*Το κείμενο είναι γραμμένο από τον Βασίλη Μόσχο

Ονειρεύομαι μια ομάδα που την φανέλα της φορούν οι καλύτεροι των καλύτερων: πρωταθλητές ΝΒΑ, πρωταθλητές κόσμου, πρωταθλητές Ευρώπης, Ολυμπιονίκες, hall of famers.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που σκορπούσε τον φόβο και τον τρόμο σε κάθε αντίπαλο, που σκορπούσε έκσταση κι ενθουσιασμό στον λαό της.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που για να βρεις εισιτήριο στους αγώνες της έτρεχες στην μαύρη αγορά, που δεν άκουγες την περιγραφή από την τηλεόραση από τις ιαχές του κόσμου.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που κέρδιζε τους πάντες, αλλά και όταν έχανε, είχαν οι ήττες της το ίδιο μεγαλείο με τις νίκες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που αποκαθήλωνε τους καλύτερους, που έβαζε τέλος σε δυναστείες και αυτοκρατορίες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που δεν κέρδιζε απλά, προσέφερε και θέαμα, απλόχερα, αφειδώλευτα, όπως καμία άλλη στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που ακόμα και οι ορκισμένοι της εχθροί την αναγνώριζαν, και υποκλίνονταν ταπεινά μπρος στο μεγαλείο της.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ, που παλεύει για την νίκη ως το τελευταίο δευτερόλεπτο, που ακόμα κι αν όλα δείχνουν το αντίθετο, θα κερδίσει ή θα πεθάνει όρθια μες στο γήπεδο.

Ονειρεύομαι μια ομάδα-γροθιά, αλύγιστη, που δεν μασάει από τρομοκρατίες και ψευτομαγκιές και σηκώνει το γάντι πρόθυμη να σπάσει και να χάσει δόντια.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που πολεμάει πάντα και παντού, όπως ο λαός της. Που έχει αλώσει τις πιο καυτές έδρες της Ελλάδος και της Ευρώπης, όπως οι τρελοί που την ακολουθούν έχουν πατήσει σις πιο αφιλόξενες κερκίδες.

Ονειρεύομαι μια ομάδα που θα ξανακάνει όλον τον κόσμο να παραμιλά, που θα την συγκρίνουν με τα αμερικανικά μεγαθήρια του ΝΒΑ και ομάδες μύθους του παρελθόντος.

Ονειρεύομαι μια ομάδα. Μια ομαδάρα.

Πάμε τώρα να το κάνουμε πράξη. Ως τις 2 Απριλίου.