Ήταν ένα ωραίο, κυριακάτικο πρωινό.
Ο κυρ Παντελής, αφού πήγε στην Εκκλησία, πέρασε από το καφενείο του χωριού του, είπε μια καλημέρα με τον καφετζή, απόλαυσε δύο βιαστικές τζουρες από τον ελληνικό του, κι έφυγε καρφί για το δημοτικό σχολείο, το οποίο ήταν το εκλογικό κέντρο που ήταν εγγεγραμμένος.
Στο δρόμο, συνάντησε δύο συγχωριανούς του, αντάλλαξαν τις πατροπαράδοτες κρυαδες, τύπου "πάω να το... καρφώσω" (κλείνοντας το μάτι με νόημα) και " ριξτο με... μυαλό" (κλείνοντας το άλλο μάτι, με περισσότερο νόημα).

Έξω από το εκλογικό του κέντρο, 4-5 παιδιά, μπορεί να ταν 18, μπορεί και 25, μαλωνανε με κόσμο που πήγαινε να ψηφίσει Νέα Δημοκρατία.
Στην αρχή δεν έδωσε βάση,  λίγο η βοη, λίγο το ότι ήταν ένα υπέροχο κυριακάτικο πρωινό (όπως προείπαμε), οι φωνές των νέων, τον άφησαν παγερά αδιάφορο.

Κούμπωσε ένα ακόμα κουμπί απ'το ανοιξιάτικο του σακάκι, άνοιξε το βήμα του, και κατευθύνθηκε με... μυαλό στην κάλπη.

Πλησιάζοντας, οι φωνές των νέων, άρχισαν να γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρες. Ήταν ακόμα μακριά, δύο πράγματα όμως ακουγόταν κρυστάλλινα: Νέα Δημοκρατία, και ΠΑΟΚ.
Ο κυρ Παντελής, παοκτσης από τα γεννοφασκια του, αλλά και δεξιός πάππου προς πάππου, ταράχθηκε για πρώτη φορά αυτό το πανέμορφο, κυριακάτικο πρωινό.
Σαν κλασικός δεξιός, έστησε αυτί να ακούσει τι λένε οι πιτσιρικάδες, και αυτή τη φορά η ταραχή, έδωσε τη θέση της στην προσωρινή εφίδρωση: "Κανένας ψήφος ΠΑΟΚτση στον κουμπάρο του Μαρινάκη, μη βγάλετε κυβέρνηση τον Ολυμπιακό, μαύρο στη Νέα Δημοκρατία".

Χαμήλωσε το βλέμμα του για να μη συναντηθεί με αυτό των πιτσιρικάδων, άλλωστε στο χωριό όλοι τον ξέρουν ότι είναι δεξιός και παοκτσης, αλλά οι πιτσιρικάδες τον είδαν. "Κυρ Παντελή, κανόνισε μην κάνεις κάνα χαζό σήμερα, ΠΑΟΚ και Μητσοτάκης δεν πάνε μαζί κυρ Παντελή".. Έκανε τον αφηρημένο, τους χαιρέτησε αμήχανα, και συνέχισε την πορεία του. Ο ένας απ'αυτούς, τον άρπαξε από το μπράτσο. "Κυρ Παντελή ακούς; Δεν σε περιμέναμε να σε πούμε καλημέρα. Μην κάνεις καμιά μαλακία ήρθαμε να σε πούμε, γιατί ξέρουμε ότι θα την κάνεις".
Απωθώντας τον ακόμα πιο αμήχανα, μπόρεσε να ψελλίσει "Εγώ δεν είμαι με κανέναν ρε, δεν θα με δώσουν αυτοί να φάω, εγώ είμαι μόνο ΠΑΟΚ" όσο πιο πειστικά μπορούσε.
Η παρέα χάρηκε, άρχισε να τραγουδάει συνθήματα "Είναι τρελός, είναι τρελός ο Παντελός" με τον τόνο στο όμικρον, έτσι για την τσαχπινιά.

Μπήκε στο παραβάν, σταύρωσε τον Περικλή που κατέβαινε με το κόμμα και τον είχε εξυπηρετήσει την προηγούμενη φορά που ήταν στα πράγματα με μια επέκταση που ήθελε στο χωράφι του, έκανε το σταυρό του σαν καλός Χριστιανός, και βγήκε με το φόβο μην πετύχει πάλι την παρέα. Δεύτερη φορά ψέματα μέσα σε ένα μισάωρο, δεν θα το επέτρεπε στον εαυτό του, άλλωστε το ψέμα είναι αμαρτία, και πριν από πολύ λίγο είχε κοινωνήσει.
Για καλή του τύχη, οι νεαροί αυτή τη φορά τα είχαν με τον κυρ Λευτέρη, επίσης δεξιό, κι επίσης ΠΑΟΚτση, ο οποίος όμως είχε ξεκινήσει λεκτική αντιπαράθεση.
Τουλάχιστον ο κυρ Λευτέρης δεν τους είπε ψέματα, και υπερασπίστηκε τα (έστω λανθασμένα) πιστεύω του.

