατ τρικ του Μίετσελ, και κάπου εκεί τελειώνουν και τα μέλια.
Έρχεται η κάτω τα χέρια ήττα στο τηγάνι, ένας άψυχος άσσος με τον Τέλη στην Τούμπα, νέα ήττα κάτω τα χερια, αυτη τη φορά με τον Βάζελο, στο ρεσιτάλ του Ρούμι Ντούμι ("τελ μη ντε ρήζεν" - από το 03:33 και μετά, απολαύστε υπεύθυνα)


και στο παιγνίδι που το άδολο αυτό ΠΑΟΚτσάκι, έκανε πέτρα την καρδιά του, και υπάκουσε στις εντολές του προπονητή του, να χτυπήσει ο ίδιος το πέναλτι.

Το καλοκαίρι μπορεί να ήταν άθλιο, η χρονιά όμως, είχε πλάκα, αφού μετά τον Ρούμι Ντούμι, που τον τελειωσαμε νωρίς, την ομάδα ανέλαβε ο Μόμτσιλο Βούκοτιτς, για τον οποίο οι μαρτυρίες λέγανε πως πρόκειται για έναν τύπο που κάνει πολύ ευχάριστη προπόνηση.



Το μυαλό μας, μόλις τον είδαμε κι όλας, πήγε σε έναν τύπο που γουστάρει χαβαλέ με μασχαλοκλανιές, αστεία με βρισιές και γκόμενες, ενώ στάνταρ θα έχει και ένα νύχι πιο μακρύ από τα άλλα, για να κάνει ήσυχος τη δουλειά του, σε ρουθούνια και αυτιά.
Και αυτά μετά, θα τα κάνει μπιλάκια, και θα τα πετάει στον Χαραλάμπους.


Πόσο αντέξαμε; 10' στο Καραισκάκη.
Πότε εκτροχιάστηκε το τρένο στο Λιανοκλάδι; Πφφφ.. Στο ματς με την Καλαμαριά να πούμε; Άντε, φορ δε λοβ οφ δε γκέιμ, να το πούμε.
Αλλά, άλλη μια χρονιά, το τρένο δεν ξεκίνησε ποτέ.


Καλοκαίρι 2007



Ζαγοράκη, να το ξέρεις, το πρωτάθλημα εσύ θα μας το φέρεις.
Και το είπαμε, και το πιστέψαμε, και τον πιστέψαμε.
Όλοι.
Ακόμα κι εγώ, που τον έχω σούρει, κι αν τον έχω σούρει, για ένα διάστημα, τον πίστεψα, και τον πίστεψα πολύ.
Προσέξτε πχ στη φωτό, η στάση προσοχής που έχει ο Μίνος. Και ο Μίνος, δεν είναι κάνας τυχαίος. Δεν είναι κάνας χθεσινός. Ο Μίνος, στα πέτρινα χρόνια του ΠΑΟΚ, ασκούσε διοίκηση πηγαίνοντας με τον εκάστοτε διαιτητή παρεούλα μέχρι το ταξί ("ναι δηλώσεις δεν επιτρέπεται να κάνετε κύριε Τεβεκέλη - Τεροβίτσα - Καλαθενέ - Μποροβήλε κτλ , αλλά το πέναλτι ξέρατε να το δώσετε") και όταν μιλάει ο Μίνος, σπάνια έχει άδικο.




Το καλοκαίρι ξεκίνησε με όνειρα τρελά, αλλά τι όνειρα να κάνεις όταν έχεις Παράσχο προπονητή, ας πούμε;



Και ακόμα περισσότερο, τι όνειρα να κάνεις όταν τις μεταγραφές τις κάνει το ίδιο παρεάκι;
Βρύζας, Ουντέζε, Λάκης, τα φιλαράκια μας να βολέψουμε..

