Επί ένα μήνα, το Κοράνι κυκλοφορεί με δική του βαθμολογία. Σε αυτή, όχι μόνο δεν έχουμε μηδενιστεί στο παιχνίδι με τα αισχη του Παπαπέτρου, όχι μόνο δε μας έχουν αφαιρεθεί βαθμοί, αλλά μετράμε και το ΠΑΟΚ- γάβρος σαν νικηφόρο, αφού γιόλο μωρέ, με την ορμή που είχε η ομάδα μετά την ισοφάριση, ήταν θέμα χρόνου να κάνει το 3-2.

Ή μπορεί ο Θείος Μίμης να μη μετρούσε το πέναλτι τους, κάτι τέλος πάντων, κάπως τα είχε στο μυαλό του και το παιχνίδι εκείνο ήταν κερδισμένο.

Λογικά αυτή τη βαθμολογία δείχνανε και στον Μπάτμαν, και ο άνθρωπος ψήθηκε, πρώτους μας είχε η Μπουζέτα Ντελο Σπορ, ευκαιρία για πρωτάθλημα.

Πάνω στο ψήσιμο του λοιπόν, αποτρελαίνεται κι άλλο στις μεταγραφές του Γενάρη, και φέρνει ο,τι βρίσκει μπροστά του.

Διαβάζετε το paoktales, κι αυτός είναι ο Αντόλφο Βαλένσια.

Αν ο Γενάρης του 1997 ήταν ο πιο όμορφος Γενάρης της ζωής μας, με Φραντζέσκο και Μαραγκό (και Τζο Παλατσίδη), εύκολα στη δεύτερη θέση βρίσκεται ο Γενάρης του 1999. Μέσα σε μια βδομάδα, ο μεγάλος Μπάτμαν, ο γνήσιος Χοσάδας μεγαλομέτοχος, το ΠαΣοΚ το ίδιο, φέρνει Κριτσμάρεβιτς και Βαλένσια, έτσι για την πλάκα του.

Ούτε καν για την πλάκα του.

Φέρνει Κριτσμάρεβιτς και Βαλένσια, απλά και μόνο για να μην μας κάτσει βαριά η αποχώρηση του Κομίνχες (για την αποχώρηση του Μπέρτχολντ, έφερε τον Μάριο Γερμαν, και μη ρωτάς φίλε φανατικέ αναγνώστη ποιοι είναι όλοι αυτοί, λίγη υπομονή και θα στους παρουσιάσουμε όλους, εδώ ο άλλος ο τρελός για Μπρέγκου πήγε και έγραψε).

Και οκ τον Κριτσμάρεβιτς κάποιοι τον ήξεραν, τον είχαν δει, τον  θυμόντουσαν τέλος πάντων από τις αναμετρήσεις της Ανόρθωσης με τον γαβρο, το καλοκαίρι που είχε περάσει.

 Τον Βαλένσια;

Ο Αδόλφος ήταν η χαρά του δημοσιογκράφιτι σε εποχή χωρίς ίντερνετς: πετάς ένα βιογραφικό και ένα μουντιαλικός, και γεμίζεις αεροδρόμιο.

For real.

Άλλωστε μιλάμε για παίχτη με συμμετοχές στη Μπάγερν Μονάχου, στην Ατλέτικο Μαδρίτης, και μόνιμη παρουσία  στην Εθνική Κολομβίας, με γκολ μάλιστα στο Μουντιάλ της Αμερικής.

Δε θέλει ούτε καν σκέψη: ακόμα κι αν αλλάξει τη βαθμολογία ο Θείος Μίμης, το πρωτάθλημα είναι δικό μας, δε χάνεται με τίποτα, και 3-0 να χάνουμε σε κάνα ματς, θα βάλουμε τον Αδόλφο μέσα και θα βάλει 4 γκολ και θα κερδίσουμε.

Βέβαια, υπάρχει ένα μίνι θεματάκι.

Στον πάγκο είναι ο Σοφολογιώτατος, και όπως θυμάστε οι φανατικοί αναγνώστες της στήλης, είδαμε και πάθαμε για να τον πείσουμε να βάλει τον Τάκολα, φανταστείτε τι περάσαμε για να τον κάνουμε να χρησιμοποιήσει τον Αδόλφο.

Ο οποίος ήρθε και ανέτοιμος.

Άλλο που δεν ήθελε ο κΆγγελος δηλαδή.

Τελικά, ένα κρύο μεσημέρι του Φλεβάρη, η συνεργασία μας με τον Πανάγιο κόουτς διακόπτεται, κάτι που σημαίνει την ταυτόχρονη ενεργοποίηση του Βαλένσια.

Μάλιστα, για να γίνει ακόμα πιο ροκ, τη θέση του κΆγγελου παίρνει ο Άρι Χάαν, η χαρά του Ρόδον και των μάνατζερ.

