Το να βλέπεις ομάδες που συνήθως τερματίζουν στο δεύτερο μισό της βαθμολογίας, να σε παίζουν μονότερμα μέσα στην Τούμπα, δεν είναι κάτι που χωνεύεται εύκολα.

Κι αν ακόμα εκείνα τα χρόνια είχαμε νωπές τις μνήμες από κάτι ξεφτιλίκια που ζήσαμε με τις ρημαδομάδες που κατεβαζαμε στα πολύ πρόσφατα παρελθόντα, still το να χάνει η Καβάλα τη μια ευκαιρία μετά την άλλη, κι εσύ να κερδίζεις στο 90 με δύο τελικές, ήταν κομμάτι βαρύ.

Τώρα, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, κι αυτό είναι ένα κουσούρι που το κρατήσαμε ως τις μέρες μας, ξεχωρίζεις αυτόν που σε έκανε χαζό, και πας και τον αγοράζεις.

Κι αν τον Νασσιόπουλο τον είχε κλείσει ήδη ο βαζελος, υπήρχε κι ένας καραφλός που κάθε που έπαιρνε τη μπάλα, σήμαινε ένας μικρός συναγερμός στην άμυνα μας.

Διαβάζετε το paoktales, κι αυτός είναι ο Λουκάς Καραδήμος.

Η λήξη της περιόδου 1998-99, βρήκε την ομάδα να τερματίζει στην αγαπημένη της 4η θέση, με το αγαπημένο γαϊτανάκι των προπονητών να ξεκινάει με σοφολογιωτατο ο οποίος δεν έβγαλε καν την προετοιμασία, Μπλαχίν ξανά (για 6 παιχνίδια), σοφολογιωτατο ξανά, και Χάαν ξανά.

Θαρρείς κι ήταν προαπαιτούμενο για τη θέση, ο προπονητής του ΠΑΟΚ, πρέπει να έχει δουλέψει ξανά στον ΠΑΟΚ, και τη χρονιά ολοκληρώνει ο αγαπημένος Ολλανδός, ο οποίος η αλήθεια είναι ότι δε δείχνει και τρομερά ορεξάτος για προπονήσεις, παιχνίδια, υποχρεώσεις κλπ.

Το καλοκαίρι που ζούμε είναι βγαλμένο από τα πιο υγρά όνειρα του Πασόκου ΠΑΟΚτση, καθώς ο πρόεδρος τρελαίνεται (είμαστε και στα μέλια ακόμα) και φέρνει τα πάντα.

Αλήθεια.

Φέρνει ο,τι κυκλοφορεί σε ελεύθερο ή δεσμευμένο, με συμβόλαιο ή χωρίς, καλύτερο Έλληνα ποδοσφαιριστή, πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος, καλύτερο αριστερό μπακ, τον πρόεδρο της ΑΕΚ, τον Μαραγκό πίσω, έναν Αργεντίνο στόπερ, έναν Αιγύπτιο ζογκλέρ, μπέσα μιλάμε, το καλοκαίρι του 99 ο Μπάτμαν έκανε all in στις μεταγραφές και ως συνήθως από το Νοέμβρη έψαχνε προπονητή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Μια από τις μεταγραφές που δεν ακούστηκαν όσο οι υπόλοιπες, είναι του Λουκά του Καραδήμου, κι αυτό καμιά φορά είναι για καλό, γιατί αν ακούγεται αρκετά μια μεταγραφή, οι απαιτήσεις είναι στο Θεό, και η λογική εξέλιξη είναι να χωρίσουν οι δρόμοι μας ήρεμα μετά από 6 μήνες.

Ο τίμιος (και ξύπνιος) Λουκάς Καραδήμος, μένει 6 χρόνια στην ομάδα, φοράει μέχρι και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, κατακτάει 2 τίτλους, επιτεύγμα ασούμε που ΔΕΝ έχει ο Σκαρτάδος ή ο Μπορμπόκης, και γράφει τη δική του ιστορία, με τον δικό του τρόπο στο σύλλογο.

Μόνιμος αναπληρωματικός, τις περισσότερες δε φορές, αναπληρωματικός του αναπληρωματικού, καταγράφει σε 6 χρόνια 82 συμμετοχές, ήτοι κάτι λιγότερο από 14 συμμετοχές το χρόνο, και πανηγυρίζει εκτός των 2 τροπαίων, και ένα γκολ.

Η λαίλαπα Τζον Γου, η οποία συνδυάζεται με τις δέκα πληγές του Σοφολογιωτατου, σταμπάρει μια μαύρη κηλίδα σε ένα γκρουπ παιχτών που χαρακτηρίστηκαν "Αγγελοπαίδια" και άμα τη απομάκρυνση του, αποχωρούν όλοι: Χαγκαν, Κούτσης, Βόκολος, Μάρκος, και φυσικά ο ήρωας της ιστορίας μας.

Από τις πιο αγαπημένες μορφές της παοκτσηδικης κερκίδας, ο Καραζιντάν ήταν, είναι και θα παραμείνει ένας από μας.