Κι από κοντά, Σάλμον, Κνολ, Μπαιάνο, Άλαν μιλάμε για πρώτη και μόνη φορά, που οι μεταγραφές μιας ομάδας πιάσανε το 100% σε ποσοστό.
Αποτυχίας έστω, αλλά ακόμα και στο ΚΙΝΟ, αν επιλέξεις ας πούμε 8 νούμερα, και δεν πιάσεις κανένα, πάλι πληρώνεσαι.

Μετά την εφτάρα από την τοπική μπυραρία του Αουσπουγκαρβάνστεγκερχεμπριφενζε, σκάει ο παπάς Ντενίλσον για λίγες μέρες.
Τελικά, δεν ήλθον.

Κι ενώ όλη η πλάση ξέρει πως ο ΠαπαΠαράσχος δεν θα κάνει έναρξη σχολικής χρονιάς στον πάγκο του ΠΑΟΚ (παρέλαση και μαλακίες) ο Ζαγοράκης τον αφήνει να χαραμίσει ας πούμε, την προετοιμασία, ας πούμε ας πούμε.
Που σαν ποδοσφαιριστής, θα έπρεπε να ξέρει πως η σωστή προετοιμασία, είναι το 85% της καλής χρονιάς.

Η οποία χρονιά, ξεκινάει (ω! τι έκπληξη) στην Ξάνθη.
Όπου και χάνουμε.
Την επομένη, ο ΠαπαΠαράσχος απολύεται, και μετά από λίγες μέρες, ανακοινώνεται ο πάνσοφος δάσκαλος του μπετόν αρμέ, ο στρατηγός με το καφέ δερμάτινο, και τα ασορτί μποτάκια.

Αναγνωρίζει πόσο αμπαλίξ είναι ο Εμ Βι Πι του Γιούρο, και πόσο δεν παίρνει από λόγια όταν του λέει πως ο Ηλιάδης είναι μόνο για το Fame Story, και ο Μελίσσης για υπεύθυνος προσωπικού σε επαρχιακό γυμναστήριο, και αποφασίζει να τους εκθέσει στα μάτια του, και σε αυτά του κοινού, μπας και αποφασίσει να τους διώξει όλους.

Δεν γίνεται να έχουμε σαρδέλες, και να νομίζετε πως είναι αστακοί.
Respect δάσκαλε.

Πόσο αντέξαμε; Κερδίσαμε μια βδομάδα, καθώς λόγω του ότι η χώρα καιγόταν (στην κυριολεξία) το πρωτάθλημα πήρε αναβολή για μια βδομάδα.
Πότε εκτροχιάστηκε το τρένο στο Λιανοκλάδι; Ζαγοράκης, Βρύζας, δεσμεύσεις υπουργών για λύση στο θέμα των χρεών, μεγάλος προπονητής με πλάνο τριετίας.. Ποιο τρένο;
Το ρολερκόστερ της χαράς ήτανε.


Καλοκαίρι 2008


Ένα καλοκαίρι στα αεροδρόμια.
Και στην Ολλανδία, για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια προετοιμασία που έκανε η ομάδα.
Και, μάλλον, στην καλύτερη.
Τα ονόματα που ήρθαν, και ταίριαξαν τόσο κουτί στην ιδιοσυγκρασία του ΠΑΟΚτσή, και η ομάδα που άρχισε να χτίζεται εκείνο το καλοκαίρι, έχουν βάλει τη σφραγίδα τους, στον ΠΑΟΚ που βλέπουμε εδώ και 5 χρόνια - τουλάχιστον στην Ευρώπη.
Ήταν το καλοκαίρι που άλλαξαν όλα, που η ομάδα απεγκλωβίστηκε από τους λίγους σε όλα τους, Έλληνες παίχτες, και γέμισε 11 αλλοδαπά ΠΑΟΚτσάκια: Γκαρσία, Κονσεισάο, Βιεϊρίνια, Μουσλίμοβιτς, Ίβιτς, Κοντρέρας, είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα παιχτών που έπρεπε να φτάσουν στην άλλη άκρη του κόσμου τους, για να καταλάβουν ότι είναι ΠΑΟΚ.
Η ομάδα στήνεται εξ ολοκλήρου από την αρχή, είναι τόσο νέα, που είναι λες και ιδρύθηκε εκείνες τις μέρες, και όμως έχει τόση συνοχή από την 1η κι όλας αγωνιστική στο Ηράκλειο, που θαρρείς και είναι μαζί 4 χρόνια.
Ήταν η πρώτη χρονιά, μετά από χρόνια μάλιστα, που το πιστέψαμε τόσο έντονα πως πάμε για πρωτάθλημα.
Μέχρι την επόμενη.

