Οι δεσμοί μας με την Αίγυπτο, από τη μέρα που μπήκε στη ζωή μας ο Σαλάχ Τολμπά Μαγκντί ειδικά, ήταν παραδοσιακά ισχυροί.

Κανένας 40+ Παοκτσης πχ δε μπορεί να ξεχάσει πόσα ξενύχτια έριξε, παρακολουθώντας την Εθνική στο Μουντιάλ της Ιταλίας -με τα παιχνίδια από την αντιπαοκτσήδικη ΕΡΤ να μεταδίδονται σε μαγνητοσκόπηση στα μαύρα μεσάνυχτα, το αθηνοκεντρικο κατεστημένο επέφερε καίριο πλήγμα στην οικονομία της Βορείου Ελλάδος, αφού την επομένη στη δουλειά κουτουλούσαμε μεταξύ μας.

Μαγκντί και αδερφούς Χασάν δεν ξαναείδαμε, σε κάποια φάση μας έσκασε ένας Μοχάμεντ Ταχά, ο Σάμπρι ήταν ένας ωραιότατος ζογκλέρ, αλλά παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, Τσίρκο δεν ήμασταν, και στις αρχές του μιλένιουμ κάναμε άλλη μια απόπειρα για Αιγυπτιακό Token Bundle.

Δηλαδή, εμείς μόνο τον Σικαμπάλα θέλαμε, αλλά έπρεπε να πάρουμε κι αυτό το κορμί.

Διαβάζετε Paoktales, κι αυτός είναι ο Αμίρ Αζμί Μέγκαχεντ.

Θα μπορούσαμε να του πούμε ότι αυτός δίπλα του είναι ο Ζιντάν. Αλλά πιθανότατα τσάμπα κόπος. "What does Zidane means?"

Το 2004 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά. 

Η υπόλοιπη Ελλάδα την έχει συνδυάσει με την κατάκτηση του Γιούρο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά για εμάς τους Παοκτσηδες ήταν η χρονιά κατά την οποία ήμασταν καλά τον Μάιο, και στα πρόθυρα εγκεφαλικού τον Αύγουστο.

Ο Τζον Γου έχει πείσει τον περιούσιο λαό ότι βρίσκεται εδώ για να εκτοξεύσει την ομάδα, και ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τις οικονομικές του δυνατότητες: έχει ή δεν έχει;

Με συνεχείς κινήσεις τζογαδόρου, ρίχνει αλλεπάλληλες ζαριές, προσδοκώντας να του κάτσει έστω μια: τη θέση του Σοφολογιωτατου παίρνει ο συμπαθέστατος Ρολφ Φιρφιρίνγκερ, ένας τύπος που είναι η οπτική απόδοση του χαρακτηρισμού "αφασία", ενώ από το Νοέμβρη και μετά το Αίγυπτος - Θεσσαλονίκη γίνεται Τούμπα - Παλατάκι, αν και μεταξύ μας, πιο εύκολα πας στο Νείλο.

Αρχικά ο Κωστίκος, και στην πορεία ο Σουζούκης Παπαβραμίδης, έχουν κατασκηνώσει στο Κάιρο, και χαζεύουν όλη μέρα Σικαμπάλα.

Και όταν λέμε χαζεύουν, το εννοούμε σε όλα τα επίπεδα: ο 18χρονος σταρ έχει αυτό το κάτι με τη μπάλα, που έχουν πολύ λίγοι ακόμα παγκοσμίως, και οι δικοί μας δε μπορούν να κρατήσουν τα σάλια τους με τίποτα.

Οι Αιγύπτιοι on the other hand, παλιές πουτάνες στο εμπόριο, αλλά και με πενιχρή γνώση της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, αντιλαμβάνονται ότι έχουν χτυπήσει φλέβα χρυσού, και θέλουν να το πάνε όσο πάει.

Στην αρχή δε γινόταν να φύγει από τη χώρα επειδή ήταν μικρός, μετά ανακάλυψαν έναν άλλον νόμο που έλεγε ότι απαγορεύεται να φύγει πριν τα 19, ξεσκονίζοντας τα κιτάπια τους βρίσκουν κάτι ακόμα που δεν επιτρέπει πώληση αθλητή κάτω των 19 με ποσό λιγότερο του εκατομμυρίου, και αφού έχουν ξεπεραστεί όλα τα παραπάνω, βρίσκουν και το νόμο των νόμων, τη μητέρα όλων των παραθύρων που θα επιτρέψουν μια τέτοια κίνηση:

Αθλητής κάτω των 19, απαγορεύεται να φύγει από τη χώρα με ποσό μεταγραφής κάτω του ενός εκατομμυρίου, χωρίς τη συνοδεία συμπαίκτη του, ο οποίος θα είναι ακριβώς 21.

Εκεί πάτησαν, και εκεί μας είχαν σε μια απίστευτη Κώτσο to Κώτσο μεταγραφή, από αυτές που παραδοσιακά συμβαίνουν μόνο στον ΠΑΟΚ.

Βλέπεις φίλε φανατικέ αναγνώστη, εμείς ήμασταν σίγουροι ότι τους πιάναμε Κώτσο αφού τέτοια ταλέντα βγαίνουν μια φορά στα είκοσι χρόνια, κι αυτοί ήταν σίγουροι ότι μας πιανανε Κώτσο, αφού για κάποιο λόγο θεωρούσαν το ένα εκατομμύριο τεράστιο ποσό.

Το Γενάρη του 2005, πατάει Θεσσαλονίκη ο Αμίρ Αζμί Μέγκαχεντ, και με τη συγκυρία της ρημαδοχρονιάς που ήταν σε εξέλιξη, δε βγαίνει σχεδόν ποτέ από την ενδεκάδα.

Όπως κάνουμε με κάθε τι που βλέπουμε για πρώτη φορά, ο Αμίρ ήταν ψηλός, είχε δυνατό πόδι, έβλεπε γήπεδο, είχε μακρινή μεταβίβαση διαβήτη- ας μην πολυλογούμε, όπως με κάθε νέο παίχτη, ειδικά όταν έχεις γαϊδουρορόστερ, οι πρώτες εντυπώσεις δε στερούνται υπερβολής, και οι πιο ψύχραιμοι απλά σκέφτονται τη μέρα που θα έρθει η Γιουβέντους να στον αγοράσει. 

Ο Αμίρ Αζμί άλλαξε κάνα δυο προπονητές ακόμα, έριξε ένα ωραιότατο κλωτσίδι στον Σανχούρχο που επέφερε τη δεύτερη κίτρινη του ποδοσφαιριστή του Άρεως, και σκόραρε ένα απίθανο γκολ σε ένα φιλικό με τον Ηρακλή, γκολ το οποίο ήταν αρκετό για τον ίδιο, ώστε να ζητάει συνεχώς να εκτελεί τα στημένα, κι όταν αυτό δε συμβαίνει να φεύγει κλαίγοντας.

Μόλις τον έχουν διώξει από εκτέλεση φάουλ