"Πολύχρονος, ο,τι επιθυμείς, κι ένα πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ", μάθαμε να ευχόμαστε σε συγγενείς και φίλους τα τελευταία χρόνια.

Ήταν το όνειρο, το άπιαστο, η ουτοπία, μην ξεχνάμε ότι γενιές και γενιές ΠΑΟΚτσηδων μεγάλωσαν, έχοντας για καραμέλα το "Θα πεθάνουμε και πρωτάθλημα δεν θα δούμε".
Δεν ήθελε και πολύ.

Λίγο η κλασική βλαχοΠΑΟΚ νοοτροπία με την οποία έμπαινες σε κάθε ξεκίνημα διοργάνωσης, λίγο η ποδοσφαιρική Μπανανία στην οποία ζούμε, έκανε τον στόχο του πρωταθλήματος τόσο μακρινό όλα αυτά τα χρόνια, που μόνο σε ευχές τον ανέφερες.

ΟΚ, είναι γνωστό τοις πάσι πως "ΠΑΟΚ δεν γίναμε για τους τίτλους" αλλά κι αυτοί καλό είναι να υπάρχουν - όταν λέγεσαι μεγάλη ομάδα πρέπει, επιβάλλεται, να κατακτας κι από κανέναν, και πορευτηκαμε σε 93 χρόνια ιστορίας με 2 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα.

Θα γράφαμε ένα ακόμα πέρσι, αλλά το σύστημα με όση δύναμη του απέμεινε, έπαιξε πρώτα με τη νοημοσύνη και μετά με τα νεύρα μας. Και ακόμα πιο μετά, μέσω των ηθικολογων τους, και με τα δύο.

Το ζήσαμε, το υπομείναμε, αντέξαμε.

Και αυτό.

Δεν ξέρουμε ποια άλλη μεγάλη ομάδα θα άντεχε, δεν ξέρουμε ποια άλλη μεγάλη ομάδα θα επιζούσε χωρίς πρωταθλημα εδώ και 34 χρόνια, ξέρουμε ότι εμείς και αντέξαμε, και επιζησαμε, και όλους τρέλα σας πουλάμε και θα σας γαμησουμε.

Πρωτάθλημα στη Μπανανία.