Πόσο αντέξαμε; Σχεδόν ένα γύρο. Το 1-1, τελευταία αγωνιστική του 1ου μισού της σεζόν στις Σέρρες, έφερε τη διαφορά στο -6, και το ουσιαστικό τέλος στις ελπίδες μας.
Πότε εκτροχιάστηκε το τρένο στο Λιανοκλάδι; Η ήττα από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ σε ένα ακόμα ντέρμπι, και το 0-0 της μεθεπόμενης αγωνιστικής με τον συμπολίτη στο Χαριλάου, φέρνουν το σκορ στο 48-37. Μείον 11, και αντίο ζωή, βέβαια δυο μέρες μετά, ήρθε η επική πρόκριση στα πέναλτι, για το Κύπελλο, αλλά το θέμα μας είναι το πρωτάθλημα.
Στα play - offs δε, μετά το αρχικό 0-1 από τον βάζελο στην Τούμπα, επέρχεται η πλήρης κατάρρευση, και η απώλεια ακόμα και της 2ης θέσης, την οποία είχαμε όλη τη χρονιά στα χέρια μας.




Καλοκαίρι 2009


Το καλοκαίρι που χάθηκε η μπάλα, η γυάλα, και το (όποιο) μέτρο.
Άρχισαν οι υπερβάσεις, με τα εκατομμύρια τα δικά μας, για κάθε λογής Κουτσιανικούληδες, και Φιλομένους, πραγματοποιήθηκαν συνολικά 11 μεταγραφές, για να παίξει η μια (ο Βιτόλο), άρχισαν οι επιστροφές της ντροπής, με πρώτη αυτή του Γκαγκάτση, και ξανάρχισαν και οι Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα μικρότερη προετοιμασία.

Ο αποκλεισμός από τη Χέρενφεϊν, φέρνει γκρίνια, η οποία αυξάνεται όσο προχωράει το πρωτάθλημα. Την ώρα που ο Βάζελος του Πατέρα δείχνει ανίκητος στα κέντρα αποφάσεων, η δική μας η ομάδα βάλλεται από παντού, και δέχεται τρομερό πόλεμο από τη διαιτησία σε κάθε αγωνιστική: Αδιανόητα σφυρίγματα, φέρνουν την ισοφάριση από τον Νιώνιο στο ματς της Νέας Σμύρνης, ακυρωθέν γκολ του Κονσεισάο στον Ατρόμαχτο μια βδομάδα μετά, τουλάχιστον ένα καραμπινάτο πέναλτι πνίγεται από το κοράκι στην Τρίπολη τη μεθεπόμενη αγωνιστική.

Ξεκίνημα σεζόν, -10 από την κορυφή, με το καλημέρα εκτός στόχων, ήττα και από τον γάβρο στην Τούμπα, με αποτέλεσμα τα πρώτα λαϊκά δικαστήρια της Revolution Era.

Επίσκεψη οπαδών στη Σουρωτή, παραίτηση Γκαγκάτση, παραίτηση Ζαγοράκη, και ακόμα και ο ίδιος ο πάνσοφος δάσκαλος του μπριτζ και του μπετόν αρμέ, θέτει την παραίτηση του στη διάθεση του Μίζα, η οποία (ευτυχώς) δεν γίνεται αποδεκτή.

Το παιγνίδι με τη γριά στην Τούμπα, αποκτά κομβικό χαρακτήρα.