Ο κυρ Παντελής πήγε στο σπίτι, γκρινιαξε στη γυναίκα του, την κυρά Τασία, που δεν ήταν ακόμα έτοιμο το φαγητό, τσίμπησε έναν κεφτέ, και κάθισε στη βεράντα να διαβάσει Τα Νέα.

Μέχρι να ετοιμαστεί το φαϊ, τα είπε και με τον γείτονα, ναι, τώρα το περιβάλλον ήταν ασφαλές, βρισκόταν στο ορμητήριο του, και είπε όλα αυτά που τον έπνιγαν.
Για τους εθνομηδενιστες του ΣΥΡΙΖΑ, για τους πατριώτες του Κούλη, τον Άδωνι που δεν συμπαθεί μεν, αλλά τα λέει ωραία.
Που και που, του ξέφευγε (?) κι από κανένα "Ε ρε Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται", ένιωθε όμως ωραία με τον εαυτό του, αν μπορούσε θα του εσφιγγε το χέρι.

Το φαϊ ετοιμάστηκε, έφαγε, ήπιε κι ένα ωραίο Ελληνικό ουζακι, βρισκόμαστε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου άλλωστε, όλα από μας τα πήραν οι ξένοι, και παραλίγο οι προδότες του ΣΥΡΙΖΑ να τα ξεπουλήσουν όλα.

Κοιμήθηκε περίπου ένα τρίωρο, έκανε πολλή ζέστη εκείνη τη μέρα, και ο ανεμιστήρας στο σαλόνι τον νανούρισε γλυκά.

Όταν ξύπνησε, έβαλε την κυρά Τασία να του φτιάξει έναν ελληνικό, και στρώθηκε στην τηλεόραση, στον αγαπημένο του ΣΚΑΪ, για να δει ρεπορτάζ, και τα εξιτ πολ που ήταν έτοιμα να αρχίσουν.
Όλα πήγαν βάσει σχεδίου.
Η Νέα Δημοκρατία σάρωσε σε όλη την Ελλάδα!
Έβγαλε ένα επιφώνημα ανακούφισης, κρέμασε την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι, καθώς η Ελλάδα άρχισε να αναπνέει ξανά, και αφού παρακολούθησε συζητήσεις επί συζητήσεων μέχρι τα μεσάνυχτα, κοιμήθηκε σαν πουλάκι.
Την άλλη μέρα, άρχισε να σκέφτεται λίγο το ντου των πιτσιρικάδων, και αν, έστω μία στο εκατομμύριο, υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να είχαν δίκιο.
Βλέπετε, ο κυρ Παντελής ήταν όσο ΠΑΟΚ και Νέα Δημοκρατία, όσο Νέα Δημοκρατία, και ΠΑΟΚ.
"Δεν υπάρχει περίπτωση, δεν μπορούν να μας πειράξουν, άλλωστε το είπε στην τηλεόραση ο άνθρωπος (ο Κούλης) δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Μαρινάκη".

Μέσα στη χρονιά, ο κυρ Παντελής είδε για υπουργό αθλητισμού έναν αχυρανθρωπο του συστήματος, είδε τον Ολυμπιακό να απειλεί με αποχώρηση από το πρωτάθλημα όσο δεν ήταν πρώτος, είδε την ομάδα του να την τυλίγουν για άλλη μια φορά σε μια ανορθόγραφη κόλλα χαρτί, είδε μάρτυρες για τη δική των στημένων (ή αυτή του ΝOOR 1) να χάνουν είτε το δρόμο για το δικαστήριο, είτε την ίδια τους τη ζωή, είδε μια στημένη επιτροπή να λειτουργεί κατά παραγγελία, είδε φωτογραφικές αποφάσεις και διατάξεις με μόνο σκοπό να σε διαλύσουν, είδε, και αν δεν είδε.

Έκλεισε την εφημερίδα του, γύρισε το πλευρό του, και τα έριξε όλα στο κράτος των Αθηνών, που έτσι κι αλλιώς, πάντα αυτά κάνει.
Είδε ένα δέντρο.
Δεν μπόρεσε όμως επ ουδενί, να διακρίνει το δάσος.
Και κυρ Παντελήδες, έχει πάρα πολλούς.
Μη γίνεις σαν κι αυτούς.