Ποσο χρειάζεται για να γίνεις ένας θρύλος;

Ποσο χρειάζεται για να δείξει ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα;

Ποσο χρειάζεται για να βιάσεις όνειρα; συμπαικτών και οπαδών κατά βάση..

Ποσο χρειάζεται για να μάθεις να παίζεις σκληρά (keep that in mind) ;

 54  λεπτά μάγκες… 54 λεπτά..

Επιστρέφω και θυμάμαι την δική μου αλήθεια για τον τεράστιο Jaws of Life. Ο ΠΑΟΚ ετοιμάζεται για Ευρώπη και τα μπαμ μπουμ είναι θέμα χρόνου. Ο θείος Mίμης τα λέει ”ΜΟΥΝΤΙΑΛΙΚOΣ ΣΤOΠΕΡ”, ο ανιψιός DAAT τα τρώει αμάσητα και λέει ταυλωμένος ”μάγκες μετά τον Paolo,έφεραν και Pαμπούτλα, 8-0 σε όλους..”.

Ο ΠΑΟΚ του Αναστασιάδη προσπαθεί να πάρει την μισή Jomo Cosmos. Τους αυθεντικούς  προμηθευτές της μπαφάνα μπαφάνα. Αν το καλοσκεφτείς ίσως είναι η αρχή κάποιου project που ξεκίνησε μυστικά ο σοφολογιότατος και λεγόταν "βάφτισε με ελληνικά ονόματα όποιον ταλαίπωρο βρεις στον δρόμο σου". Η τεράστια Jomo Cosmos  έχει πρόεδρο, προπονητή ίσως και φροντιστή τον ίδιο άνθρωπο, τον "ταπεινό ηγέτη των πιστών before it was cool" Jono Sono.. Η ιστορία πίσω από την Jomo Cosmos και το πως ήρθε ο Pαμπούτλα έχει τη σημασία της και κάνει τον θρύλο ακόμα μεγαλύτερο.

Ο ΠΑΟΚ αρχικά από την ομάδα "αν δεν υπήρχε ο Jomo Sono τώρα θα ήμασταν σκέτο Cosmos" άλλον μέγιστο με περίεργο όνομα πήγε να πάρει λέει ο τοπικός θρύλος. Δε έκατσε, ο προπονητής πρόεδρος νερουλάς (ναι λαλάκες κάποτε στην εθνική τους ήταν ΚΑΙ ΝΕΡΟΥΛAΣ) και μασκότ I guess Jomo Sono τελικά στέλνει το Ραμπούτλα. Γιατί;

Γιατί έτσι.. είχε πουλήσει τον άλλον στην Tουρκία και ένοιωθε τύψεις οπότε ήθελε να μας στείλει τον πραγματικά καλό..  μάμησε τα λένε οι δικοί μας, Pαμπούτλα - Kολομπούρδας ακούγεται τέλειο.  Να είμαστε δίκαιοι με το τότε επιτελείο και σήμερα έτσι λειτουργούμε.

Περνάνε οι μέρες και με την παράνοια να έχει φτάσει στο 100 περιμένουμε την Σπαρτάκ Tρνάβα για σόου. Ένα 7-0 μας έφτανε,άλλωστε ακόμα πιασμένοι είμαστε από την προετοιμασία, θέλαμε να κάνουν καμιά κατεβασιά και οι άλλοι να δούμε πως κόβει το τανκς. Πάμε Tούμπα, κάθομαι όρθιος (όπως πάντα) στην  6 ( όχι όπως πάντα, γιατί 6 εκείνη την ημέρα κανείς δε ξέρει) και ετοιμάζομαι να καταπιώ την Σπαρτάκ. Γενικά εκείνη την ημέρα είχα τρελή διάθεση να καταπιώ οπότε από πριν κατάπια ένα ( ίσως 2 ) πιτόγυρο. Δυστυχώς (ευτυχώς) ήταν αντιπροσωπευτικό πιτόγυρο της περιοχής με αποτέλεσμα να με καθηλώσει. Σε όλη τη διαδρομή ψέλλιζα στους υπόλοιπους σαν ζαλισμένη κατσαρίδα.

”δε μπορώ να κουνηθώ. λαλάκες δεν μπορώ να κουνηθώ”.. Που να ήξερα ότι όλο αυτό ήταν ένα τεράστιο spoiler alert που αφορούσε τον πρωταγωνιστή μας..

30 λεπτά. 30 λεπτά έφταναν για τον Oυιλάκι, ούτε καν 54, ώστε να περάσει τον Pαμπούτλα αμέτρητες φορές χωρίς καν να προσπαθεί. 0-3 ,παγώμαρα και ο ήρωας μας έδωσε 2 φαινόμενα. Μας πρόσφερε την εμπειρία του να δούμε live ένα στόπερ όρθιο δέντρο ακίνητο (ok αυτό είχε ξανασυμβεί και έγινε και αργότερα με αρκετά πουλέν) και να καταλάβουμε ότι και ο Tασιόπουλος καλός είναι για τίτλο ενώ ταυτόχρονα έδωσε πάσα στον θείο Mίμη να γράφει για 7 τουλάχιστον χρόνια ότι "ΈΡΧΕΤΑΙ Ο ΠΑΙΚΤΑΡAΣ  ΟΥΙΛAΚΙ". Φυσικά δεν ήρθε ποτέ.

Αρχίζω και λέω απεγνωσμένος  ” θα έφευγα αλλα έφαγα τόσο πολύ που δεν μπορώ να κουνηθώ”. Ψελλίζει ένας γερος από πίσω, "παλικάρι μου , ο Pαμπούτλα μαζί σου ήταν?".

Αυτό ήταν. Η επική ανατροπή. Ο γύρος χωνεύτηκε για όλους αλλά όχι για τον Ραμπούτλα. Ο συμπαθής ξυλοκόπος στο 54 χτύπησε. Από τότε μάθαμε πως πήγε στην εθνική, έπαθε υποτροπή, μετά έπαθε ηπατίτιδα B  και μετά έκανε μαύρη μαγεία για να κερδίζει (σοβαρά).

 Πάντα σκέφτομαι ,τι όμορφες στιγμές χάσαμε, ίσως αυτή η μαύρη μαγεία σε συνδυασμό με την χριστιανική αγάπη στον πάγκο έφερνε τον ΠΑΟΚ μας σε διηπειρωτικό. Μπορεί και όχι. Κανένας δεν ξέρει.

Σας αφήνω (γιατι γράφουμε συνέχεια, έχει παρατραβήξει το κακό) με την πιο θρυλική  δήλωση του που απαντά και στην τέταρτη ερώτηση που έθεσα.

"Στην Ελλάδα και στον ΠΑΟΚ έμαθα να μαρκάρω. Κανένας παίκτης της Νοτίου Αφρικής δεν θα   μπορούσε να αντεπεξέλθει στον τρόπο που έπαιζαν, στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα  μάρκαραν σκληρά. Για αυτό και όταν επέστρεψα στο πρωτάθλημα της Νοτίου Αφρικής κανείς δεν μπορούσε να  καταλάβει τον τρόπο που έπαιζα»."

Jaws of life, σε ευχαριστούμε για τις υπέροχες στιγμές, για τα πιο WTF 54 λεπτά που είχε ποτέ παλτό μας. Πρόλαβες εκτέθηκες αγωνιστικά, τραυματίστηκες αλλα ταυτόχρονα ήσουν μέρος ίσως της πιο ιστορικής ανατροπής που έχουμε δει στην Tούμπα.

 Cheers Andrew.