Ο Παπάζογλου, μας κάνει την καζούρα που δεν μπόρεσε ποτέ να μας κάνει σαν παίχτης του συμπολίτη, χάνοντας τις ευκαιρίες με κάθε πιθανό, αλλά και απίθανο τρόπο, και κερνόντας εγκεφαλικά σε 20.000 λαού.
Και τότε έρχεται η θεία φώτιση: Ο στρατηγός με το καφέ δερμάτινο, περνάει τον Κοντρέρας σε θέση φορ, αυτός κάνει την ασίστ στον Ίβιτς στο 87', και το γκολ φέρνει τη λύτρωση.

Και μαζί του, τη μοναδική φορά που τον είδαμε να πανηγυρίζει έτσι.




Η ομάδα τρέχει ένα απίστευτο σερί νικών, το οποίο μαζί με τις συνεχείς απώλειες βαθμών των 2, τη φέρνει όλο και πιο κοντά στην κορυφή.

Κατεβαίνει στο Καραϊσκάκη, για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, σαν φαβορί, κόντρα σε έναν παραπαίοντα γάβρο.
Και επιβεβαιώνει την ταμπέλα, με τον πλέον εμφατικό τρόπο: Άνετο διπλό, ευκαιρίες για μεγάλο σκορ, και κορόιδο σε κάποιες στιγμές του αγώνα.


Για μέρες, νύχτες για την ακρίβεια, πέφτουμε για ύπνο Σάββατο βράδυ (ή Κυριακή πρωί) σαν πρώτοι. Μάρτη μήνα.






Τα υπόλοιπα, είναι λίγο πολύ γνωστά, ήδη συγκινήθηκα που τα θυμήθηκα, μην συγχυστώ τώρα και αρχίσω να εξιστορώ τον Σπάθα..

Πόσο αντέξαμε; Όσο ποτέ άλλοτε. Και εδώ που τα λέμε, αν δεν γινόντουσαν τα αδιανόητα αίσχη του Χαριλάου, ίσως να μιλούσαμε σε άλλη βάση.
Η ομάδα έβγαλε απίστευτο χαρακτήρα σε όλη τη σεζόν, όχι μόνο τον καιρό που έπαιρνε το ένα παιγνίδι μετά το άλλο, εκεί που όλοι περίμεναν να λυγίσει, αλλά κυρίως το διάστημα που όλα της πήγαιναν στραβά κι ανάποδα.
Επιβεβαίωσε μάλιστα τον χαρακτήρα της, μπαίνοντας στα play - offs με τη γαμημένη ψυχολογία αυτού που μόλις έχασε το πρωτάθλημα, και κατάφερε να τους κάνει πλάκα όλους, εξασφαλίζοντας την έξοδο της στο Τσου Λου, και μαθηματικά, 2 αγωνιστικές πριν την ολοκληρωση της διαδικασίας.
Μάλιστα, στα 5 από τα 6 παιγνίδια του μίνι πρωταθλήματος, δεν δέχτηκε ούτε γκολ.
Πότε εκτροχιάστηκε το τρένο στο Λιανοκλάδι; Μετά το ματς με τον συμπολίτη, ακολουθούν 2 συνεχόμενες ήττες από ΑΕΚ εντός, και Λάρισα εκτός.
Η απογοήτευση από την απώλεια ενός τίτλου που ήταν τόσο κοντά, ήταν ξεκάθαρη.


Το πρωτάθλημα πάντως εκείνη τη χρονιά, δεν χάθηκε στο Χαριλάου.
Χάθηκε στην Τρίπολη, στη Νεα Σμύρνη, και στο Καυταντζόγλειο.




