Ξεφλούδισε και έπεσε ο Τζιμακος σαν την ώχρα των σπιτιών του Βλαδιβοστόκ, αφήνοντας ένα κενό που δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί.

Ο Τζίμης στα βήματα του μεγάλου Βασίλη Ραφαηλίδη, εμφανίστηκε σαν προφήτης σχολιάζοντας σε βάθος την παρακμή της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος που την κρατάει δέσμια. Καυτηρίασε όλα τα κακώς κείμενα με μια πληθώρα μέσων και τρόπων, άλλοτε Αριστοφανικά, άλλοτε αλληγορικά, άλλοτε μέσω αγνής κατήχησης.

Ριζοσπάστης, αναρχικός, κουμουνιστής σε κρίση ταυτότητας, εικονοκλάστης, μαχητής κατά της πολιτικής ορθότητας, προικισμένος μουσικός, εκπληκτικός χειριστής γλώσσας και συλλέκτης γυναικείων οργασμών όπως του άρεσε να αυτοπροσδιορίζεται.

Μια ιδιοφυία που στα τελευταία χρόνια έβγαλε μια οργουελική αύρα καθώς εμφανίστηκε να ανήκει περισσότερο στο σύστημα απ’ όσο θα θέλαμε να παραδεχτούμε.

Σήμερα θρηνούμε μαζί με Γερμανίδες τουρίστριες, σεσουάρ των κομμωτηρίου, τον Μαλάμη, Αμερικανοτσολιάδες, ελβετόψυχους, αλήτες, ρουφιάνους, δημοσιογράφους, ελεύθερους πολιορκημένους επαγγελματίες, κάγκελα και λοιπούς νεοέλληνες τον Τζίμη που χαιρέτησε την πουτάνα τη ζωή. Από αύριο θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε τους χοντροκώστηδες και τους χαζογιώργηδες και την αστική τους δημοκρατία που δεν έχει διέξοδα, όπως μας δίδασκε τόσα χρόνια ο Τζίμης μας.

Avanti popolo