Ο Κολομβιανός σούπερ σταρ ξεβολεύεται από τον καναπέ του, αρχίζει μίνι προετοιμασία, και κάνει ντεμπούτο 7 Μαρτίου, σε ένα αχαρακτήριστο 0-0 με τον Εθνικό στην Τούμπα.

Τώρα, δεν είναι ότι είναι ακριβώς παλαίμαχος, αλλά η αλήθεια είναι ότι και πολύ ενεργό δεν τον λες, παρόλα αυτά ο Ιπτάμενος (Δίσκος με λουλούδια) Ολλανδός τον προτιμάει ξανά, σε ένα εκτός έδρας με τον Ηρακλή, αλλά μάλλον δεν τον ενθουσίασε και πολύ η συμμετοχή του, με αποτέλεσμα να τον κάνει αλλαγή στο ημίχρονο.

Τρίτη και φαρμακερή, εντός έδρας με την Ξάνθη. Αλλαγή στο 65', πάλι τίποτα, πάλι γκέλα, τρίτη σερί, νέο μηδέν μηδέν.

Με τον Γάβρο την επόμενη αγωνιστική δεν το τολμάει, τον βάζει όμως ένα τέταρτο σε ένα εκτός με την ΑΕΚ.

Φανταζόμαστε ότι δε χρειάζεται να αναφέρουμε ότι μένει πάλι στο μηδέν ο παιχταράς, ο περιούσιος λαός που δε φημίζεται για την υπομονή του, αρχίζει τα συνθήματα "Αντόλφο μπες και ρούφα τις γραμμές", ο ήρωας της ιστορίας μας το απολαμβάνει: διακοπάρες,  μηδέν effort, και έχει γίνει ήδη σύνθημα.

Και μέσα σε όλο αυτό το ευχάριστο, ανάλαφρο, οικογενειακό κλίμα, έρχεται και το γκολ: το θύμα είναι ο Απόλλωνας Αθηνών, και το γκολ πανηγυριζεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Μακεδονίας, είναι μια δικαίωση για όλους εμάς που τον πιστέψαμε, είναι ένας μίνι θρίαμβος, μια νίκη κόντρα στις Κασσάνδρες που διέδιδαν (ανυπόστατες) φήμες ότι ο Αδόλφος έχει σταματήσει το ποδόσφαιρο, ότι είναι 46 χρονών και μας δουλεύουν όλοι ομαδικώς, ότι δεν υπάρχει Βαλένσια, είναι ηθοποιός, έχετε δει εσείς ποτέ κανέναν Βαλένσια;

Μέχρι να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, στα νύχια του πέφτουν άλλα δύο θύματα, η Προοδευτική και ο Πανιώνιος, παίχτης μουντιαλικών επιδόσεων και μεγάλων αγώνων ο κερατάς.

Το καλοκαίρι που ακολουθεί, έχει όλα τα καλά που έχουν τα παοκτσήδικα καλοκαίρια, ο παιχταράς ζει μεγάλες στιγμές στη μεγαλύτερη ομάδα που έχει παίξει ποτέ (γάμησα εγώ Μπάγερν και μαλακίες), ο Μπάτμαν έχει φέρει τον Γιδοπουλο για να μην τον πιάνουν κώτσο, και αγοράζει οποιονδήποτε έχει φορέσει ποδοσφαιρική φανέλα τώρα στα κοντά: Φρουσο, Βενετίδη, Καραδήμο, Γεωργιάδη, ψαχτε για τον δεύτερο λέμε. Βέβαια, το καλοκαίρι αυτό, διαθέτει και ένα στραβό, το μεγαλύτερο των στραβών, αυτό το στραβό που έχουν όλα τα παοκτσήδικα καλοκαίρια: κάποτε τελειώνει και αρχίζουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις.

ΠΑΟΚ - ΑΕΚ πρώτη αγωνιστική, γκολ από παντού, με τους παίχτες μας να σκοράρουν σε όλες τις εστίες, κάποιοι βάζουν το όνομα τους και στους δύο πίνακες των σκόρερς, και λίγο πριν το τέλος χάνουμε 3-4. 

Αυτά να ήταν τα προβλήματα σας, λέει ο παιχταράς, μπαίνει, σκοράρει 4-4.

Όχι απλά η χρονιά του θα είναι φέτος, μη γίνει κάνα χαζό και μας τον ξαναπάρει η Μπάγερν, μόνο αυτό φοβόμαστε.

Καπάκια, στην επόμενη αγωνιστική σκοράρει ξανά, νομίζουμε ότι δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση: είναι η χρονιά του.

Κάνει δύο μήνες να σκοράρει, βάζει δύο μαζεμένα με τον Ιωνικό, και τον Γενάρη εκείνης της χρονιάς, χωρίζουν οι δρόμοι μας, μην ξεχνάμε ότι το Γενάρη εκείνης της χρονιάς μπήκε στη ζωή μας ο Σερβοσέρβος τεχνικός, και έπρεπε να ανοιχτούμε σε νέες αγορές, σε νέες κατακτήσεις.