Καλοκαίρι 2010


Το παρεάκι, διαλέγει και προπονητές!
Και μετά την αποχώρηση του στρατηγού με το καφέ δερμάτινο, έκρινε πως ο καταλληλότερος για να τον διαδεχθεί, ήταν ο παγκοσμίως άγνωστος, Μάριο Μπερέτα.
Ο οποίος δεν έβγαλε ούτε την προετοιμασία, κι έτσι άρχισε να διευρύνεται ο κύκλος των φίλων που απασχολούνται επαγγελματικά στο σωματείο, με την πρόσληψη του Παύλου Δερμιντζάκη..
Βέβαια, το καλοκαίρι εκείνο, συνέβησαν κι άλλα, με πρώτο και καλύτερο, την επιστροφή του επαγγελματία ποδοσφαιριστή, Δημήτρη Σαλπιγγίδη.
Η ομάδα ήταν η ίδια στην ουσία με τα προηγούμενα χρόνια, δεν χρειαζόταν μεγάλες αλλαγές άλλωστε, και αν και η απώλεια ενός σπουδαίου προπονητή όπως ο Σάντος ήταν εμφανής, υπάρχει και η άποψη πως σε μια έτοιμη και δουλεμένη ομάδα, μπορεί να πετύχει πράγματα και ένας διαχειριστής πολυκατοικίας.
Ο Μπερέτας, ήθελε να αλλάξει πράγματα στον ΠΑΟΚ.
Αυτό δε γίνοταν.

Το ίδιο πήγε να κάνει και ο Δερμιντζάκης.

Αυτή η ομάδα όμως, με αυτούς τους παίχτες, έμαθε να παίζει και να αποδίδει στο 4-2-3-1, και αυτό το κατάλαβε ο καλός στρατιώτης Μακ Χαβ, ο οποίος απέφυγε (αρχικά τουλάχιστον) να προσπαθήσει να περάσει τη σφραγίδα του, και μετά την απόπειρα του 4-1-4-1 στο Μαντριγκάλ, και την έμπνευση να περάσει τον Γκαρσία αριστερό χαφ (έμπνευση που είδαμε στο χορτάρι, όσο είδαμε τον Παύλο να παίζει κι επί Δώνη) φόρεσε το καφέ δερμάτινο, και άφησε τα πράγματα να τσουλήσουν.
Για πρωτάθλημα, ούτε λόγος, αλλά ζήσαμε τουλάχιστον όμορφες Ευρωπαικές βραδιές.

Πόσο αντέξαμε; Μια αγωνιστική. Την πρώτη. Νίκη με 3-2 επί του Πανσερραϊκού, και αυτό ήταν. Σε λίγες μέρες, η αριστερή μας πλευρά, είχε βγει όλη off (αποχώρηση Σορλέν, σοβαρός τραυματισμός Λίνο) και 5 (πέντε) συνεχή παιγνίδια χωρίς νίκη, με απολογισμό 2 ισοπαλίες, και 3 ήττες.
Πότε εκτροχιάστηκε το τρένο στο Λιανοκλάδι; Στην Τρίπολη άρχισαν οι πρώτες μουρμούρες, με τον Ολυμπιακό Βόλου και την Ξάνθη γίνανε φωνές, το ματς με τον συμπολίτη στην Τούμπα όμως, σήμανε την αρχή του τέλους της επανάστασης.


Καλοκαίρι 2011


Το καλοκαίρι του μεγάλου σουρρεαλισμού, το καλοκαίρι του μεγάλου επενδυτή με το μούσι και το τατουάζ.
Και του Μποκανί, του Γιοβάνοβιτς, του Τρεζεγκέ και του Ιακουίντα.
Το καλοκαίρι, που ενώ η Καβάλα και ο Βόλος κλεινανε το μαγαζί, και τρέξανε όλοι να ψωνίσουν από κει, τα δικά μας τα σαϊνια, διάλεξαν τον Γιάννου.

