Ένα από αυτά που μας χαρακτήριζαν εξαπανεκαθεν σα λαός, ήταν το Think Big.

Δηλαδή έχεις πχ Μπισεσβαρ, ε δε σου κάνει ρε παιδί μου, σιγά τις ομάδες που έπαιξε, άσε που δεν έτρεχε, θέλεις κάτι καλύτερο.

Έχεις Ελ Καντουρί, ε δε σου κάνει, σιγά τη Νάπολι, αν ήταν να πάρεις παίκτη από κει, ας έπαιρνες τον Χάμζικ.

Είχες κάποτε Σνάουτσνερ, έλα μωρέ σιγά τον παίχτη, θαρρείς και έχει ναρκοπέδιο από τη σέντρα και μπροστά, δεν προωθείται ποτέ.

Και ενώ είχες στην ενδεκάδα σου έναν παίχτη, τον οποίο δεν πέρασε ΠΟΤΕ, σε καμία περίπτωση, ΚΑΝΕΝΑΣ, έβγαινες στην αγορά για καλύτερο.

Διαβάζετε το paoktales, κι αυτός είναι ο Ανίς Μπουσαϊντί.

Καθαρό clickbait, ο ήρωας της ιστορίας μας, έχει γίνει αλλαγή στο '75

Το καλοκαίρι του '10, έχει εύκολα καταγραφεί στην ιστορία ως ένα από τα πιο ΠΑΟΚ καλοκαίρια όλων των εποχών: η ομάδα προέρχεται από μια σεζόν στην οποία η μοναδική στάση που έκανε, ήταν το σώου του Σπάθα, ο στρατηγός με το καφέ δερμάτινο έχει χαιρετήσει, ένα μήνα ψάχνεις προπονητή, κάνεις την πρώτη γνωριμία σου με τον Άγιαξ, ανακοινώνεις έναν Μπερέτα (ο οποίος κουνάει μαντίλι από την προετοιμασία ακόμα) και καπάκια ανακοινώνεις Θλιμμένο Νάνο, έτσι γιατί δε φτάνουν όλα τα άλλα, και βαρέθηκες το normal επίπεδο δυσκολίας, και λες να το πας στο Extreme , απλά και μόνο για να κάνεις τη φάση τρίμπουρδελο.

Και όταν συμβαίνουν όλα αυτά γύρω σου, ποια είναι η πιο λογική κίνηση που μπορείς να κάνεις;

Να ανακοινώσεις δεξί μπακ, και κακόβουλα σχόλια τύπου "μα είχε ανακοινώσει ήδη, τον Τεθλιμμένο Κεμενσετζη της Πολίχνης" καλό είναι να εκλείψουν.

Βλέπεις φίλε φανατικέ αναγνώστη, ο Μίρο είχε όντως ένα θεματάκι με τις επιθετικές του επιδόσεις, ήταν τέλος πάντων ένας "never scored a goal" που λένε και οι Άγγλοι, και με τον Ντορβαλίνο να κάνει πλάκα από τα αριστερά, ήθελες κάπως να το ισορροπήσεις όλο αυτό.

Μια σκέψη, ήταν να πάει ο Κοντρέρας δεξιά, όπως έγινε στα πλέι οφ της σεζόν που ολοκληρώθηκε, αλλά μετά δημιουργούνταν ένα κενό στο κέντρο της άμυνας, και μπορεί Σαβίνι Τσιρίλο να το είχαν καλύψει με επιτυχία στη συγκεκριμένη διαδικασία, αλλά καλό είναι πάντα να εξετάζεις και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτυγχάνεται ένας οποιοσδήποτε στόχος.

Για μέρες, το θέμα συζήτησης είναι αν θα βγάλει την προετοιμασία ο Μπερέτα, αφού πολλοί παίχτες μετά την τριετία Σάντος, βλέπουν λίγο παράξενα τον αλενατόρε με τους νεωτερισμούς, και εκεί που περιμένουμε ανακοίνωση αποχώρησης, μας κάθεται ανακοίνωση μεταγραφής: ο Ανίς Μπουσαϊντί λύνει ( όχι δε μας κίνησε καμία υποψία το πόσο εύκολα το έκανε) το συμβόλαιο του με τη Σάλτσμπουργκ, και μπαίνει στο αεροπλάνο για το Τεργκενζεεφελντχάφεν που κάνουμε προετοιμασία.

Ο Ζήσης Μίζας που είναι ακόμα τεχνικός διευθυντής, αναλαμβάνει να τον συστήσει σε όλη την ομάδα, πολύ πιθανό να μη μπήκε στον κόπο να τον πάει μια βόλτα κι από τα δωμάτια του τεχνικού τιμ, μη μπερδευτεί κι όλας ο άνθρωπος με αχρειαστα ονόματα, ακόμα δεν ήρθε καλά καλά.

Μένει εκτός των αγώνων με τον Άγιαξ, αλλά είναι έτοιμος για αυτούς με τη Φενέρ, στους οποίους κάνει το επίσημο ντεμπούτο του.

Ακολουθούν κάποια γεμάτα ενενηντάλεπτα στο πρωτάθλημα, και κάνα δυο ακόμα στους ομίλους του Γιουρόπα, σύντομα όμως, και με τον Δερμιτζάκη να έχει δώσει τη θέση του στον τίμιο στρατιώτη Μακ Χαβ (ο οποίος το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να φορέσει το καφέ δερμάτινο) καταλαβαίνουμε ότι εμ επιθετικά δεν ήταν κάτι τρομερό, εμ αμυντικά είχαμε χάσει τη σιγουριά που προσέφερε ο Σνάου.

Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Από τους πιο αδιάφορους ποδοσφαιριστές που είχαν την τιμή να φορέσουν τη φανέλα

Σε ένα παιχνίδισμα του σύμπαντος, ο επόμενος του σύλλογος ήταν η Ροστόφ- εμείς ακόμα δεν είχαμε χαμπάρι.