Για Ουντεζε το πηγαίναμε, αλλά ο Πρινς, τυπικός, τυπικοτατος στους χρόνους του, μας έδωσε raincheck για αύριο, οπότε τρέχοντας σχεδόν γιατί έχουμε κι ένα γούρι να συντηρήσουμε, μεταφερόμαστε στο καλοκαίρι του 2006.

Το μαγικό καλοκαίρι του 2006, το καλοκαίρι κατά το οποίο ο Τζον Γου ρίχνει τις ζαριές του back to back, καθόσον βρίσκεται στο κέντρο του τυφώνα, με όλο το παοκτσήδικο σύμπαν να καταρρέει: επενδυτές έρχονται και φεύγουν, ο Κατσαρης κοιμάται τα μεσημέρια και κλείνει το κινητό του, ο Νάνος ετοιμάζει ηρωική έξοδο, εμείς (οι μαλακες) ετοιμάζουμε ηρωικό έρανο, και ο Τζον Γου ρίχνει ζαριές.

Σε μια από αυτές, φέρνει ένα πακέτο Περουβιανών, άγνωστο πως, άγνωστο γιατί, άγνωστο για που.

Διαβάζετε το paoktales κι αυτός είναι ο Μιγκέλ Ρεμπόσιο.

Σε περίπτωση που δεν τα έζησες ή δεν τα θυμάσαι φανατικέ αναγνώστη, το καλοκαίρι του '06 ήταν ένα από τα δυσκολότερα της σύγχρονης ιστορίας μας.

Το κανόνι ήταν ante portas, δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη ότι κάτι μπορεί να πάει καλά, το ρόστερ είναι για τα θηρία, και φυσικά, δεν υπάρχει σάλιο.

Δεν υπάρχει δεκάρα τσακιστή, όταν λέμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, ίσως να νομίζετε ότι υπερβάλλουμε λιγάκι, αλλά στην κυριολεξία ο,τι κοντινότερο σε ρευστό υπήρχε στα γραφεία, ήταν κάτι σημειώσεις Γ' Λυκείου από ένα παιδί που τις ξέχασε στην κατάληψη, με θέμα "Ρευστό και ταλάντωση".

Ο Ρούμι Ντούμι έχει αναλάβει το ρόλο του Ρουμάνου της εποχής (διοίκηση, επικοινωνία, μάρκετινγκ, και λίγο consulting), τα ισόβια μέλη της επιτροπής σωτηρίας (Βεζυρτζής, Λάκης Οικονομίδης, Ορφανός κλπ) προβάρουν τις μπερτες τους, και ο Νταλγκλίς με τον Κίγκαν προσπαθούν να πείσουν  όλα τα μαστόρια της Θεσσαλονίκης, να μην πάρουν οικοδομή φέτος τον Λάζαρο, και να τον αφήσουν να πάει στο Άνφιλντ.

Σε όλο αυτό το μεταποκαλυπτικό τοπίο, ο Γούμενος που μας χρειάζεται, έχει κατά νου και την ενίσχυση της ομάδας, και έχει ξαμολύσει λυτούς και δεμένους να τον φέρουν παίχτες.

Ένας από τους δύο. Μάλλον όντως ο Ρεμπόσιο

Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι θα πρέπει να πληρωθεί ένας σωρό κόσμος ώστε να γίνει μεταγραφή, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, όλοι οι ρουφιάνοι του Γούμενου του Γιάννη μας καθησυχάζουν ότι ο πρόεδρος δε συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από το καλύτερο, κάτι που διαπιστώνουμε στην πράξη λίγες μέρες μετά: ο παγκοσμίως άγνωστος Μιγκέλ Ρεμπόσιο, με τον πανευρωπαϊκώς άγνωστο Κάρλος Σεγκάρα, είναι τα πρώτα μπαμ μπουμ που σκάνε, και όλοι οι κακεντρεχείς γινόμαστε ρόμπες.

Ρε ξέρετε τι έφερε ο πρόεδρος?

Ξέρετε τι εστί Σεγκάρα?

Ξέρετε τι εστί Ρεμπόσιο?

Όχι είναι η απάντηση, και ούτε κι εσείς ξέρετε, είναι η συνέχεια της, αλήθεια μαλάκες και με το ίντερνετ να σέρνεται δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα ποιος είναι ο ένας και ποιος ο άλλος, έπρεπε να μας δώσει τα φώτα του ο Μιχάλης Κονγκολέζος για να μάθουμε ότι ο ένας είναι στόπερ και ο άλλος αμυντικός χαφ.

Που και πάλι δεν έφτανε, έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε, ανάθεμα κι αν ξέρει κανένας ποιος ήταν το στόπερ και ποιος το χαφ.

Διόρθωση: στην ερώτηση "από τους Ρεμπόσιο και Σεγκάρα, θύμαστε ποιος ήταν το στόπερ και ποιος το χαφ?" η πιθανότερη απάντηση είναι το "Ε?", η οποία συνοδεύεται από άμεση αποχώρηση από τη συζήτηση.

Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν γίνεται αυτή.

Ο Ρεμπόσιο πάντως, for what is worth, ήταν αυτός που είχε κι ένα κατιτίς στο βιογραφικό του, έκανε 90κατι συμμετοχές στη Σαραγόσα, και καμιά εικοσαριά στην Αλμερία, τέλος πάντων δεν ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού σαν τον φιλαράκο του, ο οποίος μάλλον θα κουβαλούσε φωτογραφίες του με τον ίδιο να αγωνίζεται σε γήπεδο ποδοσφαίρου, ώστε να πείθει τον κόσμο ότι πράγματι εξασκεί το επάγγελμα.

Μετά από ένα τέρμα παοκτσήδικο 0-0 με το χανουμι στην πρεμιέρα,  δύο μέρες μετά την οριστική πώληση του Νάνου, στο ντεμπούτο του συνθηματος που έγραψε τη δική του ιστορία στο οπαδικό, και ένα χορταστικό τρίμπαλο στη γριά την επόμενη αγωνιστική, ο Ρούμι Ντούμι λύγισε υπό την πίεση της διατήρησης του αήττητου, κάτι που τον οδήγησε στο να εγκαταλείψει τα πειράματα στην ενδεκάδα.

Αποτέλεσμα όλων αυτών, τα Περουβιανάκια μας να γράψουν 5 συμμετοχές (συνολικά. 2 ο ένας και 3 ο άλλος) και να πάρουν το πρώτο αεροπλάνο για το Τουκουμκάρι, με το που μπήκε ο Δεκέμβρης.

Άμα δεν το πήραν προσωπικά, σήμερα θα διδάσκουν ΠΑΟΚ στις Άνδεις.