Ο Βρύζας επιστρέφει στην ομάδα, μαζί με τον ομογενή μεγιστάνα, ο οποίος όπως αποδείχθηκε, ήταν ο θείος του Βουτσά, από τη γνωστή ταινία.
Κάπως έπρεπε να δικαιολογήσει ο Σάχπα τα αλισβερίσια του, και ο χοσάδας από τα Τάταυλα των Άνω Λιοσίων, ήταν ο καταλληλότερος.
Με όλο αυτό το σκηνικό τρέλας να τρέχει στο background, ο Μπόλονι, ένας από τους σπουδαιότερους προπονητές που πέρασαν από την ομάδα, προσπαθεί να χτίσει ένα σύνολο ικανό να χτυπήσει το πρωτάθλημα ως το τέλος.
Δέχεται ύπουλο πόλεμο από σύσσωμο το κύκλωμα της παρέας που λυμαίνεται το σωματείο, και τους ΑΡΔ, κι αυτό τον κάνει ακόμα πιο συμπαθή στα μάτια μας.




Παρά το σοκ της Κρήτης, και την ανατροπή που μας κάνανε στο τελευταίο δεκάλεπτο, ο ΠΑΟΚ είναι σοβαρός, παίζει μπάλα, σκορπάει την ξαδέρφη στην Τούμπα, και κατεβαίνει στο τηγάνι για το κρας τεστ.
Όπου και αποτυγχάνει πλήρως.
Το ανισόρροπο πρόγραμμα (με τη Δόξα Δράμας, και τον Λεβαδειακό να περιμένουν να τελεσιδικήσουν αποφάσεις της ΕΕΑ για να ξέρουν αν θα συμμετάσχουν ή όχι στο πρωτάθλημα, και τελικά αυτό να γίνεται μήνα Νοέμβριο), και οι Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, κρατάνε την ομάδα πολύ μακριά από την κορυφή, εν τούτοις , δεν δείχνει να έχει αντίπαλο για τη δεύτερη θέση, κάνοντας πλάκα σε βάζελο και ΑΕΚ, μέσα στο ΟΑΚΑ.
Στα play - offs, ο (βαλκάνιος) Λάσλο, μυρίζεται την μπινιά που τον ετοιμάζουν, και κατεβαίνει παντελώς αδιάφορος.
Ακόμα κι έτσι, η ιστορία θα μπορούσε να ήταν εντελώς διαφορετική, αν έκαναν απλώς σωστά τη δουλειά τους, διαιτητές και επόπτες, στα παιγνίδια με Ατρόμαχτο και βάζελο.
Πόσο αντέξαμε; Μέχρι να μυριστεί τα λαμόγια με τα οποία έμπλεξε ο Λάσλο, ήμασταν σχετικά καλά. Και σχετικά ψηλά.
Πότε εκτροχιάστηκε το τρένο στο Λιανοκλάδι; Επειδή όμως περισσότερο κι από εθνικότητα, το "Ρουμάνος" είναι επάγγελμα, τους μυρίστηκε γρήγορα και τα έγραψε όλα στα παπάρια του.



Ακόμα κι έτσι, η πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή, για προσωπικότητες σαν και του λόγου του.



Καλοκαίρι 2012


Είναι τόσο πρόσφατη η ιστορία, που θα αναφέρω απλά πόσο αντέξαμε.
Ούτε 1' από την ανακοίνωση της συμφωνίας με τον ΓΔ.


Για φέτος, τα είπαμε και ΕΔΩ . 
Η χρονιά μόλις άρχισε, και (σε πρωτάθλημα 34 ομάδων - με τις περισσότερες να κάνουν τη γλάστρα) θα είναι μεγάλη.

Θα μπορούσαμε, αν δούμε ένα προς τα ένα τα παιγνίδια μας, να ήμασταν και καλύτερα.
Επίσης, θα μπορούσαμε, αν αναλογιστούμε τις ειδικές συνθήκες (νέος προπονητής, νέα ομάδα) να ήμασταν και πολύ χειρότερα.

Εδώ θα είμαστε όλη τη χρονιά, και θα τα λέμε.

Και ελπίζουμε, σύντομα να σταματήσουμε να καταγράφουμε τις σεζόν που φτάσαμε στην πηγή, αλλά να αρχίσουμε να απαριθμούμε αυτές που ήπιαμε και νερό.